Książka nie powinna się nazywać „O sztuce istnienia”, a „Krytyka współczesnego człowieka”. Nie tego oczekiwałam, stąd taka ocena.

Książka nie powinna się nazywać „O sztuce istnienia”, a „Krytyka współczesnego człowieka”. Nie tego oczekiwałam, stąd taka ocena.

To co zawsze mnie irytowało w książkach o zabarwieniu psychologicznym to fakt, że było w nich dużo treści a mało konkretów. I w dodatku nic co by wskazywało na jakiekolwiek użycie praktyczne. Tutaj zostałem miło zaskoczony. Mimo dydaktycznego i ściśle narzucającego tonu, dostajemy pakiet informacji z naklejką "Jak żyć pełnią życia?". Niektórych instrukcja świadomego życia i osobistego rozwoju (podobnie jak mnie) może speszyć na samym początku ze względu na nieprzyjemny wizerunek niskolotnych ofert coachingowych od których śmierdzi na potęgę. Ale w tym przypadku nie mamy do czynienia z czymś takim.

Na przestrzeni 17 "lekcji" mamy maksimum klarownej treści a minimum dupodajnych zbędnych ozdobników, które nic nie wnoszą do lektury. Fromm prezentuje tu perspektywy mające służyć osiągnieciu prawdziwego poczucia istnienia, bycia w świecie pełnią siebie. W ramach tego sięga to takich myślicieli jak Mistrz Eckhart, Freud, Marks, Spinoza a nawet Budda (taka mała dygresja słowna, autor poddał Freuda i Marksa wyjątkowo interesującej recepcji, która jak dotąd mi samemu wydała się najbardziej ciekawa spośród wszystkich znanych).

Poddaje głębokiej analizie sposób świadomego rozumienia, kochania oraz produktywnego działania, które w żaden sposób nie jest nakierowane na już wcześniej znany modus "posiadania". Krytykuje fałszywe ścieżki zdobywania świadomości oraz orientację ku osiąganiu najwyższych materialnych życiowych celów. Wobec tego stosuje autoanalize mająca na celu wydobyć z nas nieświadome popędy.

Fromm jest tutaj prawdziwym, konsekwentnym poszukiwaczem sensu życia. Za pomocą złotego środka i odpowiedniej syntezy myśli przytoczonych wcześniej filozofów, tworzy ideał życia prawdziwego, opartego na nieustanny działaniu ku samorozwoju i szczęściu.

Zdziwił mnie niezmiernie, myślałem, że dostaniemy smęty starego pryka, gderającego o edypalnych trójkątach, fallusach i tym podobnych. A tu benc. Coś nowego, pomysłowego i na swój sposób oryginalnego.

To co zawsze mnie irytowało w książkach o zabarwieniu psychologicznym to fakt, że było w nich dużo treści a mało konkretów. I w dodatku nic co by wskazywało na jakiekolwiek użycie praktyczne. Tutaj zostałem miło zaskoczony. Mimo dydaktycznego i ściśle narzucającego tonu, dostajemy pakiet informacji z naklejką "Jak żyć pełnią życia?". Niektórych instrukcja świadomego życia i...

Wartościowa

Wartościowa

„O sztuce istnienia” to doskonała pozycja dla osób, które słyszały o Erichu Frommie, ale nie miały okazji zapoznać się z jego twórczością i poglądami. W tej niezbyt obszernej pozycji dostajemy niejako esencję poglądów tego myśliciela. Książka jest zbiorem tekstów autora, które powstały podczas pisania innych dzieł, w szczególności w trakcie redagowania „Mieć czy być”. Rozdziały te nie pojawiły się tam z prostej przyczyny – według autora zasadniczym celem „Mieć czy być” było wskazanie jednostce drogi do szczęścia w ramach społeczeństwa, a dokładniej mówiąc, w ramach powszechnej zmiany uwarunkowań społecznych w celu osiągnięcia możliwie „pełnego życia” dla każdego człowieka. Zamieszczając praktyczne, indywidualne rady dla czytelników Fromm obawiał się, że jego książka zostanie błędnie zinterpretowana przez odbiorców. Z tego powodu wiele napisanych rozdziałów nie zostało włączonych do tamtej pracy. Po śmierci autora zostały one zebrane, uporządkowane i opublikowane w niniejszym zbiorze.

Powyższe okoliczność powstania tej pozycji wpływają na jej ogólny charakter. Zamieszczone teksty zwrócone są bardziej w kierunku indywidualnego czytelnika jako osoby, a nie jako członka społeczeństwa, co oczywiście nie oznacza, że autor unika tego tematu. Wręcz przeciwnie, wszak dla Fromma jednostka i społeczeństwo są podstawami wszelkiego myślenia o świecie. Niemniej bardziej „indywidualna” perspektywa bardzo ułatwia odbiór zawartych w książce poglądów i przemyśleń, które niejako są powtórzeniem lub rozwinięciem głównych myśli z wcześniejszych prac Fromma. Sprawia to, że dla osób nieobeznanych z jego spuścizną pozycja ta może stać się doskonałą zachętą do tego, aby sięgnąć po główne dzieła tego filozofa, a dla osób mających tę lekturę już za sobą, będzie to pożyteczne przypomnienie najważniejszych elementów jego filozofii.

W kolejnych częściach możemy zatem śledzić klasyczne analizy autora dotyczące społeczeństwa, jednostki, posiadania, problem wolności i ucieczki od niej, potrzeby posiadania autorytetu itd. Poruszane tematy można jednak sprowadzić do pewnego wspólnego mianownika - „O sztuce istnienia” to książka podpowiadająca, w jaki sposób odnaleźć samego siebie, naszą własną tożsamość w świecie zdominowanym przez autorytet i żądzę posiadania. Nie należy jednak mieć złudzeń – nie jest to książka w stylu popularnych poradników „jak łatwo osiągnąć szczęście”. Wręcz przeciwnie, Fromm podkreśla, że szczęście nie jest rzeczą łatwą, przywołując przy tym klasyczny cytat ze Spinozy, lecz właśnie bardzo trudną, wymagającą wysiłku i ciągłego pokonywania cierpienia. Mimo to autor zachęca czytelnika do przynajmniej spróbowania odbycia transformacji od postawy „Jestem tym, co mam” do samoświadomości „Jestem tym, kim jestem”. Na pewno warto tę zachętę przynajmniej przeczytać.

„O sztuce istnienia” to doskonała pozycja dla osób, które słyszały o Erichu Frommie, ale nie miały okazji zapoznać się z jego twórczością i poglądami. W tej niezbyt obszernej pozycji dostajemy niejako esencję poglądów tego myśliciela. Książka jest zbiorem tekstów autora, które powstały podczas pisania innych dzieł, w szczególności w trakcie redagowania „Mieć czy być”....

Ujęcie podstawowych problemów jednostek w życiu społecznym. Wartościowa lektura. Krótko, acz treściwie, jest nad czym przystanąć.
Szczególnie omówienie trywialnych rozmów, konsumpcjonizmu i egoizmu uważam za cenne.
Polecam!

Ujęcie podstawowych problemów jednostek w życiu społecznym. Wartościowa lektura. Krótko, acz treściwie, jest nad czym przystanąć.
Szczególnie omówienie trywialnych rozmów, konsumpcjonizmu i egoizmu uważam za cenne.
Polecam!

Druga książka Fromma, którą przeczytałam i kolejne
zachwyty nad treścią. Autor w sposób dogłębny
analizuje różne zależności, sporo miejsca poświęca
konsumpcyjnemu stylowi życia, w jaki sposób można
sobie pomóc, w tych ciężkich dla rozwoju duchowego
czasach. Gorąco polecam!

Druga książka Fromma, którą przeczytałam i kolejne
zachwyty nad treścią. Autor w sposób dogłębny
analizuje różne zależności, sporo miejsca poświęca
konsumpcyjnemu stylowi życia, w jaki sposób można
sobie pomóc, w tych ciężkich dla rozwoju duchowego
czasach. Gorąco polecam!

O psychoanalizie defacto niewiele się dowiemy. To jednak nie przeszkadza, gdyż jasność ścieżki po której podążamy tutaj z Frommem w meandrach ludzkiej egzystencji czyni tę książkę wyjątkową. Wielki plus za doskonałą próbę syntezy ujęcia psychologii w ujęciu zachodnim wespół z filozofią wielkiego Wschodu.

O psychoanalizie defacto niewiele się dowiemy. To jednak nie przeszkadza, gdyż jasność ścieżki po której podążamy tutaj z Frommem w meandrach ludzkiej egzystencji czyni tę książkę wyjątkową. Wielki plus za doskonałą próbę syntezy ujęcia psychologii w ujęciu zachodnim wespół z filozofią wielkiego Wschodu.

książkę czyta się opornie, że względu na styl autora. jest trochę nieaktualna i sprzeczna np. autor nie rozumie "ułatwień dla uczniow żeby nauka nie była zmudna i trudna" ale już takich ułatwień żąda dla pracowników. autor pochwałą autorytaryzm, a raczej krytykuje jego krytykę jako narcyzm.

książkę czyta się opornie, że względu na styl autora. jest trochę nieaktualna i sprzeczna np. autor nie rozumie "ułatwień dla uczniow żeby nauka nie była zmudna i trudna" ale już takich ułatwień żąda dla pracowników. autor pochwałą autorytaryzm, a raczej krytykuje jego krytykę jako narcyzm.

Z wielu powodów nie lubię Fromma. Za to, że uznaje dzieło i dorobek Marksa za intelektualny zasób, który jest możliwy do zrealizowania oraz za zbytni entuzjazm w stosunku do tradycji wschodnich. Ja również mam słabość do wielu rzeczy, ale wiem, że z każdą słabością należy walczyć. O sztuce istnienia uważam, za bardzo aktualny przewodnik po meandrach ludzkiego uwikłania i zrezygnowania z wielu witalnych i naturalnych prawdziwych wartości. To samo odbywa się na poziomie uwielbienia kierowanego w stosunku do idoli. Idolatria Steve'a Jobs'a będzie tu przykładem transparentnym. Podsumowując istnienie jako takie może stać się dziełem sztuki, można uczynić życie swoje, czymś uwagi i naśladowania godnym i nie koniecznie trzeba być mistrzem wizerunku, czy marketingu.

Z wielu powodów nie lubię Fromma. Za to, że uznaje dzieło i dorobek Marksa za intelektualny zasób, który jest możliwy do zrealizowania oraz za zbytni entuzjazm w stosunku do tradycji wschodnich. Ja również mam słabość do wielu rzeczy, ale wiem, że z każdą słabością należy walczyć. O sztuce istnienia uważam, za bardzo aktualny przewodnik po meandrach ludzkiego uwikłania i...

Aż nie wiem, co napisać! Panie Fromm'ie, oddaję mój pełen szacunku hołd pańskiej filozofii i literackiemu kunsztowi. To było coś niesamowitego, na pewno będę wracać jeszcze wiele, wiele razy.

Aż nie wiem, co napisać! Panie Fromm'ie, oddaję mój pełen szacunku hołd pańskiej filozofii i literackiemu kunsztowi. To było coś niesamowitego, na pewno będę wracać jeszcze wiele, wiele razy.