Druga część bardzo dobrej dylogii. Historia Bartka . Przeszłość , tajemnice rodzinne, walka z samym sobą a wszystko to na tle wydarzeń historycznych.
Kolejna książka Zbigniewa Zborowskiego , od której nie można się oderwać

Druga część bardzo dobrej dylogii. Historia Bartka . Przeszłość , tajemnice rodzinne, walka z samym sobą a wszystko to na tle wydarzeń historycznych.
Kolejna książka Zbigniewa Zborowskiego , od której nie można się oderwać

Książka godna przeczytania tylko zakończenie trochę obniża jej loty .

Książka godna przeczytania tylko zakończenie trochę obniża jej loty .

Jedna z najlepszych książek jakie do tej pory czytałem. Bardzo mnie wciągneła i nie mogłem się od niej oderwać.

Historia tam przedstawione jest wspaniała a zakończenie mnie powaliło. Naprawdę świetna książka.

Jedna z najlepszych książek jakie do tej pory czytałem. Bardzo mnie wciągneła i nie mogłem się od niej oderwać.

Historia tam przedstawione jest wspaniała a zakończenie mnie powaliło. Naprawdę świetna książka.

"Czasem najlepszy przyjaciel może okazać się wrogiem, a wróg najlepszym przyjacielem....Miłość, nienawiść czy przyjaźń to nie matematyka. A serce to nie sklepowa kasa". (str. 212)

Drugą część sagi rodzinnej oceniam trochę wyżej niż pierwszą. Obok starych bohaterów przeżywających kolejne dylematy, pojawiają się nowi ciekawie wykreowani. Tym razem jest to historia przodków rodziny męża najmłodszej bohaterki poprzedniej części.Równie mroczna i przygnębiająca, lecz dająca nadzieję na lepsze jutro.

Cofamy się do roku 1939 do majątku wołyńskiego, w którym udzielała korepetycji babcia bohaterki. Poznajemy historię dziedziców majątku i ich dzieci, zwłaszcza dwójki najstarszych.
Młoda nastolatka, delikatna, wysublimowana z marzeniami o wielkiej prawdziwej miłości poznaje piekło więzienia we Lwowie, a później mrozy i katorżniczą pracę na Uralu. Mimo, iż na jej oczach umierało wielu mężczyzn, ona jakoś się trzymała wykonując ciężką pracę przy wyrębie Tajgi. Miała w sobie niesamowitą wolę przetrwania, potrzebę opieki nad bratem, który okazał się nic nie wartym osobnikiem, egoistą myślącym tylko o sobie. Mógł pomóc siostrze, lecz tego nie uczynił, okłamywał ją i pogrążał. Był złym człowiekiem nie potrafiącym wziąć odpowiedzialności za swoje czyny, wykorzystującym innych, by osiągnąć swój cel, wygodnie i bezpiecznie się w życiu urządzić. Liczył się tylko on i jego potrzeby.Lecz los jest sprawiedliwym sędzią ferującym wyroki, kto zawinił musi odpokutować.

Przetrwać jej także pomogła prawdziwa miłość poznana w obozie, lecz w tych czasach źle adresowana. Przeszła tak wiele w życiu, osamotniona, widziała tyle nieszczęść i tragedii, sterty trupów, utratę bliskich, wielokrotnie otarła się o śmierć, a to poskutkowało tym, że w czasach powojennych traci uczucia, jest znieczulona w sercu i umyśle, nie potrafi zarówno kochać jak i nienawidzić. Jest obojętna na wszystko. Mimo że prowadziła luksusowe życie na szczytach władzy nie była szczęśliwa, lęk i strach były stałymi towarzyszami jej życia.Poczucie ciągłej niepewności i obawy nie zmieniło nawet przyjście na świat dziecka, którego nie potrafiła pokochać.

Jej historia jest przykładem, że człowiek w obliczu zagrożenia zrobi wszystko by przetrwać, lecz zbyt wiele traumatycznych wydarzeń odbija się niekorzystnie na potomstwie, dopiero następne pokolenie może odmienić sytuację. Poznajemy historię jej synów. Jeden nieudacznik siedzący pod pantoflem teściowej, drugi wychowanek domu dziecka nienawidzący świata za to że został porzucony, uczestnik walki w Afganistanie i późniejszy gangster.

W końcu trzecie pokolenie on nurek, ona snajperka. Dowiadujemy się o ich traumatycznych przejściach, które wpłynęły na ich późniejsze życie, a nawet je zdominowały. Losy bohaterów wszystkich pokoleń były pogmatwane. Odebrano im godność i radość życia, nadzieję na lepsze jutro. Żyli w letargu, aż musiało się wydarzyć coś, co obudziło ich drzemiące wnętrza, poruszyło struny sumienia i wydobyło na zewnątrz tłumione uczucia, przyszło zrozumienie samego siebie. Lektura warta polecenia, trzymająca w napięciu do końca.

"Czasem najlepszy przyjaciel może okazać się wrogiem, a wróg najlepszym przyjacielem....Miłość, nienawiść czy przyjaźń to nie matematyka. A serce to nie sklepowa kasa". (str. 212)

Drugą część sagi rodzinnej oceniam trochę wyżej niż pierwszą. Obok starych bohaterów przeżywających kolejne dylematy, pojawiają się nowi ciekawie wykreowani. Tym razem jest to historia przodków...

Bardzo dobra kontynuacja chociaż czasy historyczne bardziej podobają mi się od współczesnych. Autor odkrywa przed nami pozostałe jeszcze z pierwszej części rodzinne, tragiczne i smutne tajemnice. I tylko odrobinkę rozczarowało mnie zakończenie, mimo iż zaskakujące. Trudno mi po prostu uwierzyć, że ktoś będący wyszkoloną maszyną do zabijania, pod wpływem jakiegoś impulsu, zmienia się w człowieka o gołębim sercu. Serdecznie polecam.

Bardzo dobra kontynuacja chociaż czasy historyczne bardziej podobają mi się od współczesnych. Autor odkrywa przed nami pozostałe jeszcze z pierwszej części rodzinne, tragiczne i smutne tajemnice. I tylko odrobinkę rozczarowało mnie zakończenie, mimo iż zaskakujące. Trudno mi po prostu uwierzyć, że ktoś będący wyszkoloną maszyną do zabijania, pod wpływem jakiegoś impulsu,...

Dopiero się zorientowałam, że to druga część. Pierwszej nie czytałam, bez większego jest to znaczenia, bo nic mi tu nie brakowało. Po prostu przeczytam kiedy indziej.

Zdecydowanie najlepsza część książki dotyczy wspomnień Niny z obozu. Potem faktycznie dużo tych zbiegów okoliczności, ale do przełknięcia. Zakończenie trochę byle jakie, tak bym powiedziała.

Jednak podsumowując powieść niczego sobie, trochę historii, miłości nawet sensacji. Powiedziałabym saga rodzinna z sensacją w tle. Polecam

Dopiero się zorientowałam, że to druga część. Pierwszej nie czytałam, bez większego jest to znaczenia, bo nic mi tu nie brakowało. Po prostu przeczytam kiedy indziej.

Zdecydowanie najlepsza część książki dotyczy wspomnień Niny z obozu. Potem faktycznie dużo tych zbiegów okoliczności, ale do przełknięcia. Zakończenie trochę byle jakie, tak bym powiedziała.

Jednak...

Lata minęły Ania próbuje ułożyć sobie życie i dowiaduje się od babci Zosi, że nad rodziną wisi klątwa która daje jedno a odbiera drugie. Niestety niektóre sprawy w czasie wojny nie zostały zamknięte, czasem po latach trzeba zacierać ślady co nie wróży nic dobrego dla naszych bohaterów.
Bardzo ciekawa książka.

Lata minęły Ania próbuje ułożyć sobie życie i dowiaduje się od babci Zosi, że nad rodziną wisi klątwa która daje jedno a odbiera drugie. Niestety niektóre sprawy w czasie wojny nie zostały zamknięte, czasem po latach trzeba zacierać ślady co nie wróży nic dobrego dla naszych bohaterów.
Bardzo ciekawa książka.

Kolejna część cyklu "Trzy odbicia w lustrze" jest równie dobra jak poprzednia. Czyta się rewelacyjnie. Dzieje losów rodziny Hryniewiczów wciąga tak, że czyta się z zapartym tchem. Zdecydowanie polecam!!!

Kolejna część cyklu "Trzy odbicia w lustrze" jest równie dobra jak poprzednia. Czyta się rewelacyjnie. Dzieje losów rodziny Hryniewiczów wciąga tak, że czyta się z zapartym tchem. Zdecydowanie polecam!!!

Rodzinna saga, pełna wzruszeń. Bardzo ładnie napisana, aczkolwiek część współczesna, nie wciąga aż tak, jak część z przeszłości. Współcześni bohaterowie nie wywołują aż takich emocji. Bardzo dobrze się ją czyta w jesienny dzień.

Rodzinna saga, pełna wzruszeń. Bardzo ładnie napisana, aczkolwiek część współczesna, nie wciąga aż tak, jak część z przeszłości. Współcześni bohaterowie nie wywołują aż takich emocji. Bardzo dobrze się ją czyta w jesienny dzień.

Trudno tę książkę zakwalifikować rodzajowo- ni to historyczna saga rodzinna, ni to powieść obyczajowa, ni to thriller sensacyjny. Wszystkiego po trochu. Dobrze się czyta, chociaż pierwsza część, "Trzy odbicia w lustrze", bardziej mi się podobała. Początek syberyjski- przygnębiający, wstrząsający, potem- film sensacyjny, zakończenie- naciągane.

Trudno tę książkę zakwalifikować rodzajowo- ni to historyczna saga rodzinna, ni to powieść obyczajowa, ni to thriller sensacyjny. Wszystkiego po trochu. Dobrze się czyta, chociaż pierwsza część, "Trzy odbicia w lustrze", bardziej mi się podobała. Początek syberyjski- przygnębiający, wstrząsający, potem- film sensacyjny, zakończenie- naciągane.