Bardzo wyważona i ciekawa pozycja. Autor zdroworozsądkowo i racjonalnie podchodzi do religii i osądów Dawkinsa względem niej. Wyraża się o Dawkinsie z należytym szacunkiem i pokorą, ale też nie boi się wytknąć mu błędów logicznych i dedukcyjnych oraz skrytykować jednostronności i z góry negatywnego niepopartego racjonalnym myśleniem pogardliwego podejścia do spraw wiary.

McGrath nie skupia się na prawdziwości ewolucji czy też na samym istnieniu Boga, a raczej na religii i osobach wierzących próbując, według mnie słusznie, brać ich w swoją obronę przed niespójnymi i nienaukowymi argumentami Dawkinsa. Myślę, że udało mu się to uczynić.

W książce też mamy ciekawy zarys badań nad ewolucją, genetyką, poznajemy ciekawą postać Grzegorza Mendla. Ponad to mamy w książce trochę historii i filozofii.

Może jeszcze dodam na co zwróciła moją uwagę książka:
- nauka jest z góry agnostyczna, nie została stworzona do udowadniania czy Bóg istnieje czy nie, jej przeznaczenie to raczej poznawanie świata i to co nim rządzi. Tak więc rzekomy naukowy ateizm Dawkinsa nie ma żadnego potwierdzenia w nauce. Są to jedynie jego subiektywne oceny.
- wielu naukowców, którzy przeprowadzali liczne badania nad doskonaleniem teorii darwinowskiej i dostali liczne nagrody byli osobami wierzącymi, niektórzy nawet głęboko wierzącymi. Autor przywołuje wiele ciekawych wypowiedzi wierzących naukowców-ewolucjonistów, którzy łączą swoją wiarę z ewolucją
- religię, naukę, ateizm można wykorzystać do skrajnie wspaniałych jak i skrajnie złych czynów. Argument Dawkinsa, który przywołuje same złe osiągnięcia religii, a zapomina o złych osiągnięciach nauki czy ateizmu brzmi niepoważnie
- nie wolno budować swojego światopoglądu religijnego czy antyreligijnego na teoriach naukowych czy samej nauce i nazywać się zwolennikiem prawdy. Teorie naukowe łatwo przemijają i są zastępowane innymi, a światopoglądy umierają razem z przestarzałymi błędnymi teoriami. Żeby być na straży prawdy swoje poglądy należy budować na bardziej stabilnym gruncie
- definicja wiary według Dawkinsa (ślepa wiara) ma mało wspólnego z podejściem do wiary ludzi związanych z religią

To chyba wszystkie najciekawsze wątki tej książki, które mnie bardzo zainteresowały i przyznałem im słuszność. Wcześniej przeczytałem "Szatańskie urojenie. Ateizm." i tamta książka wypada bardzo blado przy tej. Chyba największą zaletą "Boga Dawkinsa" jest umiarkowanie autora w przedstawianych poglądach. Zachęcam szczerze do lektury.

Bardzo wyważona i ciekawa pozycja. Autor zdroworozsądkowo i racjonalnie podchodzi do religii i osądów Dawkinsa względem niej. Wyraża się o Dawkinsie z należytym szacunkiem i pokorą, ale też nie boi się wytknąć mu błędów logicznych i dedukcyjnych oraz skrytykować jednostronności i z góry negatywnego niepopartego racjonalnym myśleniem pogardliwego podejścia do spraw...