Książka stanowi czwartą część cyklu „Tułacze życie” autorstwa Ewy Bauer. Trzecia część cyklu ukazała się pod koniec 2021 r. więc minęło już trochę czasu. Aby cokolwiek sobie przypomnieć z poprzednich części troszkę pomocne jest drzewo genealogiczne umieszczone na początku książki.
Jest rok 1871, gdy synowie i wnuki Rozali Neubiner spotykają się na jej pogrzebie. Poznajemy więc:
- Antoniego i jego syna Kazimierza,
- Józefa, jego drugą żonę Mariannę oraz ich dzieci Stanisława, Kajetana, Piotra i Zuzannę,
- Augustyna i jego syna Fryderyka,
- Karola i jego żonę Zofię oraz dzieci Rozalię i Marię.
Najwięcej uwagii w tej części autorka poświęciła Zuzannie, która chcąc się uczyć malarstwa trafia do Krakowa i zamieszkuje u dalekiego krewnego Michała Liniewskiego. Jej najstarszy brat Stanisław zmarł na cholerę, drugi brat Piotr wstąpił do seminarium a trzeci Kajetan, pozostał w rodzinnych stronach, gdzie ożenił się z Małgorzatą. Zuzanna w trakcie pobytu w Krakowie staje się kobietą wyemancypowaną, świadomą swej wartości. Już podczas pierwszej wizyty w domu jej matka zauważa jak bardzo dziewczyna się zmieniła i jak przestaje pasować do ich rodziny. Wkrótce Zuzanna z Michałem przeprowadzją się do Paryża, gdzie kontynuuje naukę malarstwa. Mimo znacznej różnicy wieku (21 lat) pomiędzy Zuzanną i Michałem rodzi się uczucie. Jak na to zareagują ich bliscy?

Spędziłam z książką niedzielne popołudnie i wcale nie żałuję. Autorka potrafiła stworzyć odpowiedni klimat i zaciekawiła mnie losami rodziny Neubinerów. W tej rodzinie sporo się dzieje a są to czasu, gdy dzieci podporządkowują się woli rodziców. Wysłanie córki na nauki do miasta na pewno stanowiło pewien precedens. Nic więc dziwnego, że po dłuższym przebywaniu w zupełnie innym środowisku Zuzanna zmieniła się i potrafiła wyrażać swoje zdanie na różne tematy.
Bohaterowie są różni i są na różnych etapach życia. Podejmowane przez nich decyzje nie zawsze są słuszne przez co muszą potem borykać się z konsekwencjami. Autorka w opowieść wplotła krajobrazy z ówczesnego Krakowa i Paryża. Niekiedy odnosiłam jednak wrażenie, że jest tego za dużo, a książka zamienia się w przewodnik, co warto zobaczyć w mieście.
Ogólnie pozycję oceniam na 7 pkt.

Książka stanowi czwartą część cyklu „Tułacze życie” autorstwa Ewy Bauer. Trzecia część cyklu ukazała się pod koniec 2021 r. więc minęło już trochę czasu. Aby cokolwiek sobie przypomnieć z poprzednich części troszkę pomocne jest drzewo genealogiczne umieszczone na początku książki.
Jest rok 1871, gdy synowie i wnuki Rozali Neubiner spotykają się na jej pogrzebie. Poznajemy...