Przeczytałem, chociaż z czasem dużo nazwisk ulatuje, nawet Luigi Meroni, bo to tak już jest, jak słyszysz o kimś, a nie widziałeś go w akcji. Autorem publikacji jest Anglik, a więc nie można było nie dowiedzieć się o bojkocie Synów Albionu na Mundialach w latach 30-tych XX wieku, tym samym deprecjonując tytuły Włochów. Co jeszcze? Nie pamiętam już składu Interu z lat 60-tych poza Fachettim i Burgnichem. Na lekturze najbardziej skorzystają fani Torino, jeżeli tacy w ogóle są? Smutna historia, której nic nie jest wstanie wskrzesić. Zapamiętałem Gianniego Riverę z Milanu. Książka przeskakuje z jednego rozdziału w drugi. I tak na początku było radio i gazety, a więc dziennikarze. Później była tv, i powtórki, które wytykały błędy sędziom. Wchodzimy w istotę takiego pana, jakim jest sędzia. Jest też o prezydentach klubów i historia najnowsza, włącznie z Calciopoli, o którym można mówić, pisać, a i tak nie wyczerpie się tematu. Dużo treści, lecz muszę przyznać, że spodziewałem się czegoś lepszego.

Przeczytałem, chociaż z czasem dużo nazwisk ulatuje, nawet Luigi Meroni, bo to tak już jest, jak słyszysz o kimś, a nie widziałeś go w akcji. Autorem publikacji jest Anglik, a więc nie można było nie dowiedzieć się o bojkocie Synów Albionu na Mundialach w latach 30-tych XX wieku, tym samym deprecjonując tytuły Włochów. Co jeszcze? Nie pamiętam już składu Interu z lat...