Pożegnałam się właśnie z bohaterami sagi "Córka cieni". Była to podróż pełna emocji, wzruszeń, niedowierzania, smutku, złości. Podsumowując trzy tomy, największe wrażenie zrobił na mnie tom pierwszy i trzeci. I to nie czasy współczesne, gdzie bohaterami był Adam i Toffi, tylko historia Juliany zdobyła moje serce. Poznając dzieje Juliany wiele razy myślałam; to niemożliwe, to tak mało prawdopodobne. Dlaczego tak się stało, dlaczego ona? Julianę, bohaterkę sagi poznajemy dzięki odnalezionemu pamiętnikowi, który prowadziła jej mama, Magdalena, która tuż przed wybuchem II wojny światowej, uciekła z domu, w Bieszczady z Piotrem, miłością jej życia. Panienka z dobrego, majętnego domu i biedny kelner, czy to mogło się udać? Początki ich wspólnego życia, w totalnej samotni, gdzieś w bieszczadzkich lasach, życie w zgodzie z otaczającą przyrodą i wybuch wojny; wszystko to opisuje Magdalena w swoim pamiętniku. Potem, po jej śmierci, swoją historię snuje Juliana. Wydarzeniami z życia Juliany można by było obdzielić kilka osób. Ogromnie ciężko uwierzyć, że jedna osoba to wszystko przeszła, aż niewiarygodne. Autorka książki wiele wątków zaczerpnęła z historii naszego kraju. Jest też wspomniane Kortowo, gdzie mieszczą się akademiki m.in. Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, szczególnie bliskiemu mojemu sercu :-) Jest to saga, po która warto sięgnąć.

Pożegnałam się właśnie z bohaterami sagi "Córka cieni". Była to podróż pełna emocji, wzruszeń, niedowierzania, smutku, złości. Podsumowując trzy tomy, największe wrażenie zrobił na mnie tom pierwszy i trzeci. I to nie czasy współczesne, gdzie bohaterami był Adam i Toffi, tylko historia Juliany zdobyła moje serce. Poznając dzieje Juliany wiele razy myślałam; to niemożliwe,...