Dzisiaj opowiem Wam o trzeciej odsłonie cyklu Tułacze życie autorstwa Ewy Bauer, niniejszy tom nosi tytuł „Nigdy nie zapomnę”. Tym razem autorka skupiła się głównie na losach Johanna Neubinera, który jak wiemy z poprzednich tomów w dosyć niejasnych okolicznościach, nagle opuścił rodzinny młyn i w zasadzie słuch po nim zaginął…

Poznajemy zagmatwane perypetie nastoletniego chłopaka, który żywi ogromną pasję i zamiłowanie do ogrodnictwa, a skutkiem tego, mimo bardzo młodego wieku, podejmuje pracę u Państwa Korteckich, jako ogrodnik.

Początkowo pani domu jest dosyć nieufna wobec syna młynarza. Z biegiem czasu jednak zaczyna mu coraz bardziej matkować (by osiągnąć własne cele),widząc ogromną tęsknotę chłopaka za utraconą we wczesnym dzieciństwie matką. Z biegiem czasu, gdy Johann staje się młodym mężczyzną hrabina Kortecka zaczyna omotywać go coraz ściślej… Chociaż początkowo Johann stara się bagatelizować sytuację, staje się ona dla niego coraz bardziej niekomfortowa… Nie potrafi się jednak z niej wyzwolić, nie chcąc zawieść ojca, który jest bardzo zadowolony, iż syn dokłada się do domowego budżetu, bo jak wiadomo w domu się nie przelewa...

Sytuacja staje się coraz bardziej patowa i Johann zostaje zmuszony szantażem do wyjazdu z Korteckimi za granicę. Wychodząc z młyna po raz ostatni nikomu nie przyznaje się do tego, co dzieje się w jego życiu… Co wydarzy się dalej? Dokąd zawiedzie go los? Szczegółów dowiecie się z książki.

Niewątpliwie jest to opowieść wielopłaszczyznowa. Ewa Bauer opowiada o osamotnieniu i zagubieniu nie tylko młodego człowieka, lecz również osób którym zdawać by się mogło niczego w życiu nie brakuje. Obnażona zostaje także dwulicowość i wyrachowanie pewnej bohaterki. Jak sami widzicie paleta postaci jest mocno różnorodna.

W powieści nie brakuje sekretów, zmagań opisanych postaci z różnymi przeciwnościami losu oraz trudnych rodzinnych relacji, a jednocześnie siły rodzinnych więzi. Jest to historia o odkrywaniu siebie i świata, co niekiedy bywa trudne i bolesne. O miłości, przyjaźni i wsparciu doświadczanym niekiedy z najmniej spodziewanej strony. Ewa Bauer ukazuje hart ducha bohaterów, ich wytrwałość w dążeniu do celu, a zarazem nieustającą pamięć o tym, kim naprawdę są. Poruszony został również temat szukania przebaczenia i zadośćuczynienia za wyrządzone krzywdy.

Jeśli macie ochotę na ciekawą i przepełnioną różnorodnymi emocjami lekturę to z całą pewnością się nie zawiedziecie. Mam też nadzieję, że jeżeli jeszcze nie znacie cyklu Tułacze życie to zdecydujecie się to nadrobić. Ja za jakiś czas sięgnę po 4-ty, a zarazem ostatni jego tom, a Was zachęcam do zapoznania się z całym cyklem.


* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *
https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2023/07/los-prowadzi-nas-niezbadanymi-sciezkami.html

Dzisiaj opowiem Wam o trzeciej odsłonie cyklu Tułacze życie autorstwa Ewy Bauer, niniejszy tom nosi tytuł „Nigdy nie zapomnę”. Tym razem autorka skupiła się głównie na losach Johanna Neubinera, który jak wiemy z poprzednich tomów w dosyć niejasnych okolicznościach, nagle opuścił rodzinny młyn i w zasadzie słuch po nim zaginął…

Poznajemy zagmatwane perypetie nastoletniego...

Takie 7,5 w mojej ocenie. Zdecydowanie najlepsza część z całego cyklu "Tułacze życie". Johann Neubiner napodróżował się po świecie schyłku XVIII i początku XIX wieku od Londynu po Nowy York. A wszystko przez to, że został wmanewrowany w toksyczny związek. Autorka pokazała, że nie tylko kobiety z niższych warstw w tamtych czasach musiały ulegać swoim chlebodawcom, czasem dotyczyło też to mężczyzn. I tu mamy taki przykład.

Takie 7,5 w mojej ocenie. Zdecydowanie najlepsza część z całego cyklu "Tułacze życie". Johann Neubiner napodróżował się po świecie schyłku XVIII i początku XIX wieku od Londynu po Nowy York. A wszystko przez to, że został wmanewrowany w toksyczny związek. Autorka pokazała, że nie tylko kobiety z niższych warstw w tamtych czasach musiały ulegać swoim chlebodawcom, czasem...

Zdecydowanie najciekawsza z części...szybko się czyta i wciaga bez reszty. Polecam!

Zdecydowanie najciekawsza z części...szybko się czyta i wciaga bez reszty. Polecam!

Trzeci tom okazał się być moim ulubionym!

Historię Johanna pochłonęłam na raz, nie robiąc sobie żadnej przerwy! Przyznaję, że po lekturze poprzedniej części nie miałam o tym bohaterze najlepszej opinii- wiedziałam tylko tyle, że porzucił rodzinę i słuch po nim zaginął. Co, jak i dlaczego? Tak łatwo oceniłam jego zachowanie, ale finalnie historia Johanna mocno chwyciła mnie za serce.

Ta część dostarczyła mi zdecydowanie najwięcej emocji.

Trzeci tom okazał się być moim ulubionym!

Historię Johanna pochłonęłam na raz, nie robiąc sobie żadnej przerwy! Przyznaję, że po lekturze poprzedniej części nie miałam o tym bohaterze najlepszej opinii- wiedziałam tylko tyle, że porzucił rodzinę i słuch po nim zaginął. Co, jak i dlaczego? Tak łatwo oceniłam jego zachowanie, ale finalnie historia Johanna mocno chwyciła...

"Fugiendo in media fata ruitur."
Saga połączona licznymi analogiami z "Pieśnią o Nibelungach", jest napisana z zachowaniem kryteriów gatunkowych. Nie odnajdzie więc w niej czytelnik szczegółowych analiz psychologicznych, odkryje jednak ducha minionych epok i zapozna się z wielką historią (XVII-wieczne procesy czarownic, wojny śląskie, wojna siedmioletnia, zabór ziem polskich, kampania napoleońska, Wiosna Ludów) oraz z losami ludzi rzuconych na jej wzburzone fale.

"Fugiendo in media fata ruitur."
Saga połączona licznymi analogiami z "Pieśnią o Nibelungach", jest napisana z zachowaniem kryteriów gatunkowych. Nie odnajdzie więc w niej czytelnik szczegółowych analiz psychologicznych, odkryje jednak ducha minionych epok i zapozna się z wielką historią (XVII-wieczne procesy czarownic, wojny śląskie, wojna siedmioletnia, zabór ziem...

Pierwszy raz miałam styczność z twórczością pani Bauer i muszę przyznać że jestem mile zaskoczona. Spodobała mi się ta saga rodzinna, chociaż miałam niemały problem, by "przebić się" przez pierwszą część, mianowicie historię Josepha. Moim zdaniem losy Johanna i Michaela były zdecydowanie bardziej interesujące i napisane w nieco lepszym stylu. Polecam.

Pierwszy raz miałam styczność z twórczością pani Bauer i muszę przyznać że jestem mile zaskoczona. Spodobała mi się ta saga rodzinna, chociaż miałam niemały problem, by "przebić się" przez pierwszą część, mianowicie historię Josepha. Moim zdaniem losy Johanna i Michaela były zdecydowanie bardziej interesujące i napisane w nieco lepszym stylu. Polecam.

Cóż powiem skłaniam się do opinii dopiero przy ostatniej książce serii, podobało mi się ale niw mogłam się wczuć byłam raczej obok jej bohaterów a i nawet już się gubiłam który ród jest który kro umarł o czyjej córce synie czy dziadku mowa .Jednak to tylko moja opinia każdy może mieć inna. Polecam te książki

Cóż powiem skłaniam się do opinii dopiero przy ostatniej książce serii, podobało mi się ale niw mogłam się wczuć byłam raczej obok jej bohaterów a i nawet już się gubiłam który ród jest który kro umarł o czyjej córce synie czy dziadku mowa .Jednak to tylko moja opinia każdy może mieć inna. Polecam te książki

Książka stanowi trzecią część cyklu „Tułacze życie” Ewy Bauer opowiadającej o losach rodziny Neubinerów.
Bohaterem tej części jest syn młynarza Johann. Chłopak od najmłodszych lat lubił zajmować się roślinami. Ta jego pasja stała się powodem, dla którego zostaje wezwany na dwór hrabiny Korteckiej, która zleciła mu zajęcie się jej ogrodem. Hrabina miała wobec niego również inne plany. Wkrótce zostaje przez nią osaczony i zostaje jej kochankiem. Gdy hrabiostwo postanawia przenieść się do Ameryki, również Johann wyjeżdża z nimi. Nic nie trwa wiecznie, więc pewnego dnia Johann podejmuje decyzję zniknięcia z życia hrabiostwa i rozpoczęcia nowego życia. Czy mu się powiedzie i wytrwa w swoim postanowieniu?

Muszę przyznać, że ta część podobała mi się najbardziej. Nie mamy wielu bohaterów, jednak każdy z nich ma duszę i swoją historię. Książka wciąga i coś w sobie ma, że sprawia że chce się ją czytać. Historia życia Johanna to wiele upadków i wzniesień. Chłopaka można podziwiać, za jego postawę, mimo iż nie miał łatwo i mógł iść na skróty. Na pewno jest to pozycja inna od reszty lecz warta polecenia.

Książka stanowi trzecią część cyklu „Tułacze życie” Ewy Bauer opowiadającej o losach rodziny Neubinerów.
Bohaterem tej części jest syn młynarza Johann. Chłopak od najmłodszych lat lubił zajmować się roślinami. Ta jego pasja stała się powodem, dla którego zostaje wezwany na dwór hrabiny Korteckiej, która zleciła mu zajęcie się jej ogrodem. Hrabina miała wobec niego również...

Dzieje Johanna Neubinera pozostawały wielką niewiadomą dla czytelników cyklu „Tułacze życie”. Podczas gdy losy Michaela i Augustina przenikały się, najstarszy brat zniknął z horyzontu. Wreszcie Ewa Bauer postanowiła opowiedzieć nam co się z nim działo.

Fabuła
Johann od najmłodszych lat kochał naturę. Odnalazł się w uprawie ogrodu, który nie raz zapewnił rodzinie pełne brzuchy. Hrabina Kortecka jest zachwycona, tym jak dba o rośliny. Proponuje, aby zajął się jej ogrodem. Decyzja wydaje się oczywista. Chłopak może robić to co lubi, a rodzina ma zagwarantowany dodatkowy zarobek. Jednak młody Johann nie wie, jak daleko od braci i ojca zaprowadzi go znajomość z bogatą kobietą.

Światowy człowiek
„Nigdy nie zapomnę” różni się od poprzednich części cyklu. Młody Neubiner nawiązuje znajomość z wpływowym hrabiostwem przez co jego historia nabiera światowego charakteru. Mam na myśli zarówno miejsca jakie odwiedził – bo patrząc na jego dzieje trudno powiedzieć, że młodsi bracia poznali wielki świat – jak i sprawy z jakimi miał okazję się stykać. Państwo Korteccy to Polacy aktywnie zaangażowani w walkę o niepodległość ojczyzny, więc ten temat dotyka również Johanna.

Wpływowa hrabina
Pani Kortecka to bohaterka z pazurem. Przypuszczam, że czytelnicy jej nie polubią, bo to czarny charakter, ale trzeba przyznać, że dzięki niej ta historia ma smaczek. Johann, wychowujący się bez matki, bardzo szybko przywiązuje się do pracodawczyni. „Była jego przyjaciółką, matką, której nie miał, kobiecą ostoją w jego męskim świecie.”[*] Ten węzeł będzie mu trudno przeciąć. Szczególnie, że hrabina jest gotowa posunąć się do intryg i manipulacji, aby jej zachcianki zostały spełnione.

Podsumowanie
Kiedy Ewa Bauer opowiadał historię Michaela Neubinera mimochodem wspomniała – jego ustami – o losach Johanna. Moim zdaniem troszeczkę niepotrzebnie, bo mogłaby to być bardzo zaskakująca część. Pomimo tego, przyznam, że bardzo miło spędziłam czas z tą książką. Autorka wykreowała ciekawych bohaterów, których losy śledziłam z ogromna przyjemnością.

[*] Ewa Bauer, „Nigdy nie zapomnę”, wyd. Replika, Poznań 2021, s. 84.

Dzieje Johanna Neubinera pozostawały wielką niewiadomą dla czytelników cyklu „Tułacze życie”. Podczas gdy losy Michaela i Augustina przenikały się, najstarszy brat zniknął z horyzontu. Wreszcie Ewa Bauer postanowiła opowiedzieć nam co się z nim działo.

Fabuła
Johann od najmłodszych lat kochał naturę. Odnalazł się w uprawie ogrodu, który nie raz zapewnił rodzinie pełne...

„Los prowadzi nas niezbadanymi ścieżkami, ale wszystkie one w końcu prowadzą do celu, jakim jest przeznaczenie.”

Na pierwszy plan wysuwają się nowi bohaterowie. Johann ma siedemnaście lat, jest synem młynarza. Razem z ojcem i braćmi pracują we młynie. Ich życie płynie spokojnie, przepełnione jest pracą, zmaganiem z tym, co niesie codzienność. Johann ma swoją pasję, której oddaje każdą wolną chwilę. Są to rośliny, od zawsze, gdy tylko mu się uda ucieka na pola i łąki. Niespodziewanie zostaje wezwany do dworu hrabiny Korteckiej, która chce, aby ten zajął się jej ogrodem. Dla młodego Johanna jest to spełnienie marzeń. Chłopak nie przypuszcza, że hrabina ma w stosunku do niego zupełnie inne plany…

Życie Johann nabiera zupełnie innego kształtu niż początkowo to sobie wyobrażał. Hrabina coraz mocniej go osacza. Czy Johannowi uda się od niej uwolnić? Wielowątkowa akcja się przenosi nas w lata 1786-1859, razem z bohaterem kroczymy przez dobrze nam znane rejony i zupełnie nowe tereny. Europa i dalej przemierzamy ocean w poszukiwaniu szczęścia w Ameryce. Akcja powieści toczy się swoim rytmem, wzbudza ciekawość i emocje. Johann wpada w pułapkę hrabiny, ich relacje przybierają zupełnie innego wymiaru. Parobek i wielka dama. Błędne decyzje niosą ogromne konsekwencje. Towarzyszy nam cierpienie, niemoc, miłość, zazdrość, uprzedzenia, manipulacja, lekceważenie, odraza. Szukanie swojego miejsca w życiu, uparte, choć niepozbawione wątpliwości dążenie do przodu. Wartości wyniesione z domu dają siłę i moralne wsparcie. Silne więzi rodzinne, szacunek, wzajemne wsparcie, troska o siebie nawzajem. Londyn, Nowy Jork, Kościuszko, Legiony. Ogromna różnica, wręcz przepaść między klasami społecznymi.

Wciągająca, mądrą, nostalgiczna, niosąca emocje opowieść. Skomplikowane ludzkie ścieżki, tułacze życie, odwieczne namiętności, jakie targają człowiekiem. Czy można uciec od przeznaczenia? A w tle ciekawie, barwnie ukazana historia, niepokojące czasy, w jakich przyszło żyć naszym bohaterom. Aż żal, że to już ostatnia część. Polecam całą serię, warto :)

http://tatiaszaaleksiej.pl/nigdy-nie-zapomne/

„Los prowadzi nas niezbadanymi ścieżkami, ale wszystkie one w końcu prowadzą do celu, jakim jest przeznaczenie.”

Na pierwszy plan wysuwają się nowi bohaterowie. Johann ma siedemnaście lat, jest synem młynarza. Razem z ojcem i braćmi pracują we młynie. Ich życie płynie spokojnie, przepełnione jest pracą, zmaganiem z tym, co niesie codzienność. Johann ma swoją pasję, której...