Mam mieszane uczucia w stosunku do tej książki. Z technicznej strony ta książka to chaos. Autorka przedstawia wiedzę biologiczną dotyczącą procesów starzenia, przytacza przykłady różnej pozycji społecznej starych ludzi w historii, analizuje motyw starości w literaturze i sztuce, wskazuje na niegodne warunki życia starców we współczesnych jej czasach, próbuje dowiedzieć się jak wygląda starość z perspektywy osoby jej doświadczającej i zastanawia się czy możliwe jest, aby starość była dla nas wartościowym okresem życia. Rozumiem, że te różne problemy są ze sobą związane i trudno, mówiąc o jednym aspekcie starości, nie wspomnieć o innych, ale wydaje mi się, że ta książka mogłaby być dużo lepsza gdyby skupiała się na jednym z aspektów, wplatając pozostałe informacje tylko wtedy, gdyby wnosiły one coś do tej jednej analizowanej kwestii. Tutaj mamy książkę o wszystkim po trochu i dlatego ma się wrażenie, że żaden temat nie został wyczerpany. Muszę też dodać, że nie przekonuje mnie przytaczanie losów znanych pisarzy i polityków jako przykładów potwierdzających tezy autorki, bo powszechnie wiadomo, że artyści i osoby publiczne prowadzą często tryb życia inny niż zwykli ludzie, bywają ekscentrykami, a ich spojrzenie na świat cechuje się nieraz większą wrażliwością. Dlatego fakt, że Hugo czy Voltaire zrobił coś lub powiedział nie świadczy o tym, że każdy stary człowiek też tak robi czy myśli. A tych biografii było w tej książce wiele i w pewnym momencie zaczęło mnie to już nużyć.

Teraz czas na pozytywy. Po pierwsze, autorka poruszyła temat bez wątpienia ważny, ale przede wszystkim oryginalny. Faktycznie nawet w dzisiejszych czasach niewiele widzi się książek na ten temat. Po drugie, książka ma naprawdę ogromną siłę rażenia, autorka rzuca nam prawdę w oczy w brutalny wręcz sposób. Lektura tej książki była dla mnie przygnębiająca, ale niewątpliwie zmusiła mnie do głębokich przemyśleń, a o to chyba chodziło. Po trzecie, chociaż książka została napisana w latach siedemdziesiątych, większość poruszanych przez nią kwestii jest nadal boleśnie aktualna.

Dodatkowo muszę zwrócić uwagę na jeszcze jedną rzecz. Książka przedstawia wiedzę na temat starości, którą posiadano w latach siedemdziesiątych, zarówno tę dotyczącą biologicznych procesów starzenia, jak i sytuacji społecznej starców. Podejrzewam, że do 2020 roku coś niecoś mogło się w tej kwestii zmienić. Oczywiście trudno mieć o to żal do autorki i nie wpływa to zanadto na odbiór książki. Ale czytałam wydanie książki z 2011 roku i żałuję, że wydawnictwo nie wpadło na pomysł, aby dołączyć posłowie, w którym jakaś osoba znająca się na rzeczy opowiedziałaby krótko jak wygląda sytuacja starych ludzi dzisiaj, co się zmieniło od czasu pierwszego wydania tej książki i z jakimi problemami musielibyśmy jeszcze się zmierzyć.

Mam mieszane uczucia w stosunku do tej książki. Z technicznej strony ta książka to chaos. Autorka przedstawia wiedzę biologiczną dotyczącą procesów starzenia, przytacza przykłady różnej pozycji społecznej starych ludzi w historii, analizuje motyw starości w literaturze i sztuce, wskazuje na niegodne warunki życia starców we współczesnych jej czasach, próbuje dowiedzieć się...