Pani Sylwia jak użyła swojego talentu i przedstawiła na kawałek ciekawej historii. O mennonitach pewnie mało z was słyszało, zresztą ja też zaliczam się do tego grona. Romantyczna opowieść o skomplikowanej miłości, bo jak możemy się dowiedzieć mennonici było to społeczeństwo zamknięte, które udzieliło pomocy, ale od obcych trzymało się na dystans. Mam nadzieję, że opowieść doczeka się kontynuacji. Polecam i zapraszam po więcej na moją stronę:
https://ksiazkowepodrozeagi.blogspot.com/2024/03/mennonitka-i-hrabia-sylwia-kubik.html

Pani Sylwia jak użyła swojego talentu i przedstawiła na kawałek ciekawej historii. O mennonitach pewnie mało z was słyszało, zresztą ja też zaliczam się do tego grona. Romantyczna opowieść o skomplikowanej miłości, bo jak możemy się dowiedzieć mennonici było to społeczeństwo zamknięte, które udzieliło pomocy, ale od obcych trzymało się na dystans. Mam nadzieję, że opowieść...

Sięgnęłam po tę powieść z wielką ciekawością z kilku powodów. Najważniejszy z nich związany był z tym, kim byli mennonici, jak żyli i co robili na terenach Polski.
Ogromnie lubię malowniczość narracji prowadzonej przez Sylwię Kubik. W tej powieści przyroda odgrywa ważną rolę. Po pierwsze determinuje życie mennonitów, ich codzienność i działalność każdego dnia. Po drugie to natura jest przyczynkiem do spotkania głównych bohaterów.
Całą historię Gretchen i Józefa czytało mi się bardzo przyjemnie. Tu nie było pośpiechu ani w ich decyzjach ani w działaniach. Każdy moment i sytuacja w powieści miały swój właściwy czas. Bohaterowie, również ci drugoplanowi to doskonale dopracowane osobowości, a ich charaktery zgrywały się z fabuła idealnie.
Odpoczęłam czytając tę powieść i bardzo ją polecam.

Sięgnęłam po tę powieść z wielką ciekawością z kilku powodów. Najważniejszy z nich związany był z tym, kim byli mennonici, jak żyli i co robili na terenach Polski.
Ogromnie lubię malowniczość narracji prowadzonej przez Sylwię Kubik. W tej powieści przyroda odgrywa ważną rolę. Po pierwsze determinuje życie mennonitów, ich codzienność i działalność każdego dnia. Po drugie to...

Kolejna wspaniała powieść mojej wspaniałej Sylwii Kubik. Jestem z Jej powieściami od tej pierwszej i zaczytuję się w kolejnych. Nie wiem nic o Mennonitach i muszę przyznać, że jestem mile zaskoczona. Zatem z przyjemnością ją przeczytałam, a właściwie wysłuchałam, bo tym razem był audiobook, ale obrazy miałam przed oczami słuchając tej powieści. Gorąco polecam :D

Kolejna wspaniała powieść mojej wspaniałej Sylwii Kubik. Jestem z Jej powieściami od tej pierwszej i zaczytuję się w kolejnych. Nie wiem nic o Mennonitach i muszę przyznać, że jestem mile zaskoczona. Zatem z przyjemnością ją przeczytałam, a właściwie wysłuchałam, bo tym razem był audiobook, ale obrazy miałam przed oczami słuchając tej powieści. Gorąco polecam :D

"Człowiek to człowiek. U nich szanowano każdego. Nie było określeń na warstwy społeczne, a przecież i oni mieli zarówno biedniejszych, jak i bogatszych."

"Mennonitka i hrabia" Sylwii Kubik to kolejny tytuł autorki, który miałam okazję poznać w ramach book tour. Trudno mi to przyznać, ale miałam jakieś wewnętrzne opory przed rozpoczęciem lektury. Nie wiem z czego to wynikało, przecież bardzo lubię pióro pisarki. Jak się okazało, zupełnie niepotrzebnie odkładałam tę książkę, gdyż bardzo mocno chwyciła mnie ona za serce. Dziś bez wahania mogę rzec, że to jedna z lepszych powieści autorki. Przynajmniej ja odniosłam takie wrażenie.

Historia przedstawia losy zamkniętej społeczności Mennonitów, ludzi, którzy żyli w zgodzie z naturą i wiedli żywot wypełniony ciężką pracą. Gorliwie wierzyli w Boga i żywili przekonanie, że dzięki rzetelnie wykonywanym obowiązkom chwalą jego imię. Przyznam, że z ogromnym zainteresowaniem czytałam fragmenty dotyczące życia codziennego wspólnoty, tak innej od funkcjonującego w owym czasie na ziemiach polskich systemu klasy społecznych. U Mennonitów wszyscy byli sobie równi, bez względu na majątek, jakim dysponowali.

Muszę przyznać, że w ogóle nie byłam świadoma istnienia takiego wyznania na naszych ziemiach. Myślę, że to przez to iż zamieszkuję zupełnie inną część kraju, niemniej, z prawdziwą przyjemnością odkryłam dzięki autorce kawałek tak fascynującej historii. Pikanterii tej opowieści dodaje fakt, że nie jest ona wynikiem wyłącznie bujnej fantazji autorki, lecz ma oparcie w rzeczywistych wydarzeniach, choć dziś ciężko byłoby ustalić w jak dużym stopniu ma to miejsce. Niemniej, myślę że wyobraźnia pisarki podołała narzuconemu zadaniu. Książkę przyjemnie się czyta, a wiernie oddane tło historyczne dodaje jej znamion realizmu.

Im więcej książek o Żuławach czytam, tym większą ochotę mam tam pojechać. Zobaczyć na własne oczy opisywane przez autorkę krajobrazy oraz słynne domy podcieniowe. W wyobraźni tereny te jawią mi się jako nad wyraz interesujące miejsce, w ktorym czlowiek odnajduje swoje szczęście. Choć dziś pewnie część zabytków nadgryziona jest zębem czasu, ich widok wciąż jest w stanie dostarczyć wielu emocji. Budynki, w których kiedyś tętniło życie mają duszę, wystarczy wsłuchać się w to, co chcą nam przekazać, a staniemy się strażnikami niezapomnianych opowieści.

Przyznam, że po zapoznaniu sie z końcówką powieści w moim sercu zrodziła się nadzieja na kontynuację tej historii. Jestem ogromnie ciekawa czy bohaterom uda się pokonać przeciwności losu i wspólnie stworzyć dom oparty na prawdziwej miłości. Z przyjemnością powrócę na te tereny, by móc odkryć dalsze losy interesujących mnie postaci.

Moja ocena 9/10.

"Człowiek to człowiek. U nich szanowano każdego. Nie było określeń na warstwy społeczne, a przecież i oni mieli zarówno biedniejszych, jak i bogatszych."

"Mennonitka i hrabia" Sylwii Kubik to kolejny tytuł autorki, który miałam okazję poznać w ramach book tour. Trudno mi to przyznać, ale miałam jakieś wewnętrzne opory przed rozpoczęciem lektury. Nie wiem z czego to...

P. Kubik porusza bardzo ciekawe i dość oryginalne tematy i miejsca swoich powieści. Niestety język jest bardzo prosty, troszkę jakby książka była adresowana dla młodzieży. Czyta się bardzo szybko i jeszcze szybciej zapomina.
Uważam jednak, że autorka ma potencjał, tylko na razie jeszcze ukryty :)

P. Kubik porusza bardzo ciekawe i dość oryginalne tematy i miejsca swoich powieści. Niestety język jest bardzo prosty, troszkę jakby książka była adresowana dla młodzieży. Czyta się bardzo szybko i jeszcze szybciej zapomina.
Uważam jednak, że autorka ma potencjał, tylko na razie jeszcze ukryty :)

Staram się doczytać do końca rozpoczęte książki, ale tego się zwyczajnie nie da czytać. Topornie skonstruowana opowieść, która co prawda daje pojęcie o życiu menonitów, ale dramatycznie bez polotu, na poziomie sztampowego wypracowania słabo rozgarniętego ucznia podstawówki. Takiego, co już dawno przestał odrabiać zadania domowe. Szkoda czasu...

Staram się doczytać do końca rozpoczęte książki, ale tego się zwyczajnie nie da czytać. Topornie skonstruowana opowieść, która co prawda daje pojęcie o życiu menonitów, ale dramatycznie bez polotu, na poziomie sztampowego wypracowania słabo rozgarniętego ucznia podstawówki. Takiego, co już dawno przestał odrabiać zadania domowe. Szkoda czasu...

Czy to bajka o Kopciuszku? Mogłaby być, tylko Kopciuszek nie chce pałaców!
To może Królewna na ziarnku grochu? No, raczej królewicz na ziarnku.
Nie, to zupełnie inna historia! To historia o społeczeństwie, które wyprzedzało innych w swoim człowieczeństwie. To romans nie tylko między kobietą a mężczyzną, ale także pomiędzy zwykłym człowiekiem a niezwykłą społecznością. To historia o miłości, która zmienia człowieka, wyzwala w nim to, co najpiękniejsze i popycha do odkrycia samego siebie.

Za możliwość przeczytania dziękuję dziewczynom z Czytam dla Przyjemności oraz autorce.

Czy to bajka o Kopciuszku? Mogłaby być, tylko Kopciuszek nie chce pałaców!
To może Królewna na ziarnku grochu? No, raczej królewicz na ziarnku.
Nie, to zupełnie inna historia! To historia o społeczeństwie, które wyprzedzało innych w swoim człowieczeństwie. To romans nie tylko między kobietą a mężczyzną, ale także pomiędzy zwykłym człowiekiem a niezwykłą społecznością. To...

Ta książka bardzo mnie zaskoczyła. Na plus oczywiście. Spodziewałam się zwykłego historycznego romansu, a dostałam porządną opowieść o mennonitach, o których do tej pory wiedziałam tylko tyle, że istnieli. Książka jest niesamowita. Pokazuje wszystkie zalety mennonitów i wszystkie wady polskich wyższych sfer. Czyta się ją z zapartym tchem i wywołuje niesamowite emocje. Polecam!

Ta książka bardzo mnie zaskoczyła. Na plus oczywiście. Spodziewałam się zwykłego historycznego romansu, a dostałam porządną opowieść o mennonitach, o których do tej pory wiedziałam tylko tyle, że istnieli. Książka jest niesamowita. Pokazuje wszystkie zalety mennonitów i wszystkie wady polskich wyższych sfer. Czyta się ją z zapartym tchem i wywołuje niesamowite emocje. Polecam!

„ Solidarność i odpowiedzialność za współtowarzyszy była jedną z cech wyróżniających menonitów spośród innych społeczności.” (str.12)

Żuławy rok 1878. W wyniku prześladowań spora grupa mennonitów trafiła na Żuławy, gdzie otrzymali w dzierżawę ziemie, które mieli osuszyć i doprowadzić do stanu użytkowego. Tak poznajemy Gretchen i jej zamożną rodzinę. Kochała miejsce gdzie żyła, nie znała świata poza wioską (jedynie z opowiadań). Bała się zmian, jednak rozumiała, ze konfrontacja ze światem poza ich społecznością jest nieunikniona. Coraz częściej targały nią wątpliwości, czy życie jakie prowadziła jest tym czym być powinno.

Na jej drodze stanął hrabia Józef, który starał się być nowoczesnym i sprawiedliwym człowiekiem. Usiłował wprowadzać reformy i nowości w swoim majątku. Lecz spotykało się to z niezrozumieniem i krytyką ze strony bliskich. Różnił się od swojej rodziny. Miał inne cele i priorytety. Nie pożądał bogactwa, tytułów, rozrywek i uciech. Chciał pracować.
W drodze do Gdańska trafia na śnieżycę i nieprzytomny ląduje w domu menonitów. Opiekuje się nim Gretchen. W ich wspólnocie opieka nad chorymi i słabymi była czymś naturalnym. Była jednym z filarów ich wiary. A wiara była dla nich najważniejsza.

Kiedy hrabia doszedł do siebie zaintrygowało go życie gospodarzy i postanowił pogłębić swoją wiedzę w tym temacie. Podobała mu się córka gospodarzy zresztą z wzajemnością. Para była coraz bardziej sobą zafascynowana, lecz dzieliło ich wszystko. Urodzenie, pochodzenie, wyznanie, poglądy i podejście do życia. Pobyt w rodzinie menonitów zmienił jego postrzeganie świata.
„ Nie chciał trwać w okowach konwenansów i frazesów, w które nie wierzył. Puste słowa i sztuczne pozy mierziły go niezmiernie.” (str.203)
Autorka przybliżyła nam społeczność menonitów. Ich codzienne życie, zajęcia, obowiązki, tradycje i nawyki. Nie odrzucali postępu. Dbali o czystość i porządek. Nie bali się pracy, wręcz wykonywali ją z przyjemnością. Byli samowystarczalni. Odnosili się do siebie z szacunkiem. Tworzyli domy pomocy dla potrzebujących, wspierając ich i utrzymując. Mimo że szlachta uważała ich za chłopów, to ich sytuacja materialna bardzo się od tej warstwy społecznej różniła.
W tych czasach sytuacja chłopów była tragiczna. Szlachta celowo hamowała ich rozwój, odmawiała prawa do nauki i uprawy własnej ziemi. Za to dbała by ich maksymalnie wykorzystywać do pracy na ich terenach.
Nie jest to lektura górnych lotów. Należy ją traktować jako łatwą i przyjemną.

„ Solidarność i odpowiedzialność za współtowarzyszy była jedną z cech wyróżniających menonitów spośród innych społeczności.” (str.12)

Żuławy rok 1878. W wyniku prześladowań spora grupa mennonitów trafiła na Żuławy, gdzie otrzymali w dzierżawę ziemie, które mieli osuszyć i doprowadzić do stanu użytkowego. Tak poznajemy Gretchen i jej zamożną rodzinę. Kochała miejsce gdzie...

Choć opisana przez Sylwię Kubik historia wydaje się sztampowa a język jakim posługuje się autorka prosty to sama historia broni się tematem, płynnością i lekkością. Nie ukrywam, że bardzo lubię styl pisania autorki, bo to co ważne, intrygujące i nieznane przedstawia w bardzo dostępny sposób.
Sylwia Kubik to autorka promująca Żuławy i Powiśle i tam też dzieje się ta historia. Tym razem autorka odkrywa przed nami, dla wielu, nieznane fakty dotyczące mennonitów zamieszkujących te ziemie. Choć mamy tutaj wątek miłosny to jednak sama fabuła nie skupia się na nim a na samej społeczności jaką byli mennonici. Na ich codziennych obowiązkach, podejściu do życia czy wierze, która stanowiła wartość nadrzędną. Autorka bardzo celnie przedstawia różnice między szlachtą a tą społecznością i mimo, że wątek miłosny jest bardziej niż nieprawdopodobny to przyjemnie się o nim czyta.

Choć opisana przez Sylwię Kubik historia wydaje się sztampowa a język jakim posługuje się autorka prosty to sama historia broni się tematem, płynnością i lekkością. Nie ukrywam, że bardzo lubię styl pisania autorki, bo to co ważne, intrygujące i nieznane przedstawia w bardzo dostępny sposób.
Sylwia Kubik to autorka promująca Żuławy i Powiśle i tam też dzieje się ta...