Miałam szczególną motywację do przeczytania tej książki: w sporze o wyższość świąt Bożego Narodzenia nad Wielkanocnymi opowiadam się zdecydowanie za tymi drugimi. Na fali tęsknoty za pisankami i mazurkami postanowiłam dowiedzieć się czegoś więcej o miejscu, w którym upatruję wymarzonego miejsca do spędzenia końcówki grudnia.

Obyło się bez rewelacji, ale i bez rozczarowania. Autorzy szczegółowo omawiają teorie o pochodzeniu mieszkańców Wyspy Wielkanocnej (przy okazji punkt po punkcie zbijając argumenty Thora Heyerdhala o migracji z Ameryki Południowej),o historii rozkwitu ich kultury i powolnym upadku, oraz - oczywiście - o genezie moai, ich znaczeniu kulturowym i wreszcie o dziesiątkach eksperymentów, które miały na celu zbadanie, jak mieszkańcy wyspy wykuwali, transportowali i ustawiali na platformach swoje wielkie posągi.
Książka dostarcza także podstawowych informacji o historii odkrycia wyspy, życia codziennego jej mieszkańców, ich religii, bardzo mocno osadzonej w realiach wyspiarskich, oraz o problemie powstania i odczytania pisma rongo rongo.
Nie mogę powiedzieć, żebym czytała "Tajemnice Wyspy Wielkanocnej" z wypiekami na twarzy, ani że lokalna tradycja i folklor oferowały olśniewające bogactwo. Nie mogę także powiedzieć, żebym się straszliwie męczyła przy lekturze. Jaki temat, taka książka - w tym wypadku mozolne analizowanie tych niewielu szczegółów, jakie pozostały na monotonnej, trawiastej wyspie pośrodku oceanu.

Miałam szczególną motywację do przeczytania tej książki: w sporze o wyższość świąt Bożego Narodzenia nad Wielkanocnymi opowiadam się zdecydowanie za tymi drugimi. Na fali tęsknoty za pisankami i mazurkami postanowiłam dowiedzieć się czegoś więcej o miejscu, w którym upatruję wymarzonego miejsca do spędzenia końcówki grudnia.

Obyło się bez rewelacji, ale i bez...