Oj, książki o przygodach Ali Makoty zaczęłam czytać jeszcze w czasach gimnazjalnych (początek 2011 roku). Pamiętam jak dzisiaj miny moich koleżanek z klasy, kiedy do naszej szkolnej biblioteki została zakupiona praktycznie cała seria Pamiętnika sfrustrowanej nastolatki (brakowało tylko 6 tomu). Dziewczyny z mojej szkoły rzuciły się na to od razu, a ja miałam szczęście mieć mamę, która wypożyczyła mi pierwszą część w miejskiej bibliotece. Czytałam to akurat w momencie bumu popularności na książki pani Budzyńskiej.

Szczerze to kompletnie zapomniałam o istnieniu tej serii, przynajmniej dopóki nie zobaczyłam jej parę dni temu w antykwariacie do którego czasem zachodzę w poszukiwaniu książek po przecenie. Przewertowałam parę stron pierwszego tomu i przypomniało mi się, jak kiedyś z wypiekami na twarzy czytałam tą serię wieczorami będąc nastolatką. Wtedy te historie do mnie trafiały, czułam więź z zakompleksioną bohaterką, śmiałam się z jej porażek, problemów czy kolejnych epizodów z facetami.

Teraz jako osoba dorosła widzę jak infantylna to była literatura. Typowy dla takich książek prosty, czasami wręcz prostacki język, wywołał u mnie fale cringu.

Kiedyś człowiek czytywał takie głupoty w szkolnych bibliotekach, a teraz widzę wysyp podobnych historii na Wattpadzie i dziwię się, dlaczego zdobywają tysiące wyświetleń dzięki nastolatkom. Zapomniał wół jak cielęciem był i sam czytywał takie pierdoły 😆

Mimo wszystko nie polecam. Seria o Ali Makocie mocno się zestarzała, jak dobrze pamiętam bohaterka używa chatu Gadu-Gadu, pisze różne bzdety na wydających się dzisiaj prymitywnych forach internetowych, a nawet używa walkie talkie. Dla współczesnych nastolatków może to być dziwna lektura, bo przecież ich doświadczenia są zupełnie inne niż młodzieży sprzed 15 lat ;)

Oj, książki o przygodach Ali Makoty zaczęłam czytać jeszcze w czasach gimnazjalnych (początek 2011 roku). Pamiętam jak dzisiaj miny moich koleżanek z klasy, kiedy do naszej szkolnej biblioteki została zakupiona praktycznie cała seria Pamiętnika sfrustrowanej nastolatki (brakowało tylko 6 tomu). Dziewczyny z mojej szkoły rzuciły się na to od razu, a ja miałam szczęście mieć...

Okej, miłe zaskoczenie. Są zastrzeżenia, są rzeczy, które uważam, że nie powinny się pojawić i gdy mam o 10 lat więcej niż główna bohaterka, to mnie zmroziły. Zabrakło tam dorosłego, który jasno by zareagował, że relacja 13-latki i kelnera pracującego za granicą, nie powinna mieć miejsca.
Ogólnie spoko, nie tak źle, jak się spodziewałam. Ala jest z tych irytujących nastolatek, które uważają, że są już tak dojrzałe i dojrzalsze niż każdy w ich otoczeniu, co, o dziwo, było całkiem zabawne i nie aż irytujące. Ma sporo dobrych momentów, nawet teraz mogłoby być aktualne.

Okej, miłe zaskoczenie. Są zastrzeżenia, są rzeczy, które uważam, że nie powinny się pojawić i gdy mam o 10 lat więcej niż główna bohaterka, to mnie zmroziły. Zabrakło tam dorosłego, który jasno by zareagował, że relacja 13-latki i kelnera pracującego za granicą, nie powinna mieć miejsca.
Ogólnie spoko, nie tak źle, jak się spodziewałam. Ala jest z tych irytujących...

Momentami zabawna, momentami nudnawa. Ale bohaterka ciekawa i oryginalna

Momentami zabawna, momentami nudnawa. Ale bohaterka ciekawa i oryginalna

Pamiętam, że jak czytałam ją w podstawówce, to byłam zachwycona, bo mogłam utożsamić się z Alą, uwielbiałam tę książkę. Uważam, że to głupie, że wstawiacie oceny po ponownym przeczytaniu lata póżniej, dajecie 3 gwiazdki i mówicie jaka to głupia i dziecinna książka, mimo ze kiedys wam sie podobała. No własnie, KIEDYŚ. To książka skierowana do MŁODSZYCH czytalników, więc to oczywiste, że teraz będziecie miec inne zdanie na jej temat, niż te kilkanaście lat temu. Oceniajcie ją tak, jak zrobilibyście wtedy.

Pamiętam, że jak czytałam ją w podstawówce, to byłam zachwycona, bo mogłam utożsamić się z Alą, uwielbiałam tę książkę. Uważam, że to głupie, że wstawiacie oceny po ponownym przeczytaniu lata póżniej, dajecie 3 gwiazdki i mówicie jaka to głupia i dziecinna książka, mimo ze kiedys wam sie podobała. No własnie, KIEDYŚ. To książka skierowana do MŁODSZYCH czytalników, więc to...

Moja ocena to 5 gwiazdek. Dlaczego? Pamiętnikami Ali Makoty zaczytywałam się będąc nastolatką, wtedy widziałam w niej siebie samą. Są napisane lekko, z humorem, przyjemnie się czyta. Potem dorosłam, i gdy po raz n-ty czytałam tą serię to odczucia miałam zupełnie inne. Kiedyś oceniłabym ją na 10 gwiazdek, dziś daję pięć, głównie z sentymentu.

Moja ocena to 5 gwiazdek. Dlaczego? Pamiętnikami Ali Makoty zaczytywałam się będąc nastolatką, wtedy widziałam w niej siebie samą. Są napisane lekko, z humorem, przyjemnie się czyta. Potem dorosłam, i gdy po raz n-ty czytałam tą serię to odczucia miałam zupełnie inne. Kiedyś oceniłabym ją na 10 gwiazdek, dziś daję pięć, głównie z sentymentu.

Pierwsze spotkanie z tytułową Alą było udane, choć przyznam, że minęło wiele lat od momentu jej przeczytania i wspomnienia o niej trochę wyblakły. Nie mniej pamiętam, że w tamtym czasie - czyli nastoletnim książka bardzo mi się podobała. Autorka porusza w niej problemy typowe dla młodych dziewczyn w wieku dorastania. Zatem mogę ją polecić młodszym czytelnikom :)

Pierwsze spotkanie z tytułową Alą było udane, choć przyznam, że minęło wiele lat od momentu jej przeczytania i wspomnienia o niej trochę wyblakły. Nie mniej pamiętam, że w tamtym czasie - czyli nastoletnim książka bardzo mi się podobała. Autorka porusza w niej problemy typowe dla młodych dziewczyn w wieku dorastania. Zatem mogę ją polecić młodszym czytelnikom :)

Tą książę pierwszy raz przeczytałam w szkole podstawowej. Bardzo mnie wtedy w ciągła i jak tylko pojawiała się prosiłam mamę o jej kupno :) Teraz mając 26 lat wróciłam do niej z sentymentu. Chciałam też zobaczyć czy po tylu latach nadal będzie mnie tak zachwycać jak kiedyś. I się nie przeliczyłam. Choć patrząc z perspektywy czasu czytając ją zastanawiam się i czy ja tak miałam i czy też się tak zachowałam w wieku głównej bohaterki. Teraz więcej w tej książce bawi mnie niż wtedy. Ale po przeczytaniu kilku stron już wiedziałam co za chwilę się stanie. I nie przeszkadzało mi to wręcz przeciwnie już wręcz nie mogłam się doczekać aż dojdę do tej sceny, o której w danej chwili myślałam.

Książka to ni jako dziennik głównej bohaterki, w której zapisuje wszystko co w jej życiu się dzieje. Jej pierwszy chłopak, prowadzenie sklepiku, miłość dość dziwna (dla głównej bohaterki) jej najlepszej przyjaciółki, problemy rodzinne. Jest przy tym zabawna i pokazuje ta książka co dziewczyna w tym wieku myśli i czuje i co może kiedyś spotkać dziewczynę w jej wieku i jak z pewnymi sprawami radziła sobie główna bohaterka. Pokazuje jakie miała marzenia i co chciałaby zrobić nawet jak wydają się te plany dla nas czytelników absurdalne (przynajmniej dla tych czytelników którzy maja więcej niż 16 lat) Serdecznie polecam ta książkę nie tylko młodym czytelnikom, ale też i tym starszym. Dla chłopaków może to być ciekawe, ponieważ mogą zobaczyć co dziewczyna w takim wieku myśli. Może trochę nawet pomocne (śmiech). Myślę, że za 10 może 15 lat znów do niej wrócę i będę się tak samo świetnie bawić przy niej jak teraz i o wiele wcześniej w czasach mojego dzieciństwa. Pozdrawiam wszystkich i życzę miłego czytania tej pozycji

Tą książę pierwszy raz przeczytałam w szkole podstawowej. Bardzo mnie wtedy w ciągła i jak tylko pojawiała się prosiłam mamę o jej kupno :) Teraz mając 26 lat wróciłam do niej z sentymentu. Chciałam też zobaczyć czy po tylu latach nadal będzie mnie tak zachwycać jak kiedyś. I się nie przeliczyłam. Choć patrząc z perspektywy czasu czytając ją zastanawiam się i czy ja tak...

pytania o pierwszy raz tą książkę mając faktycznie lat 14 pamiętam wpadła mi w ręce przypadkiem i nie mogłam oderwać się od tej serii postanowiłam do niej wrócić po latach ponieważ mam siostrę w wieku 13 lat powiem szczerze podobała mi się chyba tak samo jak wtedy bardzo fajnie napisana bardzo prostym językiem zrozumiałym czyta się naprawdę szybko momentami śmieszna momentami trochę smutna ale naprawdę polecam każdej nastolatce i każdej mamie nastolatki pozwoli na pewno szybciej zrozumieć to co taka Nastolatka ma w głowie

pytania o pierwszy raz tą książkę mając faktycznie lat 14 pamiętam wpadła mi w ręce przypadkiem i nie mogłam oderwać się od tej serii postanowiłam do niej wrócić po latach ponieważ mam siostrę w wieku 13 lat powiem szczerze podobała mi się chyba tak samo jak wtedy bardzo fajnie napisana bardzo prostym językiem zrozumiałym czyta się naprawdę szybko momentami śmieszna...

Czytałam ją w wieku, w którym była tytułowa Ala i wtedy na prawdę mi się podobała. Zwariowana, pełna humoru. Ciekawa forma pamiętnika - na pewno bardzo insipirujące dla dziewczyn, które tego jeszcze nie pisały swojego pamiętnika.Teraz już jako lekko starsza osoba, mogę szczerze powiedzieć "stosowna do wieku". Teraz na pewno bym nie sięgnęła po tą książkę.
Na prawdę super - ale dla nastolatek.

Czytałam ją w wieku, w którym była tytułowa Ala i wtedy na prawdę mi się podobała. Zwariowana, pełna humoru. Ciekawa forma pamiętnika - na pewno bardzo insipirujące dla dziewczyn, które tego jeszcze nie pisały swojego pamiętnika.Teraz już jako lekko starsza osoba, mogę szczerze powiedzieć "stosowna do wieku". Teraz na pewno bym nie sięgnęła po tą książkę.
Na prawdę super -...

To pozycja, po którą śmiało mogą sięgnąć osoby wchodzące w wiek dojrzewania – w tym właśnie czasie zaczytywałam się w książkach o perypetiach tytułowej bohaterki, nierzadko nie będąc w stanie powstrzymać napadów śmiechu. Teraz jednak "Ala Makota" nie powala mnie tak jak kiedyś, a najzwyczajniej w świecie nudzi. Nie jest to historia odkrywcza, zniewalająca, fascynująca, a typowa książka młodzieżowa. Według mnie zdecydowanie nie dla starszych i bardziej wymagających czytelników.

To pozycja, po którą śmiało mogą sięgnąć osoby wchodzące w wiek dojrzewania – w tym właśnie czasie zaczytywałam się w książkach o perypetiach tytułowej bohaterki, nierzadko nie będąc w stanie powstrzymać napadów śmiechu. Teraz jednak "Ala Makota" nie powala mnie tak jak kiedyś, a najzwyczajniej w świecie nudzi. Nie jest to historia odkrywcza, zniewalająca, fascynująca, a...