Oj, książki o przygodach Ali Makoty zaczęłam czytać jeszcze w czasach gimnazjalnych (początek 2011 roku). Pamiętam jak dzisiaj miny moich koleżanek z klasy, kiedy do naszej szkolnej biblioteki została zakupiona praktycznie cała seria Pamiętnika sfrustrowanej nastolatki (brakowało tylko 6 tomu). Dziewczyny z mojej szkoły rzuciły się na to od razu, a ja miałam szczęście mieć mamę, która wypożyczyła mi pierwszą część w miejskiej bibliotece. Czytałam to akurat w momencie bumu popularności na książki pani Budzyńskiej.

Szczerze to kompletnie zapomniałam o istnieniu tej serii, przynajmniej dopóki nie zobaczyłam jej parę dni temu w antykwariacie do którego czasem zachodzę w poszukiwaniu książek po przecenie. Przewertowałam parę stron pierwszego tomu i przypomniało mi się, jak kiedyś z wypiekami na twarzy czytałam tą serię wieczorami będąc nastolatką. Wtedy te historie do mnie trafiały, czułam więź z zakompleksioną bohaterką, śmiałam się z jej porażek, problemów czy kolejnych epizodów z facetami.

Teraz jako osoba dorosła widzę jak infantylna to była literatura. Typowy dla takich książek prosty, czasami wręcz prostacki język, wywołał u mnie fale cringu.

Kiedyś człowiek czytywał takie głupoty w szkolnych bibliotekach, a teraz widzę wysyp podobnych historii na Wattpadzie i dziwię się, dlaczego zdobywają tysiące wyświetleń dzięki nastolatkom. Zapomniał wół jak cielęciem był i sam czytywał takie pierdoły 😆

Mimo wszystko nie polecam. Seria o Ali Makocie mocno się zestarzała, jak dobrze pamiętam bohaterka używa chatu Gadu-Gadu, pisze różne bzdety na wydających się dzisiaj prymitywnych forach internetowych, a nawet używa walkie talkie. Dla współczesnych nastolatków może to być dziwna lektura, bo przecież ich doświadczenia są zupełnie inne niż młodzieży sprzed 15 lat ;)

Oj, książki o przygodach Ali Makoty zaczęłam czytać jeszcze w czasach gimnazjalnych (początek 2011 roku). Pamiętam jak dzisiaj miny moich koleżanek z klasy, kiedy do naszej szkolnej biblioteki została zakupiona praktycznie cała seria Pamiętnika sfrustrowanej nastolatki (brakowało tylko 6 tomu). Dziewczyny z mojej szkoły rzuciły się na to od razu, a ja miałam szczęście mieć...