Don DeLillo to jeden z najbardziej znanych przedstawicieli amerykańskiego postmodernizmu, którego wyobraźnia niczym plazma. W „Białym szumie” podnosi ogrom uniwersalnych tematów, które zajmują nie tylko amerykańskie społeczeństwo. Mowa o kondycji współczesnego człowieka i procesach, które go dotyczą, lęku przed przemijaniem zaburzającym właściwe percypowanie zastanej rzeczywistości, czwartą władzą „mass mediami” wpływającą na ogrom warstw codzienności oraz rodziną, która przez brak wsparcia pomiędzy jej elementami chwieje się w posadach. W centrum stawia patchworkową podstawową komórkę społeczną, w której trzon zachowuje się irracjonalnie, dywaguje wciąż i wciąż nad zimnym oddechem śmierci, zaś latorośle widzą więcej, niż mogłoby się wydawać. Autor pomiędzy wierszami rozprawia o fetyszyzacji działań Hitlera i braku elementarnej wiedzy o historii u obywateli kraju. Szydzi z intelektualistów, środowiska akademickiego. Wywija podszewkę rzeczywistości. Oprósza zdarzenia groteską. Opowiada o tym, co robi z człowiekiem wszędobylski konsumpcjonizm, do czego może doprowadzić postęp technologiczny i bezbrzeżny strach przed zamknięciem na zawsze powiek. Największym atutem tej prozy są znakomite, rubaszne partie dialogowe, widok na przekrój zachowań jednostki w wyniku potencjalnego zagrożenia, absurdalne poczucie humoru i fakt, że można odczytywać „Biały szum” na wielu płaszczyznach. Myślę, że w prozie tego wizjonera odnajdą się przede wszystkim osoby szukające nieszablonowej rozrywki będącej asumptem do rozważań o tym dokąd zmierza świat i zaczytujące się w dziełach Davida Fostera Wallace'a (bardzo wiele stycznych). Powieść mimo lekkiego tonu jest minorowa oraz ponadczasowa. Nie dziwi fakt, że DeLillo za „Biały szum” otrzymał National Book Award, bo mimo wieloaspektowej fabuły przygniatającej realizmem zdarzeń wybornie się ją czyta. Mam przekonanie, że otrzyma Nobla. Trzeba tylko na to cierpliwie poczekać. Jeśli nie znacie jeszcze dzieł DeLillo to powyższa historia nada się idealnie na pierwsze spotkanie.
Tłum. Radosław Zubek

Don DeLillo to jeden z najbardziej znanych przedstawicieli amerykańskiego postmodernizmu, którego wyobraźnia niczym plazma. W „Białym szumie” podnosi ogrom uniwersalnych tematów, które zajmują nie tylko amerykańskie społeczeństwo. Mowa o kondycji współczesnego człowieka i procesach, które go dotyczą, lęku przed przemijaniem zaburzającym właściwe percypowanie zastanej...