Kupiłam tą książkę w mojej księgarni i wzięłam ją do rąk, początek historii fajny, ogólnie dosyć możliwy, lecz potem już było gorzej,zbyt długie opisy, wymęczyłam wczorajszy wieczór tą książką,spodziewałam się ciekawej powieści, a okazało się totalną klapą, stratą czasu.
Nie podobała mi się, słaba książka.

Kupiłam tą książkę w mojej księgarni i wzięłam ją do rąk, początek historii fajny, ogólnie dosyć możliwy, lecz potem już było gorzej,zbyt długie opisy, wymęczyłam wczorajszy wieczór tą książką,spodziewałam się ciekawej powieści, a okazało się totalną klapą, stratą czasu.
Nie podobała mi się, słaba książka.

Chaos. Pseudo-psychologia.Na siłę udziwniana. Szkoda czasu.

Chaos. Pseudo-psychologia.Na siłę udziwniana. Szkoda czasu.

Chyba jej nie zrozumiałam. Przeczytałam ją do końca tylko dlatego, że nie lubię zostawiać niedokończonych książek.

Chyba jej nie zrozumiałam. Przeczytałam ją do końca tylko dlatego, że nie lubię zostawiać niedokończonych książek.

"Bo to prosta kobieta była..." - napiszą pewnie kiedyś na moim nagrobku. Ano. I dlatego toczą się nietknięte opalizujące kuleczki obok różowego ryjka. Chrum. Oink. Gdzieś nad głową przelatują rozbawione myśli o komecie Halleya, Gwieździe Betlejemskiej czy Polarnej. Stella Maris i oko kamery przemysłowej. Ursa Maior i Matka Ziemia. Czerń i biel à rebours. Jasna Klara pełna zgnilizny, również moralnej. Roznosiciel Dobrej Nowiny wywołujący pandemonium. Biblijny język i z Biblią polemika... No i jak zachwyca, skoro nie zachwyca?
A jednak zachwyca - miejscowo. Lekkością stylu. Plastycznością opisów. Wiarygodnością postaci. Głębią pewnych przemyśleń. Brawurą niektórych metafor. I wreszcie dokładka - okładka.
Zastanawiają drukowane kursywą zdarzenia niebyłe, dialogi niewypowiedziane, przyszłość prawdopodobna choć niekoniecznie przyszła, wśród nich prawdziwy majstersztyk na stronach 63-66 (mniejsza o nieszczęsną dozorczynię z 65). Tak, znam, z czasu połogu, te cudowne ocalenia - niepominięte stopnie schodów, zdyscyplinowane dywaniki i giętkie futryny. Niedoceniana praca Anioła Stróża, choć przecież mogło być inaczej.
Zachwyca, prywatnym, wspomnieniowym zachwytem, niezależnie od prawdziwej wartości, wątek Saszy i Glorii. Przywołuje radziecką książkę z dzieciństwa i niechęć do cyrku.
Jako prosta kobita, porównałabym "Dotyk gwiazdy" do cebuli, ale to nie uchodzi, więc posłużę się w zamian karczochem. Można smakować każdy płatek, ale można też pomijać kłopotliwe warstwy i skupić się tylko na tych dosłownych, obyczajowych. Choćby dla nich samych - warto.

"Bo to prosta kobieta była..." - napiszą pewnie kiedyś na moim nagrobku. Ano. I dlatego toczą się nietknięte opalizujące kuleczki obok różowego ryjka. Chrum. Oink. Gdzieś nad głową przelatują rozbawione myśli o komecie Halleya, Gwieździe Betlejemskiej czy Polarnej. Stella Maris i oko kamery przemysłowej. Ursa Maior i Matka Ziemia. Czerń i biel à rebours. Jasna Klara pełna...

Stracone trzy dni. Żałuje że w ogóle zabrałam się za tą książkę.
Jest aż do bólu przesycona psychologicznymi wstawkami o sensie życia etc. Bardzo chaotyczna. Autorka przeskakuje z bohatera na bohatera i jakby zapomina poprzednie wątki, bo ich nie kończy. A może że sami czytelnicy mają się domyśleć?
Opis z okładki w ogóle nie odnosi się do treści. Jednego z "grupy przyjaciół" poznajemy pod koniec książki i poświęcamy mu zaledwie 2 strony. Za to w życie "głównych bohaterów" wplątany jest niedźwiedź, wątek ten nie do końca zrozumiałam. W opisie książki przeczytam o problemach przyjaciół i z zainteresowaniem ją otworzyłam, jednak dochodząc do ostatniej strony z żalem stwierdziłam, że te problemy w treści są tylko szerzej opisane i tyle.

Stracone trzy dni. Żałuje że w ogóle zabrałam się za tą książkę.
Jest aż do bólu przesycona psychologicznymi wstawkami o sensie życia etc. Bardzo chaotyczna. Autorka przeskakuje z bohatera na bohatera i jakby zapomina poprzednie wątki, bo ich nie kończy. A może że sami czytelnicy mają się domyśleć?
Opis z okładki w ogóle nie odnosi się do treści. Jednego z "grupy...

Po ostatnich książkach poruszających niezwykle trudne tematy zapragnęłam lektury lekkiej i przyjemnej, która poprawi mi nastrój, wywoła uśmiech na twarzy i da chwilkę wytchnienia. Przeglądając swoją biblioteczkę wybrałam „Dotyk gwiazdy” Magdaleny Orzeł i był to strzał w dziesiątkę:).

Jest to opowieść o grupie przyjaciół w średnim wieku, znających się z młodości i połączonych ze sobą siecią zależności. Każdy z bohaterów jest inny, wszyscy natomiast mają swoje tajemnice, ukrywają pewne „grzeszki” lub sekrety i skrywane głęboko prawdy. W pewnym momencie doszło do każdego z nich, że nie chcą takiego życia jakie teraz prowadzą, czują potrzebę zmian i metamorfozy. I tak np. Magda, jedna z bohaterek niedługo ma wyjść za Filipa, swojego narzeczonego, z którym jest od siedmiu lat. Ku zdziwieniu przyszłego chłopaka, dziewczyna wyznaje, że nigdy nie przeżyła z nim orgazmu a przyszły ślub staje pod znakiem zapytania. Klara natomiast, młoda, wyzwolona kobieta prowadziła niezobowiązujące życie. Gdy zaczęły męczyć ją bóle brzuch udała się do lekarza. Diagnoza brzmiała – rak szyjki macicy. Jest jeszcze Bożena, która zmaga się ze swoimi orientacjami seksualnymi oraz Wiolka, matka dwójki dzieci, która dowiaduje się przypadkiem o zdradzie męża z jej najlepszą przyjaciółką. Do tej paczki należy także Adam i Wiktor.

Młodzi ludzi, szukający swego miejsca w życiu i borykający się z przeróżnymi problemami, uprzedzeniami społeczeństwa czy własnymi słabościami. Autorce udało się wpleść w całą opowieść najczęstsze „bolączki” naszego społeczeństwa, a mianowicie problem samotności czy zdrady, uprzedzeń seksualnych, pęd za karierą czy dobrami materialnymi.

Zdecydowaną zaletą tej lektury jest jej wielopłaszczyznowość. Zależnie od nastroju i potrzeby możemy zagłębić się bardziej w tę książkę i doszukać się wielu ciekawych wątków i odnośników, jakie poruszyła autorka lub po prostu przeczytać ją jako lekką i przyjemną lekturę dla odprężenia, co ja uczyniłam. Jest to pozycja bardziej skompikowana niż może wydawać się na pierwszy rzut oka, co mnie bardzo cieszy:). Z pewnością przeczytam ją jeszcze raz, aby odkryć dokładniej bogactwo mądrości i refleksji, które niewątpliwie zawiera.

Książka napisana w ciekawy i interesujący sposób. Czyta się lekko i z wielką przyjemnością zagłębia się w kolejne perypetie młodych ludzi, przeżywa ich kolejne wybory, zmagania z sobą i rzeczywistością. Zdecydowanie polecam ją tym, którzy potrzebują nieobciążającej psychicznie książki, która nie będzie zwykłym czytadłem, ale klimatyczną opowieścią z przesłaniem.
Polecam i pozdrawiam!!

Moja ocena: 5/6

Po ostatnich książkach poruszających niezwykle trudne tematy zapragnęłam lektury lekkiej i przyjemnej, która poprawi mi nastrój, wywoła uśmiech na twarzy i da chwilkę wytchnienia. Przeglądając swoją biblioteczkę wybrałam „Dotyk gwiazdy” Magdaleny Orzeł i był to strzał w dziesiątkę:).

Jest to opowieść o grupie przyjaciół w średnim wieku, znających się z młodości i połączonych...

Wymęczyłam tę beznadzieję do samego końca.Ciekawe skąd się wziął ten wątek ludzi leżących zimą obok niedźwiedzia i ssących jego mleko?! Co to miało być??? Niesmaczny żart...

Wymęczyłam tę beznadzieję do samego końca.Ciekawe skąd się wziął ten wątek ludzi leżących zimą obok niedźwiedzia i ssących jego mleko?! Co to miało być??? Niesmaczny żart...

Ech słabe dialogi słaba fabuła bohaterowie nie na tyle dobrze scharakteryzowani by się chciało czytać dalej. Czytałam trzy dni po kawałku, ale w końcu gdy dobrnęłam do końca to było prawdziwe wyzwolenie.

Ech słabe dialogi słaba fabuła bohaterowie nie na tyle dobrze scharakteryzowani by się chciało czytać dalej. Czytałam trzy dni po kawałku, ale w końcu gdy dobrnęłam do końca to było prawdziwe wyzwolenie.

Dawno się tak nie męczyłam by skończyć książkę. Ogólnie fajna historia, i całkiem ciekawie napisana, ale... no właśnie ale.... Ciągłe odskocznie, przydługawe opisy są męczące... Do tego czasem się dosłownie gubiłam o co chodzi.

Dawno się tak nie męczyłam by skończyć książkę. Ogólnie fajna historia, i całkiem ciekawie napisana, ale... no właśnie ale.... Ciągłe odskocznie, przydługawe opisy są męczące... Do tego czasem się dosłownie gubiłam o co chodzi.