Za nasze winy

Muszę przyznać, że do sag rodzinnych podchodzę dość sceptycznie, chociaż nie mogę zaprzeczyć, że lubię tego typu literaturę. Przyznam również, że zawsze podziwiałam osoby, które odważyły się pisać sagi. To trudne i myślę, że trzeba bardzo się skupić, aby rzetelnie wprowadzić z fabułę wszystkich bohaterów
W tej książce jest sporo osób, losy jednych są opisane bardzo szczegółowo, a innych pobieżnie. Nie ukrywam, że chwilami gubiłam się w tych wszystkich krewnych, powinowatych, żonach, mężach, braciach czy dzieciach. Ale autorka zadbała o to, aby w głowie czytelnika nie nastąpił zbytni chaos i zaraz na początku książki umieściła drzewo genealogiczne rodziny Neubinerów zaczynające się od najstarszych, ale moim zdaniem również najważniejszych osób. I przyznam szczerze, że podczas czytania często zaglądałam do tej „ściągi”.
Losy ludzi opisanych w tej powieści, to niejednokrotnie trudne i smutne lata, w których śmierć królowała mocno w każdym pokoleniu. Jest sporo miłości i małżeństw, chociaż moim zdaniem trochę mało takiego emocjonalnego romansu. Ale taki był widocznie zamysł autorki, aby pokazać zwyczajne, proste życie ludzi, pełne wyzwań i wyrzeczeń, ale często również ciepłe i pełne miłości.
Jest zatem nostalgicznie, a książka została napisana językiem bardzo odpowiednim do epoki w jakiej umieszczona została fabuła.
Wyraziści i nietuzinkowi bohaterowie od początku wzbudzają zarówno litość jak i sympatię.
Książka została napisana dość specyficznie, mało w niej dialogów, ale za to sporo opisów, zwłaszcza obchodów, uroczystości czy różnego rodzaju tradycji, ale również faktów historycznych.
Składam szczery i głęboki ukłon przed autorką za cudowne i dość drobiazgowo przedstawione tło historyczne będące mocnym i ciekawym dopełnieniem fabuły obyczajowej.
Nie brakuje tu dramatu, a czytelnik z dobrą wyobraźnią z łatwością dopasuje osoby do czasu w jakim autorka umieściła swoich bohaterów.
Mamy kilka romansów, jedne bardzo prozaicznie życiowe, inne z nutą dramatycznego wręcz romantyzmu, ale życie często właśnie składa się z bolesnych detali. Nie wszystkim udaje się żyć cały czas z uśmiechem na ustach i motylami w brzuchu, bo życie to pasmo wyzwań, którym albo uda się sprostać, albo zatrują byt goryczą niepowodzeń.
Nie wiem jak inni, ale ja nie mogłam się od tej powieści oderwać i tego samego wieczoru, kiedy skończyłam czytać pierwszy tom, natychmiast zabrałam się za drugi i cieszę się bardzo, że wkrótce będę mogła przeczytać kolejny (premiera III tomu 26 stycznia 2021)
Książka jest typową opowieścią o życiu, miłości i nienawiści, narodzinach i śmierci, radości i smutku. Autorka ukazuje jednak, z jakim trudem często ludzie poszukując swojego miejsca na ziemi, swojej własnej tożsamości musieli borykać się przy okazji z własnymi emocjami, bólem, strachem, trudem życiowych niespodzianek. Bardzo często nie ułatwiały im tego okoliczności, które napotykali na swych życiowych drogach.
To powieść o trudzie zaczynania od nowa, o budowaniu czegoś z niczego. To opowieść o rodzinnych tajemnicach, relacjach z krewnymi tymi najbliższymi i tymi dalszymi, to opowieść o prawdziwych uczuciach, a także o odkrywaniu prawdy nie tylko o sobie, ale o ludziach i ich emocjach.
To również książka o klątwach i tajemnicach, które mocno zakorzeniały się nie tylko w umysłach ludzi, ale i w ich czynach. Życie z ogromną, ciążącą tajemnicą z pewnością nie należy do łatwych, ale nie wszystkich stać na odwagę zrzucenia z siebie tego jarzma.
Polecam tę sagę zwłaszcza osobom, które lubią tego typu literaturę. Książkę czyta się szybko i lekko, przy okazji zagłębiając się w fabułę historyczną, chociaż muszę przyznać, że nie jest to lektura lekka, łatwa i przyjemna i z pewnością niejedna osoba nie oprze się wzruszeniom, jakie zafundowała autorka. To książka o życiu w której znajdziemy i romans, i dramat, i wątek kryminalny i wątek historyczny, czyli każdy, kto sięgnie po tę powieść, znajdzie w nij coś dla siebie.

Muszę przyznać, że do sag rodzinnych podchodzę dość sceptycznie, chociaż nie mogę zaprzeczyć, że lubię tego typu literaturę. Przyznam również, że zawsze podziwiałam osoby, które odważyły się pisać sagi. To trudne i myślę, że trzeba bardzo się skupić, aby rzetelnie wprowadzić z fabułę wszystkich bohaterów
W tej książce jest sporo osób, losy jednych są opisane bardzo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Już dawno nie miałam w ręku lektury, której czytanie szło mi tak opornie, jak tym razem. Fabuła została tutaj tak przedstawiona, że o przyjemności czytania nie może być mowy. Zamiast niej pojawiła się tylko irytacja i znudzenie.
Moim zdaniem, w książce tej najwięcej złego zrobił styl pisania. Monotonny, drętwy i bezbarwny. Krótkie, twierdzące zdania nadały powieści cech sztywnego sprawozdania, przedstawiającego nudne, powtarzalne i niczym nie wyróżniające się dzieje bohaterów. Autorka stworzyła tu tylko pierwszy plan, bez żadnego konkretnego tła, żadnej otoczki. Czytamy, że bohaterowie wyjeżdżają, jadą, przyjeżdżają, pracują, sprzątają, pielą ogródek, robią zapasy na zimę, idą do kościoła, idą do sklepu, rozmawiają z sąsiadem, potem znowu wyjeżdżają, jadą, przyjeżdżają, urządzają się, szukają pracy, … I tak w koło Macieju. Każdy kolejny wątek pokazany został niezwykle skrótowo, powierzchownie i bez jakichkolwiek emocji. W tym wszystkim, przysłowiowym gwoździem do trumny są sztuczne i naciągane dialogi oraz płascy i nijacy bohaterowie. Żadna z postaci niczym się nie wyróżnia. Wszyscy są tak samo nudni, bezbarwni i bezuczuciowi. Ba, nawet śmierć dziecka została przedstawiona całkowicie beznamiętne. Ot, dziecko umarło, matka je przytuliła, ojczymowi zakręciła się łza w oku. I koniec. Kilka zdań na ten temat i już mamy następny wątek, równie beznamiętnie opisany.
I jeszcze muszę wspomnieć, że autorka nie podjęła nawet najmniejszej próby dopasowania języka do czasów, o jakich zdecydowała się pisać. Typowo współczesny język w książce z akcją rozgrywającą się w XVIII wieku? Nie, to połączenie jest tak bardzo rażące i irytujące, że nie mogę tego przemilczeć w kontekście mankamentów powieści.

No cóż. Nie spodziewałam się, że będę musiała tą lekturę tak źle ocenić. Sięgając po nią miałam nadzieję na ciepłą, interesującą i klimatyczną opowieść o codziennym, wiejskim życiu rodziny, osiadłej na terenie Królestwa Galicji. A zamiast tego, otrzymałam suche i mdłe informacje, w których klimatu, ciepła czy choćby minimalnej ciekawości dalszym ciągiem, nijak nie można odnaleźć.

Już dawno nie miałam w ręku lektury, której czytanie szło mi tak opornie, jak tym razem. Fabuła została tutaj tak przedstawiona, że o przyjemności czytania nie może być mowy. Zamiast niej pojawiła się tylko irytacja i znudzenie.
Moim zdaniem, w książce tej najwięcej złego zrobił styl pisania. Monotonny, drętwy i bezbarwny. Krótkie, twierdzące zdania nadały powieści cech...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo lubię sagi rodzinne. Ta jest bardzo ciekawa i niebanalna. Akcja toczy się na przełomie XVIII I XIX wieku. Opowiada o losach rodziny Neubiner. Rodzina jest zżyta ze sobą i pragnie szczęścia. Proste życie w dostatku to ich marzenie. Aby to osiągnąć zmuszeni są prowadzić tułacze życie. Jak na tamte czasy mnóstwo to przesądów i guseł. Jest też klątwa która ciąży na członkach rodziny. Książkę pochłonęłam w jeden dzień. Nie mogłam się od nie oderwać.

Bardzo lubię sagi rodzinne. Ta jest bardzo ciekawa i niebanalna. Akcja toczy się na przełomie XVIII I XIX wieku. Opowiada o losach rodziny Neubiner. Rodzina jest zżyta ze sobą i pragnie szczęścia. Proste życie w dostatku to ich marzenie. Aby to osiągnąć zmuszeni są prowadzić tułacze życie. Jak na tamte czasy mnóstwo to przesądów i guseł. Jest też klątwa która ciąży na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historia rodzinna. Rozpoczyna się od Ludwiga jego tułaczki w poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi. Poznajemy losy jego dużej rodziny. Wspomnę tylko że historia zaczyna się około 1740 roku a kończy około 1880 roku. Historia rodzinna sama w sobie fajna jednak mi brakuje nieco emocji. Może dlatego że przekrój czasowy spory i bohaterów też dużo. Polecam. Teraz zabieram się za drugi tom i tam będą losy rodziny drugiego z braci. Co będzie w trzecim?
Ach zapomniałam "Klątwa" na rodzinie ciąży klątwa rzucona przez matkę Ludwiga.

Historia rodzinna. Rozpoczyna się od Ludwiga jego tułaczki w poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi. Poznajemy losy jego dużej rodziny. Wspomnę tylko że historia zaczyna się około 1740 roku a kończy około 1880 roku. Historia rodzinna sama w sobie fajna jednak mi brakuje nieco emocji. Może dlatego że przekrój czasowy spory i bohaterów też dużo. Polecam. Teraz zabieram...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lubię sagi,więc tę czytałam jak zawsze z wielką przyjemnością.

Lubię sagi,więc tę czytałam jak zawsze z wielką przyjemnością.

Pokaż mimo to

Opisuje ona losy rodziny Neubiner, a dokładnie ich tułacze życie i klątwę, ktora na nich ciąży.
Bardzo przyjemnie się ją czytało, lekkie pióro autorki pozwoliło przeczytać książkę bardzo szybko, a dokładnie w dwa dni.
Opowieść nazwałybyśmy historią drzewa genealogicznego, stąd drzewo na zdjęciu. Jest to historia pokolenia, pokazujaca życie w XVIII wieku, za co gratulujemy autorce, gdyż nie wydaje nam się to łatwym zadaniem. Powieść jest przeważnie bardzo rodzinna, jednak watki klątwy i tajemniczej monety oraz duchów wplatają w książkę mroku i grozy. Jednak nie obawiajcie połączenie tych dwóch wątków idealnie ze sobą pasuje. Bliskie nam również były tereny na, których w pewnym momencie działa się historia, a dokładniej Lądek Zdrój, obok, którego niedaleko mieszkamy, od razu się lepiej czyta taką książkę, w której jest coś waszego 😊

Podsumowując - jest to powieść obyczajowa, historyczna pokoleniowa, która nie jest jedynie zwykła historią o rodzinie, lecz magiczną drogą tułaczą ludzi XVIII wieku. Polecamy serdecznie

Opisuje ona losy rodziny Neubiner, a dokładnie ich tułacze życie i klątwę, ktora na nich ciąży.
Bardzo przyjemnie się ją czytało, lekkie pióro autorki pozwoliło przeczytać książkę bardzo szybko, a dokładnie w dwa dni.
Opowieść nazwałybyśmy historią drzewa genealogicznego, stąd drzewo na zdjęciu. Jest to historia pokolenia, pokazujaca życie w XVIII wieku, za co gratulujemy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wierzycie w klątwy? Kiedyś bardzo się tym interesowałam. Teraz już niespecjalnie wierzę w nadprzyrodzone moce, jednak do dziś jest wiele osób i wiele opowieści przekazywanych ustnie o klątwach rzucanych na całe rody. Jedną z takich opowieści napisała @ewabauerpisarka . Za nasze winy to kwintesencja tego, jak los może się zemścić i karać kolejne pokolenia.
__________________________________________
W pierwszym tomie cyklu Tułacze życia znajdziecie zamierzchły obraz historii, który autorka starała się oddać w pełnym obrazie. Czytamy o 4 pokoleniach ludzi, którzy uporczywie szukają szczęścia, ale za rogiem stale czai się śmierć i tajemnicza moneta.
________________________________________
Jestem pełna podziwu dla stylu autorki i pozytywnie zaskoczona tym, w jaki sposób przedstawia nam wydarzenia zamierzchłych już lat. Akcja jest bardzo szybka, bohaterów jest wiele, ale ani razu się nie zgubiłam. Z jednej strony wzrusza, z drugiej wprowadza nostalgię. Przez okruchy szczęścia wciąż przebija się śmierć dzieci i dorosłych. Zaraza cholery, gruźlicy i innych pandemii prowadzi do nikomu niewinnego ludobójstwa, ale także do biedy i głodu. To zmusza naszych bohaterów do szukania miejsca na ziemii. Ta podróż jest niebywale ekscytująca i pochłonęła mnie w całości. Jestem tą pozycją zachwycona.

Wierzycie w klątwy? Kiedyś bardzo się tym interesowałam. Teraz już niespecjalnie wierzę w nadprzyrodzone moce, jednak do dziś jest wiele osób i wiele opowieści przekazywanych ustnie o klątwach rzucanych na całe rody. Jedną z takich opowieści napisała @ewabauerpisarka . Za nasze winy to kwintesencja tego, jak los może się zemścić i karać kolejne pokolenia....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Hmmm...Sama nie wiem od czego zacząć.
Spodziewałam się fajnej sagi rodzinnej, od której nie będę potrafiła się oderwać. Tym czasem dostałam oczywiście opowieść o wielopokoleniowej rodzinie ale bez specjalnych emocji. Kolejne pokolenia rodzą dzieci. Przeprowadzają się, umierają i tak w kółko. Nie ma łączności wątków tak dużej familii tylko jedni umierają a autorka przechodzi do kolejnej rodziny. Bardzo mnie to irytowało ponieważ oczekiwałam wielowątkowości i zazębiania się historii. Język, który jest wykorzystany w książce też jest bardzo prosty. Krótkie, urywane zdania bez specjalnych, ciekawych wątków.
Sam pomysł na książkę bardzo ciekawy i mogła powstać bardzo dobra saga rodzinna gdyby nie spłycona akcja i chyba tak na dobrą sprawę brak pomysłu na jej rozbudowanie.

Hmmm...Sama nie wiem od czego zacząć.
Spodziewałam się fajnej sagi rodzinnej, od której nie będę potrafiła się oderwać. Tym czasem dostałam oczywiście opowieść o wielopokoleniowej rodzinie ale bez specjalnych emocji. Kolejne pokolenia rodzą dzieci. Przeprowadzają się, umierają i tak w kółko. Nie ma łączności wątków tak dużej familii tylko jedni umierają a autorka przechodzi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka stanowi pierwszą część sagi rodzinnej Ewy Bauer „Tułacze życie”.
Autorka zabiera nas w podróż do drugiej połowy XVIII wieku, do Galicji i Lodomerii. Bohaterami sagi jest rodzina Neubinerów. Opowieść zaczyna się od pracującego w kopalni Ludwiga, który zabiera żonę Laurę w podróż po lepsze życie. Dalej mamy historię ich syna Josehpa, który osiada z rodziną w niewielkiej osadzie w Łanach. Tam remontuje stary młyn, który ma zapewnić rodzinie stabilniejsze i spokojniejsze życie. Joseph miał czterech synów, jednak schedę po ojcu i prowadzenie młyna przejął Augustin, który sam miał ośmioro dzieci.

W książce mamy obraz rodziny w czasach niełatwych, w których nieobce są zarazy i głód. W rodzinach rodzi się dużo dzieci, jednak śmiertelność noworodków jest wysoka, to samo dotyczy śmiertelności kobiet w połogu. Mężczyźni, jako żywiciele rodzin pracują ciężko od rana do wieczora. Mężczyźni są również głowami rodzin, których woli podporządkowuje się nie tylko żona, lecz również dzieci. Żadna córka nie mogła wyjść za mąż za swego oblubieńca bez zgody ojca, co teraz wydaje się nie do pomyślenia.

Czytając książkę przez moment możemy podejrzeć życie w tamtych latach i przenieść się w czasie. Jednocześnie akcja toczy się w miarę szybko więc nie ma co przyzwyczajać się do kolejnych postaci, bo tych w opowieści jest sporo.
Ogólnie czekam na kolejną cześć książki, gdyż jestem ciekawa dalszych losów rodziny.

Książka stanowi pierwszą część sagi rodzinnej Ewy Bauer „Tułacze życie”.
Autorka zabiera nas w podróż do drugiej połowy XVIII wieku, do Galicji i Lodomerii. Bohaterami sagi jest rodzina Neubinerów. Opowieść zaczyna się od pracującego w kopalni Ludwiga, który zabiera żonę Laurę w podróż po lepsze życie. Dalej mamy historię ich syna Josehpa, który osiada z rodziną w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Każdy z was na pewno gotuje. Wyobraźcie sobie, że przygotowujecie zupę. Potrzebujecie wielu składników i przypraw. Czytając tę książkę, miałam wrażenie, że właśnie jest to taka mieszanka. Wątek miłosny, historyczny, wątek tajemniczej monety powodujący mroczny klimat... Czy więc oznacza to, że książka mi się nie podobała?

Jest wiek XVIII. Gdy Ludwig który był zmuszony do ciągłej tułaczki, poznaje wdowę Laurę i jej córkę Emilię, ustatkowuje się. Jednak nie na długo. Gdy po długiej wędrówce osiedlają się w nowym miejscu, niespodziewanie Emilka umiera. Ale dlaczego, skoro wcześniej na nic nie chorowała? Gdy pojawia się tajemnicza moneta, wszystko przybiera inny charakter...

Pomimo wielu różnych wątków i zwrotów akcji, książka podobała mi się bardzo. Jestem pod ogromnym wrażeniem, jak autorka oddała tamten czas. Jest to bardzo trudne aby napisać książkę o tle historycznym, a pani Ewie Bauer udało się to wspaniale. "Za nasze winy" to pierwszy tom rodzinnej serii "Tułacze życie", opowiadającej o wielopokoleniowej rodzinie. To opowieść o tym jak ważne jest utrzymywanie tradycji rodzinnych. Dużo się dzieje, akcja toczy się bardzo szybko co powoduje, że książkę czyta nam się bardzo przyjemnie. Jedynym mankamentem, była jak dla mnie za duża ilość tajemniczych zgonów, co wcale nie zmienia mojej pozytywnej opinii na temat tej książki. Mi się bardzo podobała i polecam wam z całego serca. Z przyjemnością przeczytam kolejne tomy :)

Każdy z was na pewno gotuje. Wyobraźcie sobie, że przygotowujecie zupę. Potrzebujecie wielu składników i przypraw. Czytając tę książkę, miałam wrażenie, że właśnie jest to taka mieszanka. Wątek miłosny, historyczny, wątek tajemniczej monety powodujący mroczny klimat... Czy więc oznacza to, że książka mi się nie podobała?

Jest wiek XVIII. Gdy Ludwig który był zmuszony do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to