Ocena zawyżona ze względu na moją sympatię do tego zawodnika. Pozycja raczej dla wielkich fanów nie tylko koszykówki, ale przede wszystkim Legendy Jeziorowców.

Ocena zawyżona ze względu na moją sympatię do tego zawodnika. Pozycja raczej dla wielkich fanów nie tylko koszykówki, ale przede wszystkim Legendy Jeziorowców.

Rozczarowałem się tą pozycją. Czytałem wiele opinii jak bardzo motywacyjna to książka a dostałem historyjkę o ciężkim treningu okraszoną dużą ilością zdjęć.

Rozczarowałem się tą pozycją. Czytałem wiele opinii jak bardzo motywacyjna to książka a dostałem historyjkę o ciężkim treningu okraszoną dużą ilością zdjęć.

Ciekawy album z fotkami i historiami podejścia do koszykówki kobiego. Jednak w kwestii treści niewiele nowego

Ciekawy album z fotkami i historiami podejścia do koszykówki kobiego. Jednak w kwestii treści niewiele nowego

Na wstępie należy powiedzieć, że jest to przede wszystkim ładnie wydany album, z wplecionymi pomiędzy zdjęcia refleksjami i wspominkami Bryant’a z czasów jego gry z których żadna nie jest dłuższa niż kilka, kilkanaście zdań. Osobiście się rozczarowałem, bo pomimo faktu, że pierwsze kilkanaście stron (w zasadzie jedna pełna strona tekstu) faktycznie stanowi zaraźliwą dawkę siły ducha i motywowania się tego sportowca, to dalej w zasadzie pojawiają się jedynie krótkie lekcje techniki gry w kosza oraz laurki dla byłych trenerów i kolegów z drużyny, które wszędzie ograniczają się w zasadzie do stwierdzenia, że ktoś był taki a nie inny, jak bardzo go szanowałem itp… Od takich rzeczy jest wstęp, a nie 2/3 głównej treści książki! Zapomnijcie też o ciekawostkach lub nieznanych powszechnie faktach lub smaczkach. Dodatkowo, na całej długości książki, wyczuwa się wręcz aroganckie przeświadczenie o własnej wielkości, co mnie osobiście nieco denerwowało. Kobe był dobrym, być może wybitnym sportowcem, ale to nie on powinien o tym rozsądzać.
Do tzw. „mentalności Mamby” nic nie mam (wręcz przeciwnie!),ale jeśli to ma być jej wizytówka to wyszło to wyjątkowo parszywie.

3 punkty (sic!) za ładne wydanie, super zdjęcia, kilka wskazówek odnośnie gry i dobrą, acz bardzo krótką próbkę treści motywacyjnej.

Na wstępie należy powiedzieć, że jest to przede wszystkim ładnie wydany album, z wplecionymi pomiędzy zdjęcia refleksjami i wspominkami Bryant’a z czasów jego gry z których żadna nie jest dłuższa niż kilka, kilkanaście zdań. Osobiście się rozczarowałem, bo pomimo faktu, że pierwsze kilkanaście stron (w zasadzie jedna pełna strona tekstu) faktycznie stanowi zaraźliwą dawkę...

Historia mentalności i etyki pracy jednego z najlepszych zawodników w historii koszykówki.
Pozycja ukazuje jak z odpowiednim nastawieniem (mentalność mamby) i codzienną ciężką pracą można dojść do legendarności. Można znaleźć również opisy zastosowanych metod, "sztuczek" boiskowych, aby poradzić sobie z każdym przeciwnikiem na boisku.
Napisana jest przez samego bohatera z dużą ilością zdjęć autorstwa klubowego fotografa, który uwiecznił 20 lat jego kariery w Lakersach.
Polecam szczególnie młodych adeptom koszykówki, ale również dorosłym fanom i nie tylko.

Historia mentalności i etyki pracy jednego z najlepszych zawodników w historii koszykówki.
Pozycja ukazuje jak z odpowiednim nastawieniem (mentalność mamby) i codzienną ciężką pracą można dojść do legendarności. Można znaleźć również opisy zastosowanych metod, "sztuczek" boiskowych, aby poradzić sobie z każdym przeciwnikiem na boisku.
Napisana jest przez samego bohatera z...

Jak mówi sam tytuł, książka ukazuje mentalność Kobyego.Krok po kroku odsłania to co działo się w jego głowie.Podczad treningów oraz samych meczów w lidze NBA.Co najważniejsze ukazuje szacunek do jego przeciwników z boiska.Na pewno nie jest to typowa biografia.Lecz książka o dążeniu do ciągłego doskonalenia.Ukazujaca że mecz to nie tylko gra na boisku,ale także w umyśle zawodnika.Duzy plus za bogate zdjęcia które są integralną częścią tej książki.Rzecz godna uwagi dla wszystkich którzy cenią osobę Kobyego Bryanta.

Jak mówi sam tytuł, książka ukazuje mentalność Kobyego.Krok po kroku odsłania to co działo się w jego głowie.Podczad treningów oraz samych meczów w lidze NBA.Co najważniejsze ukazuje szacunek do jego przeciwników z boiska.Na pewno nie jest to typowa biografia.Lecz książka o dążeniu do ciągłego doskonalenia.Ukazujaca że mecz to nie tylko gra na boisku,ale także w umyśle...

Ta książka to taki zbiór złotych myśli.
Każda strona to podrozdział opisujący dany moment kariery i jakieś prawdy fundamentalne.
Świetne kompedium treningu mentalnego

Ta książka to taki zbiór złotych myśli.
Każda strona to podrozdział opisujący dany moment kariery i jakieś prawdy fundamentalne.
Świetne kompedium treningu mentalnego

Ciekawy pamiętnik z dobrymi zdjęciami i krótkimi przemyśleniami z kariery Kobego. Jednak nawet nie było blisko do wrażeń jakie daje jego biografia napisana przez Lazenby'ego. Fajna pamiątka dla fanów Black Mamby.

Ciekawy pamiętnik z dobrymi zdjęciami i krótkimi przemyśleniami z kariery Kobego. Jednak nawet nie było blisko do wrażeń jakie daje jego biografia napisana przez Lazenby'ego. Fajna pamiątka dla fanów Black Mamby.

Dla NBA maniaków, pozwala na głębsze poznanie aspektów tej wspaniałej dyscypliny, no i przede wszystkim sposób patrzenia na ten sport oczami jednego z najlepszych koszykarzy na Świecie. Dużem plusem świetne zdjęcia.

Dla NBA maniaków, pozwala na głębsze poznanie aspektów tej wspaniałej dyscypliny, no i przede wszystkim sposób patrzenia na ten sport oczami jednego z najlepszych koszykarzy na Świecie. Dużem plusem świetne zdjęcia.

Cały świat (nie tylko sportowy) długo nie mógł dojść do równowagi po tragicznej śmierci legendarnego koszykarza NBA KOBE'go BRYANTA.

Osobiście, nie byłem wielkim fanem „Czarnej Mamby”, jak sam siebie określił Kobe. Zawsze wydawał mi się zbyt egoistyczny, zbyt skoncentrowany na sobie, zbyt restrykcyjny, napięty, fanatyczny nawet...

Kiedy porównywałem go do Michaela JORDANA, miałem wrażenie że nie przeszedł ewolucji, która była udziałem Michaela, ewolucji od „JA” do „MY” , od „JA” do „TEAM” od "I" do "WIN".

Gdzieś w uszach kołatały mi słowa trenera Phila Jacksona, o tym iż Kobe był „uncoachable” („nietrenowalny”),samotniczy, nieufny, nie przyjmujący innego niż własne zdanie ….

Wprawdzie sam Jackson uważał zarazem, że zaangażowanie, determinacja ambicja z jaką spotkał się u Kobego stała na takim samym poziomie jak u Jordana, z którym Kobe całe życie się porównywał, którego naśladował i próbował przewyższyć, to ja jednak żyłem w przekonaniu, iż Kobe przez całą swoją 20 letnią karierę w NBA nie zgłębił tajemnicy prawdziwej wygranej i emocjonalnego spełnienia, choć pięć razy zdobył mistrzowski pierścień….

I wtedy to właśnie (pomiędzy Świętami a Sylwestrem roku 2019),przeczytałem książkę „MENTALNOŚC MAMBY”, bogato ilustrowany zdjęciami album z krótkimi komentarzami Kobego.

Nie było tam nic szokującego, aż do ostatniego akapitu, w którym Kobe opisywał swoje pożegnanie z koszykówką, swój ostatni mecz (w którym nota bene zdobył 60 pkt !!!!).

Napisał, że nie czuł żadnego żalu, smutku, do oczu nie cisnęły mu się łzy. Wręcz przeciwnie czuł się podekscytowany nowymi wyzwaniami, światem poza koszykówką, perspektywami i projektami biznesowymi, Włochami, fascynacją kulturą i językiem tego kraju (Kobe wychowywał się we Włoszech jako syn koszykarza-globetrottera, znakomicie znał włoski – uczęszczał na specjalistyczne wakacyjne kursy włoskiego w odmianie biznesowej nawet),a przede wszystkim życiem rodzinnym, ojcowskim towarzyszeniem życiu swoich czterech córek....

Ten gość dojrzał do prawdziwego życia, czegoś co znaczy o wiele więcej niż jakakolwiek gra…

I wtedy ogarnęło mnie oświecenie.

Osobiście żałuję, że nie dane mu było zasmakować wartości tego życia......

Kiedy schodził z boiska, po ostatnim swoim, zwycięskim meczu, uśmiechnął się, podziękował publiczności za wsparcie okazywane przez wszystkie lata kariery i spokojnie zakończył – „Mamba out…”

Dziś brzmi to wręcz symbolicznie ....

Cały świat (nie tylko sportowy) długo nie mógł dojść do równowagi po tragicznej śmierci legendarnego koszykarza NBA KOBE'go BRYANTA.

Osobiście, nie byłem wielkim fanem „Czarnej Mamby”, jak sam siebie określił Kobe. Zawsze wydawał mi się zbyt egoistyczny, zbyt skoncentrowany na sobie, zbyt restrykcyjny, napięty, fanatyczny nawet...

Kiedy porównywałem go do Michaela...