Niezwykle istotną rzeczą według mnie w książkach fantasy jest przedstawiony świat. Ważne, by był spójny, oryginalny i przemyślany. Na drugim miejscu są postaci, ciekawie wykreowane, wyraziste. To wszystko znalazłam w Białej Jaskółce. Dałam się wciągnąć w ten fascynujący świat morf, krasnali, wampirów i wielu innych ciekawych stworzeń. Z zafascynowaniem podróżowałam z Julią po magicznych krainach, wyjątkowych i niepowtarzalnych. Pełna napięcia śledziłam jej wędrówkę, podziwiałam jej odwagę, troskę o innych i wrażliwość. Biała Jaskółka to właśnie opowieść o oddaniu i przyjaźni, ale też trudnej umiejętności przebaczania. Autor korzystał z dobrze znanych nam postaci z baśni i legend, takich jak na przykład Jaga. Urzekły mnie malownicze krajobrazy opisane przez autora, jego bogate słownictwo. Na uwagę zasługują także piękne ilustracje, których autorką jest Małgosia Zając.
Jacek Taran porusza w książce wiele niezwykle ważnych i trudnych tematów, takich jak problemy klimatyczne, tolerancja i szacunek do inności oraz trudności emigrantów. To wartościowe, skłaniające do przemyśleń treści nie tylko dla młodego czytelnika.
Biała Jaskółka to poruszająca książka, która wciąga od pierwszej strony. To historia, która nie tylko pobudza wyobraźnię, dostarcza rozrywki, ale i zmusza do refleksji. Mimo bardzo młodej głównej bohaterki, powieść spodoba się czytelnikowi w każdym wieku.

Niezwykle istotną rzeczą według mnie w książkach fantasy jest przedstawiony świat. Ważne, by był spójny, oryginalny i przemyślany. Na drugim miejscu są postaci, ciekawie wykreowane, wyraziste. To wszystko znalazłam w Białej Jaskółce. Dałam się wciągnąć w ten fascynujący świat morf, krasnali, wampirów i wielu innych ciekawych stworzeń. Z zafascynowaniem podróżowałam z...