O przemocy: głównym wątkiem jest różnice/podobieństwa między “władzą” a “przemocą”. Podstawową tezą Arendt jest to, że władza i przemoc są przeciwieństwami. Zazwyczaj utożsamia się te dwa pojęcia, zakłada się, że zwyczajnie przemoc jest radykalną manifestacją władzy - jest to konsensus polityków prawicowych i lewicowych. Powszechna opinia stawiająca znak równości między władzą a przemocą ma swoje uzasadnienie w długiej tradycji filozofii politycznej, w której władza była definiowana za pomocą kategorii “dominacji - posłuszeństwa”.

Tymczasem można wskazać w historii myśli politycznej alternatywną tradycję, republikańską (Arendt przywołuje starożytne Ateny i starożytny Rzym),gdzie władza jest określona jako “zbiorowy wysiłek”, “zbiorowe działanie”. W republikańskiej tradycji ten, kto ma władzę (instytucje, rząd, sądy itd.) posiada ją o tyle, o ile została mu nadana przez zbiorowość, dzierży władzę tylko wtedy, jeśli ma poparcie zbiorowości/wspólnoty. Władzę ma jedynie zbiorowość, nigdy nie jednostka, jednostka ma władzę tylko wtedy, jeżeli władza nadana jest jej przez zbiorowość.

Przemoc powstaje wtedy, gdy kończy się władza (rozumianą tak właśnie). Zdaniem Arendt więc, jeżeli np. rząd wysyła policję dla stłumienia rozruchów, to przemoc w tej postaci jest raczej oznaką końca władzy, a nie jej manifestacją.

O przemocy: głównym wątkiem jest różnice/podobieństwa między “władzą” a “przemocą”. Podstawową tezą Arendt jest to, że władza i przemoc są przeciwieństwami. Zazwyczaj utożsamia się te dwa pojęcia, zakłada się, że zwyczajnie przemoc jest radykalną manifestacją władzy - jest to konsensus polityków prawicowych i lewicowych. Powszechna opinia stawiająca znak równości między...