Tę serię nabyłam na wakacjach na targach książki, przekonana że będzie po prostu lekką książką, nad którą nie trzeba za dużo myśleć. I nie pomyliłam się.

Główni bohaterowie mają problemy z rodzicami. Jemmy nie idą z duchem czasu - sądzą, że dziewczyna powinna chodzić do szkoły w sweterkach. Oprócz tego nazywają ją "kwiatuszkiem". Mama Laury pozwala się obściskiwać Melvynowi na parkingu obok Tesco. Sumithy chcą, żeby przestrzegała hinduskich tradycji. Jona są przekonani, że ich syn to geniusz. A matka Chelsea pisze do lokalnej gazety.

Książka bardzo mi się spodobała i nie uważam ją za stracony czas. Uśmiech na twarzy wywoływały kłótnie bohaterów z rodzicami. Nie ukrywam jednak, że ma ona trochę minusów. Niektórzy bohaterowie są delikatnie mówiąc denerwujący, tak jak na przykład Sumitha czy, niekiedy, Laura (którą akurat polubiłam). Rozdziały z perspektywy rodziców również mogą trochę przynudzać, ale nie jest to książka tylko i wyłącznie dla młodzieży, więc uważam, że nie ujmuje to punktów całej fabule.

Czego nie mogłam zdzierżyć to egoizmu Sumithy i ogólnie całej jej postaci. To chyba dobrze, że czuję takie emocje w stosunku do bohaterki książki, ale przez całą książkę miałam jej dosyć. Jednak ogólnie bohaterowie tej książki są różnorodni i mają jasno określone charaktery, z góry wiemy czego można się po nich spodziewać. To pozwala nam się z nimi identyfikować i utożsamiać. Moim numerem 1 jest Laura :)

Książka idealna dla osób, które chcą odpocząć od poważniejszych lektur. Nadaje się na takie okazje jak ferie czy wakacje. Być może nie zmieni twojego punktu widzenia na świat, ale przynajmniej nie będziesz się z nią musiał długo męczyć. Ocena: 6/10

Tę serię nabyłam na wakacjach na targach książki, przekonana że będzie po prostu lekką książką, nad którą nie trzeba za dużo myśleć. I nie pomyliłam się.

Główni bohaterowie mają problemy z rodzicami. Jemmy nie idą z duchem czasu - sądzą, że dziewczyna powinna chodzić do szkoły w sweterkach. Oprócz tego nazywają ją "kwiatuszkiem". Mama Laury pozwala się obściskiwać...

Metrykę wieku gimnazjalnego przekroczyłam ładnych parę lat temu, ale czasem budzi się we mnie chęć cofnięcia się w czasie do codzienności typowego nastolatka.
Książki Rosie Rushton to zdecydowanie dobry sposób na relaks, chwilę śmiechu i przyjemny wieczór.
Taki mały "wehikuł czasu".

Metrykę wieku gimnazjalnego przekroczyłam ładnych parę lat temu, ale czasem budzi się we mnie chęć cofnięcia się w czasie do codzienności typowego nastolatka.
Książki Rosie Rushton to zdecydowanie dobry sposób na relaks, chwilę śmiechu i przyjemny wieczór.
Taki mały "wehikuł czasu".

Świetna książka, którą przyjemnie się czyta. Ta krótka powieść, jest naprawdę wciągająca. Idealna na leniwe popołudnia.

Świetna książka, którą przyjemnie się czyta. Ta krótka powieść, jest naprawdę wciągająca. Idealna na leniwe popołudnia.

Książka nie zachwyca. Miejscami trochę nudna. Akcja się mało rozkręca. Typowa różowa książka opowiadająca o nieszczęśliwych nastolatkach.

Książka nie zachwyca. Miejscami trochę nudna. Akcja się mało rozkręca. Typowa różowa książka opowiadająca o nieszczęśliwych nastolatkach.

taka w miare :)

taka w miare :)

Najlepsza! Pokochałam tę książkę od pierwszej strony! <3

Najlepsza! Pokochałam tę książkę od pierwszej strony! <3

Średnia. Nie przeczytałam do końca bo trochę przynudzała.

Średnia. Nie przeczytałam do końca bo trochę przynudzała.

Strasznie nudna książka, krótkie rozdziały i nic ciekawego według mnie tam się nie dzieje.

Strasznie nudna książka, krótkie rozdziały i nic ciekawego według mnie tam się nie dzieje.

Śmieszna,wciągająca i jakże aktualna ;)

Śmieszna,wciągająca i jakże aktualna ;)

Nie jest to najlepsza książka jaką przeczytałam, trochę irytowało mnie zachowanie dziewczyn i chłopaka...

Nie jest to najlepsza książka jaką przeczytałam, trochę irytowało mnie zachowanie dziewczyn i chłopaka...