„Córka imperium” jest jak skarb pośród zapomnianych, nadgryzionych zębem czasu rupieci. Jest to idealny przykład, że warto sięgać po książki, które dawno miały już swój debiut.

Imperium Tsuranuanni zachwyca przygodami!

W powieści nie za wiele było z fantastyki, fabuła głównie skupiała się na intrygach, polityce oraz podjętych decyzjach. W żaden jednak sposób nie wpływa to na obniżenie oceny, historia jest bardzo spójnie oraz barwnie poprowadzona.

Znalazł się jednak wątek, który mnie, że tak to nazwę — zniesmaczył. A mianowicie chodzi o obrzęd po śmierci bliskiej osoby.

Niesamowicie wyraziści bohaterowie!

Moimi faworytami są Arakasi i Hokanu. Mam jednak drobny dylemat, co do którego bardziej z nich lubię. Aczkolwiek wydaje mi się, że skłaniam się ku Arakasiemu. Ogromne wrażenie wywarła na mnie jego siatka informacyjna. Wydaję się też kimś więcej aniżeli informatorem. Liczę cichutko na romans Arakasiego z Marą... : -*.

Niemalże każdy wątek z Buntokapim był denerwujący, tak u kresu jego życia zrobiło mi się go żal. Byłam nawet bliska urojenia jednej łzy. Mimo to ciesze się, że się go pozbyliśmy.

Książkę jak najbardziej polecam.

„Córka imperium” jest jak skarb pośród zapomnianych, nadgryzionych zębem czasu rupieci. Jest to idealny przykład, że warto sięgać po książki, które dawno miały już swój debiut.

Imperium Tsuranuanni zachwyca przygodami!

W powieści nie za wiele było z fantastyki, fabuła głównie skupiała się na intrygach, polityce oraz podjętych decyzjach. W żaden jednak sposób nie wpływa...