Po dosyć średnim tomie drugim nadszedł czas na kolejną odsłonę przygód w Pingwinówku. Czy historię są w stanie zaskoczyć czymś nowym?

W „Aralka wylatuje w powietrze” doktor Spadkowski konstruuje pojazd latający, a Aralka go testuje. Wynalazek wydaje się na pozór bardzo błahy, ale jego konstrukcja jest naprawdę zabawna. Całkiem dowcipnie wypada też wprowadzenie w finale motywów z japońskich wierzeń.

Następne dwa rozdziały to typowy dzień Aralki w szkole. Niestety jest to trochę historia o niczym, która tak średnio bawi. Głównym plusem jest wprowadzenie paru nowych stałych postaci.

W „Najeźdźcy z kosmosu” Aralka spotyka kosmicznego superbohatera przebranego za muchę. Jest to opowieść znana nawet z głównonurtowych komiksów superbohaterskich, więc tak średnio bawi. Na dodatek w finale zostaje wykorzystany bardzo niesmaczny dowcip.

Całkiem obiecująca była historia „Prawdziwek, ale nie grzyb” o urządzeniu potrafiącym urzeczywistniać zdjęcia. Niestety podobnie jak w przypadku „Spluwy Mini-Max” z poprzedniego tomu tutaj też historia kończy się, kiedy robi się naprawdę ciekawie. Doceniam jednak bardzo oryginalny finał.

Tom kończy historia „Porwana? Porwani? Porwany?” o tym jak Aralka zostaje porwana przez pewnego przestępcę. Historia jest bardzo podobna do „Doktora Potworka” z pierwszego tomu, ale tutaj wyraźnie zabrakło pomysłów i jest bardzo przewidywalnie.

Zaskakująco poprawiły się rysunki w stosunku do pierwszego tomu. Jest tutaj już więcej szczegółów. Poza tym bohaterowie trochę się zmienili fizycznie ze względu na upływ czasu.

Niestety jest to na razie najsłabszy tom . Dochodzi tutaj do powtarzania tych samych fabuł, a także czasami bywa nużąco. Głównie warto się zapoznać dla pierwszej historyjki.

Po dosyć średnim tomie drugim nadszedł czas na kolejną odsłonę przygód w Pingwinówku. Czy historię są w stanie zaskoczyć czymś nowym?

W „Aralka wylatuje w powietrze” doktor Spadkowski konstruuje pojazd latający, a Aralka go testuje. Wynalazek wydaje się na pozór bardzo błahy, ale jego konstrukcja jest naprawdę zabawna. Całkiem dowcipnie wypada też wprowadzenie w finale...