Wiem, że ktoś, kto się nie czuje z Suwałkami (ani ich okolicami) w jakikolwiek sposób związany, nie uzna historii Stalagu IF za wyróżniającą się na tle innych opowieści o podobnej tematyce. Dla mnie jednak to opowieść o tyle niezwykła, że wyżej wspomniany obóz jeniecki znajdował się dosłownie kilka kroków od mego domu (zajmował ok. 50 hektarów),w miejscu gdzie dziś biegną ulice i stoją blokowiska, gdzie życie toczy się "jakby nigdy nic". O obozie się bynajmniej nie pamięta.
Książka podzielona została na rozdziały, pierwsze dotyczą praw jeńców i przebiegu II wojny ogólnie, dopiero w kolejnych mowa jest o "piekle pod suwalskim niebem" - o bestialstwie Niemców, o pomocy, którą ówcześni mieszkańcy więźniom nieśli, o uwłaczających godności ludzkiej warunkach, o masowych mordach. Publikacja wzbogacona została zdjęciami, szkicami i relacjami świadków.
Po tego typu książki warto sięgać przede wszystkim z szacunku. Z szacunku do tych, których zamordowano i z szacunku do tych, którzy z narażeniem życia starali się nieść pomoc.

Wiem, że ktoś, kto się nie czuje z Suwałkami (ani ich okolicami) w jakikolwiek sposób związany, nie uzna historii Stalagu IF za wyróżniającą się na tle innych opowieści o podobnej tematyce. Dla mnie jednak to opowieść o tyle niezwykła, że wyżej wspomniany obóz jeniecki znajdował się dosłownie kilka kroków od mego domu (zajmował ok. 50 hektarów),w miejscu gdzie dziś biegną...