Pierwszy raz sięgnąłem po tą książkę w 2011 roku. Zachęcił mnie do tego serial o ściganiu nazistowskich zbrodniarzy wojennych, który emitowany był na antenie National Geographic. Bohaterem odcinku, który oglądałem był "Kat Rygi", Herbert Cukurs. Serial jak się okazało powstał na podstawie tej książki, a komentarzem służył wtedy właśnie Guy Walters. Książka swoje lata już ma ale dalej bardzo dobrze się ją czyta. Autor szczegółowo opisuje najbardziej rozpoznawalnych nazistów, ich zbrodnie, ucieczkę oraz ewentualne procesy o ile do nich doszło. Poza zbrodniarzami Walters opisuje ludzi którzy służyli pomocą nazistom podczas ich ucieczek. Ujawnia fakty i mity związane z Odessą. Obnaża prawdziwe oblicze Szymona Wiesenthala oraz ukazuje, że Mossad nie zawsze kwapił się do ścigania nazistowskich przestępców. To moja trzecia książka o zbrodniarzach wojennych w tym roku (pierwszą byli "Naziści" Donalda M. McKale'a - nie polecam, a drugą "Polowanie na ostatnich nazistów" Marka Feltona - bardzo polecam). Widać różnicę w opisach sylwetek nazistów szczególnie pomiędzy Waltersem i Feltonem. Felton mówi o tych, o których Walters we wstępie swojej książki zastrzegł, że mówić nie będzie (np. Demianiuk). Co ciekawe zarówno McKale jak i Felton odwołują się do lektury "Ścigając zło", a to o czymś świadczy. Uważam, że osoby sięgające po wszystkie wspomniane przeze mnie pozycje o nazistach powinny zacząć właśnie od książki Guy'a Waltersa ponieważ jest naprawdę dobrze, szczegółowo i ciekawie napisana. Choć zdarzyły się autorowi momenty gdzie czytanie szło mi lekko opornie. Na szczęście były to sporadyczne momenty. Bardzo dobra książka. Polecam.

Pierwszy raz sięgnąłem po tą książkę w 2011 roku. Zachęcił mnie do tego serial o ściganiu nazistowskich zbrodniarzy wojennych, który emitowany był na antenie National Geographic. Bohaterem odcinku, który oglądałem był "Kat Rygi", Herbert Cukurs. Serial jak się okazało powstał na podstawie tej książki, a komentarzem służył wtedy właśnie Guy Walters. Książka swoje lata już ma...

Sam tytuł Ścigając zło ma mocny wydźwięk, jednak jak we wstępie piesze sam autor tytuł powinien brzmieć Nie ścigając zła. Książka obala mit o nieustraszonych łowcach nazistów z Mosadu. Sukcesów mieli niewiele a i ścigać się nie chciało. Zresztą nie tylko im się nie chciało. Amerykanie, Brytyjczycy, Francuzi, nikt nie chciał się w to zaangażować. Alianci zainteresowani byli tylko wykorzystaniem SSmanów w walce wywiadów przeciw ZSRR. Książka ciekawa i rzetelna, czyta się szybko, odkłamuje i pokazuje meandry polityki gdzie ludzkie cierpienie jest niczym.

Sam tytuł Ścigając zło ma mocny wydźwięk, jednak jak we wstępie piesze sam autor tytuł powinien brzmieć Nie ścigając zła. Książka obala mit o nieustraszonych łowcach nazistów z Mosadu. Sukcesów mieli niewiele a i ścigać się nie chciało. Zresztą nie tylko im się nie chciało. Amerykanie, Brytyjczycy, Francuzi, nikt nie chciał się w to zaangażować. Alianci zainteresowani byli...

Ciekawa książka.Warto.

Ciekawa książka.Warto.

Wyśmienita pozycja książkowa! Pomimo tego, że to dokument - czyta się to jak znakomity thriller. Fani dokumentalnych książek Bogusława Wołoszańskiego powinni sięgnąć po tą książkę bez mrugnięcia oka - nie zawiodą się!

Wyśmienita pozycja książkowa! Pomimo tego, że to dokument - czyta się to jak znakomity thriller. Fani dokumentalnych książek Bogusława Wołoszańskiego powinni sięgnąć po tą książkę bez mrugnięcia oka - nie zawiodą się!

Książka porusza temat ucieczki niemieckich zbrodniarzy wojennych.Wielu z nich pracowało dla wywiadu aliantów, część ukryła się w Argentynie i Hiszpanii.Nieprawdopodobne jest to,że niektórzy żyli sobie spokojnie, nie niepokojeni przez nikogo.W ucieczkach pomagał Kościół Katolicki, co było dla mnie szokiem.Autor wystawia na światło dzienne wiele kłamstw i niespójności, dotyczących udziału Szymona Wiesenthala w tropieniu zbrodniarzy.Przeszkadzał mi trochę chaos i przeładowanie nazwami organizacji i nazwiskami.

Książka porusza temat ucieczki niemieckich zbrodniarzy wojennych.Wielu z nich pracowało dla wywiadu aliantów, część ukryła się w Argentynie i Hiszpanii.Nieprawdopodobne jest to,że niektórzy żyli sobie spokojnie, nie niepokojeni przez nikogo.W ucieczkach pomagał Kościół Katolicki, co było dla mnie szokiem.Autor wystawia na światło dzienne wiele kłamstw i niespójności,...

Guy Walters jest jednym z najlepszych autorów. Oglądałam serię o tym samym tytule na NG i byłam zachwycona. Potem kupiłam tą książkę i się nie rozczarowałam. Polecam.

Guy Walters jest jednym z najlepszych autorów. Oglądałam serię o tym samym tytule na NG i byłam zachwycona. Potem kupiłam tą książkę i się nie rozczarowałam. Polecam.

Co jest najgorsze w ludziach pokroju Eichmanna, Barbie, Mengele?

Moim zdaniem to, że te bestie były po prostu ludźmi i tak jak my, każdy z nich miał swoje potrzeby i pragnienia, a przede wszystkim normalne rodziny - żony i dzieci. I to chyba najbardziej przeraża nas w tych postaciach to, że nie były to bestie z horrorów Kinga, a postacie, które były naprawdę, a nawet kilku z nich do niedawna jeszcze żyło.

Autorem książki o tych ludziach jest Guy Walters – brytyjski pisarz, dziennikarz naukowy i historyk. Jego pierwsza książka „Traitor” zostaje wydana w 2002 roku, a w niej autor przedstawia nam oddział British Free Corps, czyli jednostki Waffen SS składającej się z Brytyjczyków, zatrudnionych przez hitlerowców. Jest on też autorem miedzy innymi wydanej w Polsce książki „Igrzyska w Berlinie. Jak Hitler ukradł olimpijski sen"

W książce Guy Waltersa mamy możliwość poznania tego, co działo się z nazistami i innymi zbrodniarzami wojennymi po zakończeniu II wojny światowej. Jak potoczyły się losy oficerów SS lub osób z najbliższego kręgu towarzyszy Adolfa Hitlera. Możemy prześledzić jak ukrywali się przed okupantami i gdzie przeczekali polowania na nazistów. Jak sprytni musieli być, gdy wiedzieli, że w każdej minucie mogą zostać schwytani, – co dla większości skończyło by się wyrokiem śmierci. I oczywiście to jak uciekali starając się dostać się do Argentyny lub innych państw Ameryki Łacińskiej.

Autor pokazuje nam też obraz tych, którzy ścigali zbrodniarzy. Mamy tu ludzi wymienionych z imienia i nazwiska, to, czego dokonali i ile musieli poświęcić by odkryć, jaka była prawda. Poznajemy też problemy, z jakimi borykały się miedzy innymi wywiady takich państw jak Ameryka i Anglia. A także jak czasem było trudno przekonać nawet szefostwo Mossadu do polowania na nazistów.

Jednym z takich łowców był Szymon Wiesenthal – żydowski działacz, inżynier architekt i oczywiście tropiciel nazistów. Jest on uważany przez większość ludzi za największego poszukiwacza - „Człowiekiem, który nigdy nie zapomniał”. Współpracował on z Mossadem i przypisuje sobie pomoc przy schwytaniu Adolfa Eichmanna. Ale dzięki książce i badaniom jej autora mamy możliwość poznania prawdy o Wiesenthalu. Guy w swoim dziele obala mit Szymona i pokazuje, że to, co opisywał on w swoich biografiach i to, co opowiadał często mija się z potwierdzoną prawdą historyczna. Najlepszym tego przykładem jest to, co Wiesenthal pisał o polowaniu na Eichmanna, a to, co obecnie wiemy z innych potwierdzonych źródeł, dzięki czemu możemy zobaczyć jak te dwie wersje mocno od siebie odbiegają, a tropiciel ten po prostu dodawał sobie nieprawdziwe zaszczyty i osiągnięcia.

Adolf Eichmann jest jednym z głównych postaci w książce i jednym z największych zbrodniarzy wojennych, któremu udało się przez wiele lat uniknąć kary i ukrywać przed szukającymi go ludźmi. To właśnie Adolf był głównym koordynatorem i wykonawcą planu Ostatecznego Rozwiązania Kwestii Żydowskiej, a także członkiem Gestapo i SS. Podczas kapitulacji Niemiec przebywał w Austrii gdzie w miasteczku Altaussee pozostawił swoja rodzinę i sam ze swoim adiutantem udał się do Niemiec. Leczy tam szybko schwytali go Amerykanie i aż do roku 1946 przebywał on w różnych obozach gdzie pierwotnie planował uciec do Palestyny. Po tej ucieczce ze słabo pilnowanego obozu amerykańskiego zaczęła się tułaczka Adolfa, która trwałą aż do ucieczki do Argentyny. W której to ucieczce pomagali mu…

Księża katoliccy - tak to właśnie te osoby najbardziej zaszokowały mnie w książce gdyż w wielu przypadkach to oni pomagali w ucieczce. Dziwnie pojmowana pomoc bliźniemu skłoniła ich do pomocy osobą, które jeszcze kilka lat temu były dla nich oprawcami i wysyłały ich do obozów koncentracyjnych. Najbardziej pomagającym z duchownych był biskup Alois Hudal, który jako wysoki urzędnik w Watykanie po II wojnie światowej pomagał w załatwianiu fałszywych dokumentów i ucieczce do Ameryki Południowej, co chroniło zbrodniarzy przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym. Hudal nie tylko pomagał, ale dostarczał także pieniądze i kupował bilet na podróż. A 31 sierpnia 1945 roku napisał list to prezydenta Argentyny, Juana Perona z prośba o 5 tysięcy wiz dla niemieckich i austriackich żołnierzy. Biskup pomógł uciec takim nazistom jak: Eichmann, Mengele, Priebke i wielu innych mniej znanych.

Ale nie każdy nazista musiał uciekać przed swoimi wrogami z czasów wojny. Amerykanie znajdując sobie po wojnie kolejnego przeciwnika w Rosjanach twierdzili, że nikt inny nie pomoże im tak jak poprzedni wróg Sowietów, czyli Niemcy. Dzięki takiemu rozwojowi wypadków z kraju nie musiał uciekać „Rzeźnik Lyonu”. Barbie dzięki temu, że wydawał się amerykanom przydatny zaczął pracować dla ich wywiadu, dzięki czemu miał zapewniona ochronę, co przyczyniło się do jego pozostania w Europie – do czasu aż nie zrezygnowano z jego usług. Jak się później okazało jeszcze wielu zbrodniarzy działało, jako amerykańscy, brytyjscy lub rosyjscy agenci i pomagali od wewnątrz rozpracowywać grupy neonazistowskie. Z tego, co dziś wiemy Barbie, choć był uważany za ważnego tak na prawdę nie ujawnił wiele więcej niż amerykanie sami już wiedzieli.

Ciekawostką jest też instytucja nazwana „Odessą”, która to z inicjatywy Heinricha Himmlera miała powstać i pomagać w ucieczce i ukrywaniu się nazistów. Organizacja ta nie tylko miała zajmować się ukrywaniem i zapewnieniem im godnego życia po wojnie, ale także podobno była odpowiedzialna za zabezpieczenie złota i innych kosztowności zrabowanych przez Niemców. Jednak jak pokazuje autor nie ma żadnych dokumentów, że taka organizacja istniała a informacje o niej trzeba traktować, jako dość kontrowersyjne teorie. Jednak jest to temat tak ciekawy, że na postawie doniesień o tej organizacji Frederick Forsyth napisał swoje „Akta Odessy”, a również powstało kilka filmów.

Książka ta jest świetnie napisanym świadectwem tego, co działo się w Europie zaraz po II wojnie światowej. A to, co zrobił autor to szczegółowa praca detektywistyczna wymagająca wielu lat śledztwa dziennikarskiego i wielogodzinnej pracy w archiwach Niemiec, Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych, Austrii i Włoch, a także śledztwa, w którym autor odkrywa i próbuje rozmawiać jeszcze z żyjącymi nazistami i agentami wywiadów. Moim zdaniem jest to książka świetna i polecam ją każdemu, którego chociaż trochę interesuje najnowsza historia. Można z niej wyciągnąć wiele ciekawych informacji a na pewno informacji, których na lekcjach historii nikt nam nie powie. Dzięki temu, co zrobił Walters historia staje się żywa, a książkę czyta się jak pasjonujący thriller!.

Wiec, jeśli ciebie interesuje to, kto pomagał nazistom, a przede wszystkim, kto ich ścigał to serdecznie zapraszam cię do: Ścigając Zło

Recenzje i inne moje teksty znajdziecie również na moim blogu:
http://ksiazkiwpajeczynie.blogspot.com/2013/09/scigajac-zo.html

Co jest najgorsze w ludziach pokroju Eichmanna, Barbie, Mengele?

Moim zdaniem to, że te bestie były po prostu ludźmi i tak jak my, każdy z nich miał swoje potrzeby i pragnienia, a przede wszystkim normalne rodziny - żony i dzieci. I to chyba najbardziej przeraża nas w tych postaciach to, że nie były to bestie z horrorów Kinga, a postacie, które były naprawdę, a nawet kilku...

Świetnie przygotowana i zawierająca bardzo ciekawe informacje pozycja dla zainteresowanych tematyką (szeroko pojetej) drugiej wojny światowej. Bez taniej sensacji, konkretnie i weryfikując wcześniejsze historie, autor szczergółowo opisuje losy największych zbrodniarzy hitlerowskich po przegranej wojnie. Zdecydowanie warte polecenia a recenzje porównujące tą książkę to politycznego thrillera nie są moim zdaniem przesadzone.

Świetnie przygotowana i zawierająca bardzo ciekawe informacje pozycja dla zainteresowanych tematyką (szeroko pojetej) drugiej wojny światowej. Bez taniej sensacji, konkretnie i weryfikując wcześniejsze historie, autor szczergółowo opisuje losy największych zbrodniarzy hitlerowskich po przegranej wojnie. Zdecydowanie warte polecenia a recenzje porównujące tą książkę to...