Za nasze winy

Pierwszy tom cyklu: Tułacze życia wywołał we mnie tak mieszane emocje, że mam olbrzymi problem z jego oceną.
Z jednej strony była to powieść bardzo ciekawa, maczana w wydarzeniach historycznych, ale kompletnie nimi nie przytłaczająca. Nadawały jej jedynie realizmu. Mimo olbrzymiej ilości występującej w książce postaci okazała się klarowna i uporządkowana, nie udało mi się ani raz pogubić w tym kto jest czyim mężem, synem, kochankiem. Opisywana codzienność, choć była monotonna nie nudziła. Było tragicznie, sielankowo, pod górkę i z górki. Jak w życiu. Brakło mi jednak najważniejszego czynnika. Emocji.

Mimo że naprawdę dobrze mi się to czytało i chętnie przeczytam tom drugi, nie udało mi się zaangażować emocjonalnie w wydarzenia. Bo w dużej mierze wyglądały jak spis w referacie urodzeń i zgonów. Chwilami miałam wrażenie, że autorka bierze udział w wyścigu, polegającym na uśmierceniu jak największej ilości bohaterów, a sam George R.R. Martin mógłby poczuć szczyptę zazdrości. Niby tak wygląda życie ukazane na przestrzeni dziesięcioleci. Rodzimy się i umieramy. Ale jest jednak coś pomiędzy. W książce często tego pomiędzy nie było.
Wątek klątwy nie podobał mi się zupełnie. Na początku stworzył fajny, nieco mroczny, niebezpieczny klimat, a później zniknął. Zagrożenie istniało, bo członkowie rodziny padali jak muchy, ale ponieważ nikt przez bardzo, bardzo długo nie wpadł dlaczego tak się dzieje, klątwa straciła swój kształt i urok.

Bardzo lubię powieści sięgające tak daleko wstecz. „Za nasze winy” napisana jest lekko, ale dobrze oddaje ówczesną prostotę myśli i bycia, życie w zgodzie z cyklem natury i obyczajność epoki. Wiejskie krajobrazy zupełnie mnie zauroczyły. Trudy prowadzenia gospodarstwa i pogodzenie z tym, że tak po prostu być musi ujęły realizmem. Poszanowanie wartości rodzinnych i kultywowanie tradycji niczym świętości. Pobożność i bogobojność. Coś, co obecnie zupełnie zanika, a co przecież kiedyś kształtowało narody.

Tak jak wspominałam, książka pod wieloma względami mnie rozczarowała, ale ma „to coś”, przez co sięgnę po tom kolejny. Nie wiem, czy zbliżając się nieubłaganie do współczesności zupełnie nie utraci swojego uroku, mam głęboką nadzieję, że nie.
Zachęcam do sięgnięcia po nią.



Artykuł pochodzi ze strony: http://www.kanapaliteracka.pl/ksiazki/za-nasze-winy-t-1/

Pierwszy tom cyklu: Tułacze życia wywołał we mnie tak mieszane emocje, że mam olbrzymi problem z jego oceną.
Z jednej strony była to powieść bardzo ciekawa, maczana w wydarzeniach historycznych, ale kompletnie nimi nie przytłaczająca. Nadawały jej jedynie realizmu. Mimo olbrzymiej ilości występującej w książce postaci okazała się klarowna i uporządkowana, nie udało mi się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Druga połowa XVIII wieku. Joseph Neubiner pragnie na stałe zamieszkać w spokojnym miejscu. Dotąd jego przodkowie prowadzili tułacze życie. Udaje się wraz z rodziną na tereny Królestwa Galicji i Lodomerii. Tam w niewielkiej osadzie Łany rozpoczynają spokojne życie. Jednak czy naprawdę będzie spokojne? Towarzyszy im bowiem tajemnicza moneta. Czy zawiera ona klątwę czy jednak wszystkie opowieści o niej to legenda?

Sięgając po tę książkę nie spodziewałam się, że będzie ona napisana w tak lekkim stylu. Jestem zaskoczona jak szybko zauroczyła mnie rodzina Neubinerów, a zwłaszcza Rosalia, żona Augustina. Akcja rozgrywa się w drugiej połowie XVIII wieku. Były to ciężkie czasy. Mężczyźni od rana do nocy ciężko pracowali, aby żoną i dzieciom zapewnić dach nad głową. Kobiety za to były w pełni posłuszne mężą, zajmowały się domem oraz dziećmi. Autorka w ciekawy sposób wplotła w opowieść fakty dotyczące stylu życia jaki prowadzono w tamtych czasach na terenach Królestwa Galicji i Lodomerii. Wielopokoleniowa rodzina Neubinerów przedstawiona jest w intrygujący sposób. Mimo, że opowieść toczy się jednostajnie i spokojnie, ciekawa byłam jakie będą dalsze ich losy. Zwłaszcza, że towarzyszy im moneta, która... No właśnie. Przynosi pecha? Ciąży na niej jakąś klątwa? Czy to po prostu legenda? Bardzo fajnym posunięciem było zamieszczenie w książce drzewa genealogicznego. Kilka razy na nie zerknęłam, ponieważ były momenty, kiedy postaci mi się mieszały (przewija się ich dosyć sporo). Mimo to, książkę czyta się bardzo szybko, a złota moneta dodaje jej nutki tajemniczości. Bardzo chętnie przeczytam kolejny tom.

Druga połowa XVIII wieku. Joseph Neubiner pragnie na stałe zamieszkać w spokojnym miejscu. Dotąd jego przodkowie prowadzili tułacze życie. Udaje się wraz z rodziną na tereny Królestwa Galicji i Lodomerii. Tam w niewielkiej osadzie Łany rozpoczynają spokojne życie. Jednak czy naprawdę będzie spokojne? Towarzyszy im bowiem tajemnicza moneta. Czy zawiera ona klątwę czy jednak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bez wątpienia czyta się tę historię bardzo sprawnie. Przyjemna, ładnym językiem napisana. Interesująco osadzona w wydarzeniach historycznych, od drugiej połowy XVIII w. począwszy. W fabułę wpleciono tradycje ale i zabonony tamtejszej ludności, warunki, w jakich żyli, jak pracowali itp. itd. Autorka pomysł na sagę zaczerpnęła z historii własnej rodziny, po dziesięcioletnich badaniach jej genealogii. W każdym razie wszystko to czyni książkę bardzo spójną w oczach czytelnika.
Co do treści, to typowa saga. Nawet trochę historia drogi. Niemiecka rodzina wielopokoleniowa. Jadą, szukają miejsca na ziemi. Gdzie praca, tam się osiedlają. Poznają ludzi, pomoc uzyskują, tragedie przeżywają. Życie. Ostatecznie ojciec z trzema synami zamieszkują w starym młynie, we wsi Łany, w dorzeczu Bugu. W tym wszystkim, ważną rolę gra znaleziona moneta z napisem "Hodie mihi, cras tibi" (Dziś mnie, jutro tobie) i niestety nie chodzi tu o przyniesienie szczęścia. Jakoś nie można jej się z rodziny pozbyć a kto ją chwyci trupem pada, co uważam trochę za spore uproszczenie, no ale jakoś tej klątwie trzeba nadać dramatyzmu.
Mnie się nawet podobało. Leniwa, spokojna powieść bez fajerwerków. Wyciszająca historia na dwa wieczory. Jedyne czego mi brakowało, to jednak bardziej rozbudowanych historii konkretnych rodzin, skupieniu się na większej ilości bohaterów. Tak trochę po macoszemu to wszystko, mam wrażenie. W pewnym momencie to sobie pomyślałam "jej, oni nic innego nie robią, tylko na zmianę rodzą się i umierają". W ostatniej części książki to można szczególnie dostrzec. Autorka jakby za wszelką cena chciał uśmiercić jak największą liczbę członków rodziny bo zorientowała się, że limit stron dobiega końca. Nie jest to najlepsza saga jaką przyszło mi czytać, ale całkiem wciągające czytanie. Z informacji, jakie posiadam, docelowo ma to być trylogia. Mam taką nadzieję, bo doświadczenie mi podpowiada, że każda następna część to już raczej pisanie dla pisania. Zobaczę, jak to będzie w drugiej części i czy warto będzie sięgnąć po kolejną.

Bez wątpienia czyta się tę historię bardzo sprawnie. Przyjemna, ładnym językiem napisana. Interesująco osadzona w wydarzeniach historycznych, od drugiej połowy XVIII w. począwszy. W fabułę wpleciono tradycje ale i zabonony tamtejszej ludności, warunki, w jakich żyli, jak pracowali itp. itd. Autorka pomysł na sagę zaczerpnęła z historii własnej rodziny, po dziesięcioletnich...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka opowiada niezwykłą przygodę rodziny Neubinerów. Są oni wspaniałą, kochającą się, spójną rodziną która ma jedno małe marzenie. Nie chcą kontynuować tradycji pokoleniowej co oznacza prowadzić życie tułaczy. Chcą natomiast osiąść w jednym miejscu na stałe i być po prostu szczęśliwi. Postanawiają biec za marzeniami i zamieszkać już na stałe w królestwie Galicji i Lodomerii. Pragną zestarzeć się wszyscy razem w jednym domu z historią a nie co rusz się przeprowadzać i nie mieć żadnego wspomnienia z rodzinnego życia. W ich nowym domu oprócz szczęścia ze spełnienia marzeń pojawia się także tajemnicza moneta która zmieni ich życie już na zawsze. Niezwykła moneta ma swoją ciemną stronę. Związane są z nią różne legendy ale czy legenda może okazać się prawdą? Czy spokój związany z zaczęciem nowego życiowego rozdziału zostanie naruszony? A co jeśli tajemnicza moneta przywlekła ze sobą klątwę? Książka całkowicie przenosi czytelnika w czasie. Pokazuje jak w dawnych czasach dzieci nie miały swojego zdania i wszystko co robiły musiało być zrobione tak aby rodzice byli zadowoleni. Powieść jest wspanialym odbiciem tamtych czasów i z mocnym charaktere wciąga i zostaje w pamięci na długo.

Książka opowiada niezwykłą przygodę rodziny Neubinerów. Są oni wspaniałą, kochającą się, spójną rodziną która ma jedno małe marzenie. Nie chcą kontynuować tradycji pokoleniowej co oznacza prowadzić życie tułaczy. Chcą natomiast osiąść w jednym miejscu na stałe i być po prostu szczęśliwi. Postanawiają biec za marzeniami i zamieszkać już na stałe w królestwie Galicji i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rodzinną tułaczkę postanawia w XVIII wieku zakończyć Joseph. Wraz z żoną i synami przyjeżdża do Królestwa Galicji. W Łanach, w starym młynie zaczynają nowe życie. Rodzina nie jest jednak wolna od trosk i nieszczęść, za to bardzo dobrze skrywa pewien pieniążek. Monetę kiedyś znalazła w rzece Laura- matka Josepha. Czy tą, małą, niepozorną monetę można obarczać za wszystkie kłopoty? Jak potoczą się losy rodziny Neubingerów?
📜
Zastanawialiście się kiedyś co stanowi o szczęściu człowieka? Czy wpływ, jakikolwiek, na życie ludzkie może mieć przedmiot? Czy tylko to zbieg okoliczności? Na te i inne pytania szukajcie odpowiedzi właśnie w tej książce. Po dramatach psychologicznych autorka postanowiła zmierzyć się z sagą historyczną. Osadzona w południowej Polsce historia urzeka swym pięknem. Ciekawie wykreowane postaci uderzają pięknem charakterów. Nie zawsze pozytywne, jednak w każdej znajdujemy to coś, co pozwala chwilę się zastanowić.
Nie wnikam w prawdę historyczną, nie znam się. Dla mnie przedstawione realia minionych wieków są jedynie dobrym tłem wydarzeń.
Fabuła obejmuje około stu lat. Akcja jest wartka, przejrzysta. Mimo natłoku wydarzeń nie można się w tym pogubić. Znacznie ułatwia to drzewo genealogiczne umieszczone w książce.
📜
Ciekawe wydarzenia. Wiele aktualnych i uniwersalnych mądrości. Lekki język. Podobało mi się i to nawet bardzo. Książka wciąga. Ma się ochotę szybciej przewracać kartki, by szybciej moc się dowiedzieć co się wydarzy. Brawo pani Ewo! Nie mogę się doczekać kolejnego tomu. Polecam!

Rodzinną tułaczkę postanawia w XVIII wieku zakończyć Joseph. Wraz z żoną i synami przyjeżdża do Królestwa Galicji. W Łanach, w starym młynie zaczynają nowe życie. Rodzina nie jest jednak wolna od trosk i nieszczęść, za to bardzo dobrze skrywa pewien pieniążek. Monetę kiedyś znalazła w rzece Laura- matka Josepha. Czy tą, małą, niepozorną monetę można obarczać za wszystkie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jeśli tylko marzymy o czytelniczej wyprawie do świata wielkich emocji, namiętności i prawdy o ludzkim życiu, to nie można wymarzyć sobie lepszej i wspanialszej przewodniczki, aniżeli Pani Ewa Bauer. Ta wielce doświadczona, popularna i ceniona polska autorka uwodniła bowiem nie raz już swoją twórczością to, że niezależnie od nurtu, w jaki wpisują się jej książki, spotkanie to zawsze jest porywającym, emocjonującym i niezwykłym. Tym razem oferuje nam ona książkę spod znaku powieściowej sagi rodzinnej pt. "Za nasze winy", która to ukazała się nakładem Wydawnictwa Replika. Poznajmy zatem tę historię i doznania, jakie nam ona sobą niesie...

Fabuła powieści przenosi nas sobą do czasów drugiej połowy XVIII stulecia, a dokładniej rzecz biorąc na obszar ówczesnego Królestwa Galicji i Lodomerii. Tam oto postanawia rozpocząć nowe życie rodzina Neubinerów, pokonując długą i niebezpieczną drogę przez Sudety, a następnie osiadając w osadzie o urokliwej nazwie Łany. Joseph i jego trzej synowie stanęli tym samym przed nie lada trudnym wyzwaniem, jakim to było odnalezienie się w tej nowej rzeczywistości oraz zapewnienie rodzinie dachu nad głową. Pomimo początkowych trudności, z czasami wszystko zaczęło układać się tak, jak powinno, a tym samym w życie tej rodziny zawitał spokój i szczęście. Wówczas jednak wpadła w ich posiadanie tajemnicze moneta, która z czasem zaczęła ściągać na ich głowę pecha i chwile wielkich dramatów...

Niniejsza książka stanowi sobą pierwsze spotkanie tej autorki z powieściową sagą rodzinną - spotkanie jak najbardziej udane. Otóż Ewa Bauer zaoferowała nam tu wspaniałą, niezwykle poruszającą i intrygującą historię obyczajową o nowym początku w życiu jej bohaterów, który daje im szansę na lepsze życie, ale też i nie szczędzi wielu trudnych i bolesnych chwil. To inteligentny scenariusz wydarzeń, cała gama nietuzinkowych postaci, pięknie i jakże plastycznie oddany obraz tamtych dawnych czasów, jak i również szczypta tajemniczości związanej z zagadkową monetą. To wszystko wypełnia sobą blisko 650 stron tej powieści, która oczarowuje i porywa nas sobą od pierwszych chwil...

Fabułę książki tworzy relacja o losach rodziny Neubinerów, z którymi to wiążą się także wydarzenia innych osadników i mieszkańców Łanów. Podróż, pierwsze próby odnalezienia się w nowym miejscu, budowa domu i młynu oraz nowe przyjaźnie - to wszystko składa się na pierwszą część tej lektury, która w pewnym sensie wprowadza nas w realia tej literackiej rzeczywistości. Dopiero potem przychodzi czas na kwintesencje życia, czyli związki, rozstania, choroby i nieliczne chwile triumfów, które obejmują sobą kolejne lata, a tym samym też i kolejne pokolenia tej rodziny. To fascynująca, niezwykle klimatyczna i wielce realistyczna opowieść o trudnym życiu, ale też i swoistym przekleństwie, jakie to dotyka rodu Neubinerów. Jest ciekawie, nieustanie coś się tutaj dzieje, zaś finał nie tylko nas sobą zaskakuje, ale też i obiecuje ciąg dalszy.

Duże słowa uznania należą się tu także pod względem kreacji bohaterów tej opowieści - twardych ludzi tamtej epoki, którzy zachwycają nas nie tylko swoim realizmem, naturalnością i ciekawymi osobowościami, ale także tym, jak doskonale oddają oni styl bycia tamtych czasów. Joseph, jego synowie i przedstawiciele kolejnych pokoleń tej rodziny, budzą w nas niezwykle silne odczucia, przekonują do obdarzenia ich wielką sympatią, jak i sprawiają, że przez czas spotkania z tą książką, de facto żyjemy ich codziennością, angażując się bez reszty w wydarzenia z ich udziałem. Ważnym w tym względzie wydaje się również to, że każda z postaci - choćby ta najbardziej epizodyczna, ma na tu sobą do zaoferowania coś bardzo ważnego i istotnego dla przebiegu tej relacji.

Nie sposób nie wyrazić tu także zachwytu pod względem kreacji obrazu tej dawnej rzeczywistości, na którą to składa się tułaczy tryb życia, codzienność egzystencji w Łanach, ale też i chociażby echa wielkich, historycznych wydarzeń - na czele z wojnami. Otóż autorka dała nam tu bardzo szczegółową, przekonującą do uwierzenia i kompletną opowieść o pracy, polityce, wierze, ale też i chociażby jakże odmiennych od nam współczesnych, relacji społecznych w tamtej epoce. I wreszcie rzecz niezwykle ważna, czyli ukazanie roli i wartości rodziny, która to znaczyła wówczas tak wiele... Myślę, że każdy miłośnik literackiej sagi historycznej, będzie w pełni usatysfakcjonowany, a nawet i oczarowany obrazem tej rzeczywistości...

Spotkanie z powieścią "Za nasze winy", gwarantuje nam sobą wspaniałą rozrywkę, wielkie emocje i poczucie jak najbardziej realistycznej podróży w odległą przeszłość tej naszej, jakże dramatycznie doświadczonej, części Europy. To również spotkanie z pięknym, bardzo żywym i idealnie oddającym ducha tamtych czasów, językiem tej książki. Tym samym też mogę pokusić się tu o stwierdzenie, że książka ta zachwyci sobą wszystkich sympatyków literackiej sagi rodzinnej z najwyższej półki, gdyż tytuł ten takową reprezentuje. Zatem nie pozostaje mi już nic więcej, aniżeli gorąco zachęcić wszystkich do sięgnięcia po niniejsze dzieło Ewa Bauer, która ma nam sobą do zaoferowania naprawdę wiele...

Jeśli tylko marzymy o czytelniczej wyprawie do świata wielkich emocji, namiętności i prawdy o ludzkim życiu, to nie można wymarzyć sobie lepszej i wspanialszej przewodniczki, aniżeli Pani Ewa Bauer. Ta wielce doświadczona, popularna i ceniona polska autorka uwodniła bowiem nie raz już swoją twórczością to, że niezależnie od nurtu, w jaki wpisują się jej książki, spotkanie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rodzina Neubinerów nie chce być taka jak wszystkie ich pokolenia. Pragną osiąść na stałe w jednym miejscu i prowadzić tam spokojne życie, aż do samej starości, zamiast prowadzić życie tułaczy. Postanawiają odnaleźć spokój życia na terenach Królestwa Galicji i Lodomerii.
Wydawałoby się, że życie układa im się coraz lepiej, i że w końcu będą szczęśliwi, ale w ich dłonie wpada tajemnicza moneta, o której krążą wszelakie legendy.
Czy moneta potrafi przynieść klątwę?
To legenda, prawda czy po prostu fanaberia?

Powieść ta to niezwykła podróż w czasie, bowiem akcja toczy się w drugiej połowie XVIIIw. Są to czasy kompletnie inne niż te, w których żyjemy dziś. Dzieci musiały podporządkowywać się woli rodziców i odpowiadać za każde błędne czyny.
To historia, która według mnie bardzo dobrze odzwierciedla trudy życia w tamtych czasach. Jest to powieść o rodzinie, miłości i relacjach międzyludzkich, która bardzo wciąga. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom, a co do tajemniczej monety... No właśnie, czyni ona te powieść jeszcze bardziej tajemniczą i wciągającą.
Polecam ;)

Rodzina Neubinerów nie chce być taka jak wszystkie ich pokolenia. Pragną osiąść na stałe w jednym miejscu i prowadzić tam spokojne życie, aż do samej starości, zamiast prowadzić życie tułaczy. Postanawiają odnaleźć spokój życia na terenach Królestwa Galicji i Lodomerii.
Wydawałoby się, że życie układa im się coraz lepiej, i że w końcu będą szczęśliwi, ale w ich dłonie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Ewy Bauer i muszę przyznać, że jestem pod wielkim wrażeniem. Autorka pisze w niezwykle ciekawy i interesujący sposób. Ciężko oderwać się od powieści, w której nie brak barwnych i życiowych postaci.

Rodzina Neubinerów prowadzi tułacze życie, jednak Joseph pragnie zaprzestać takiego życia, dlatego razem ze swoją rodziną odnajdują szczęście w niewielkiej osadzie Łany, gdzie wspólnie prowadzą młyn. I gdy mogłoby się wydawać, że ich życie od teraz będzie już tylko szczęśliwe, do ich rodziny "wkrada" się złota moneta, która sporo namiesza w ich życiu.

Dzisiejszemu młodemu pokoleniu zapewne ciężko pojąć jak mogłoby wyglądać tułacze życie ludzi. Ludzi, którzy każdego dnia pragnęli znaleźć swoje miejsce na ziemi, którzy robili co mogli, by przetrwać kolejne dni. Nie raz i nie dwa było im ciężko, nie mieli gdzie spać, byli głodni i wyczerpani. Zdarzało się również, że taka tułaczka kończyła się dla części z nich tragicznie. Nie każdemu z nich było dane zaznać szczęścia w życiu.

Ewa Bauer napisała powieść o wielopokoleniowej rodzinie, w której nie brak szczęśliwych jak i dramatycznych momentów. Choć jak się tak zastanowię, to tych drugich jest tutaj znacznie więcej. Autorka nie szczędzi naszym bohaterom dramatycznych przeżyć, wręcz przeciwnie, ukazuje nam czytelnikom, że tułacze życie, to nie tylko zwiedzanie i poznawanie nowych miejsc i ludzi, ale to przede wszystkim walka o własne przetrwanie.

"Do tego fatalnego dnia, gdy w rozpaczy tuliła pozbawione duszy kruche ciałko dziewczynki, Laura do końca nie wierzyła w słowa córki. Teraz skłonna była uwierzyć, że mała mówiła prawdę. Nie potrafiła pogodzić się z tym, że Emilka odeszła. Pragnęła do niej dołączyć, wszak córka i tak już zabrała ze sobą jej cząstkę. Miała mętlik w głowie. Gdy przypomniała sobie opowieść o złej Marii wybierającej ofiary, którą usłyszała od staruszka mieszkającego za wsią, była przerażona, bo przecież wciąż musieli mieszkać w tym domu. A jeśli coś z tego było prawdą, to groziło im niebezpieczeństwo."

Życie w tamtych czasach znacznie się różniło od tego dzisiejszego, co doskonale zostało zaznaczone w powieści. Dzieci pokoleń Neubinerów musiały podporządkowywać się woli rodziców, a jeśli już się jej sprzeciwiły, to musiały brać na swoje barki ich konsekwencje. Nie raz zdarzało się, że własna rodzina się ich wypierała, gdyż nie postąpiły zgodnie z zasadami.

Smaczku całej powieści nadaje hipnotyzująca moneta, która pojawiła się w ich rodzinie i wniosła do niej sporo zamieszania. Czy jest rzucona na nią jakaś klątwa? Dlaczego ludzi z nią obcujących spotykają nieszczęścia? Czy ktoś będzie w stanie przerwać tę złą passę?

"- To przeklęty pieniądz. Przynosi pecha każdemu, kto pozostaje pod jego urokiem. Pozbądź się go, jeśli chcesz żyć. Każdy z nas tutaj dał mu się omamić..."

Rodzina to osoby, które powinny zawsze trzymać się razem. A jednak nie zawsze tak jest. Matka i ojciec to osoby, które nadają sens naszemu istnieniu, bo gdyby nie oni, nas nie byłoby na tym świecie. Dlatego niezwykle ważne jest to, aby zawsze mieć szacunek do własnej matki. A dzieci niestety często o tym zapominają. Zapominają o tym, jak wiele ta osoba poświęciła w swoim życiu, byśmy dzisiaj byli tym kim jesteśmy. Ile nieprzespanych nocy ma za sobą, ile zmartwień, ile trosk. To przykre, gdy stając się dorosłymi osobami, potrafimy zapominać o własnej rodzinie i pozostawiać ją na pastwę losu. Pamiętajcie, szacunek to coś, co powinien mieć każdy z nas.

"Matka musiała wyruszyć w podróż. Wtedy uświadomił sobie, że prosiła go, by pojechał w poszukiwaniu ojca, ale odmówił. A właściwie zbył ją, obiecując, że pojedzie za kilka dni. Już wtedy nie przywiązywał do tego wagi, po prostu chciał, by dała mu spokój. Nie zważał na rozpacz rodzicielki, przepełnionej lękiem o ukochanego męża. Nie pomógł jej, nie zatroszczył się, choć miała tylko jego. W swej młodzieńczej beztrosce nie myślał o innych, poza sobą samym i narzeczoną."

Autorka w swojej powieści oddaje nam całą gamę barw i uczuć, które przelewają się na czytelnika. Pięknie opisane czasy wojenne, codzienne życie bohaterów z gorszymi i lepszymi chwilami. Bohaterowie są niezwykle realni, w pełni oddają rzeczywisty obraz normalnego człowieka. Przechodzą w swoim życiu wiele dramatów, z których bardzo ciężko jest się im podnieść. Język, którym posługuje się Ewa Bauer jest przyjemny, czyta się dobrze i bez problemu.

"Za nasze winy" to niezwykła historia, która pokazuje nam jak bardzo ważna jest rodzina i relacje między jej członkami. To historia, która pokazuje, że nasze losy różnie się układają, ale mimo wszystko zawsze powinniśmy mieć do siebie wzajemny szacunek. No i jeszcze tajemnicza moneta, która czyni tę powieść jeszcze bardziej wciągającą. Gorąco polecam.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Ewy Bauer i muszę przyznać, że jestem pod wielkim wrażeniem. Autorka pisze w niezwykle ciekawy i interesujący sposób. Ciężko oderwać się od powieści, w której nie brak barwnych i życiowych postaci.

Rodzina Neubinerów prowadzi tułacze życie, jednak Joseph pragnie zaprzestać takiego życia, dlatego razem ze swoją rodziną odnajdują...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Daję najwyższą notę bo uwielbiam sagi i szanuję pracę Autora nad zbieraniem materiałów do odtworzenia minionych czasów. Ewa Bauer osadziła swoich bohaterów /a jest to wielopokoleniowa rodzina/ w XVIII wieku. Burzliwe lata wojenne, codzienne troski, radości i smutki bardzo starannie i wnikliwie są nam przedstawione. Głównym przesłaniem jest wartość jaką stanowi rodzina. Dla miłośników sag to wielka gratka :)

Daję najwyższą notę bo uwielbiam sagi i szanuję pracę Autora nad zbieraniem materiałów do odtworzenia minionych czasów. Ewa Bauer osadziła swoich bohaterów /a jest to wielopokoleniowa rodzina/ w XVIII wieku. Burzliwe lata wojenne, codzienne troski, radości i smutki bardzo starannie i wnikliwie są nam przedstawione. Głównym przesłaniem jest wartość jaką stanowi rodzina. Dla...

więcej

mniej

Pokaż mimo to