Performens

Książkę bardzo dobrze się czyta. Polubiłam Nadię, rozumiem ją, natomiast pomysł cmentarza nie koniecznie do mnie przemawia.

Książkę bardzo dobrze się czyta. Polubiłam Nadię, rozumiem ją, natomiast pomysł cmentarza nie koniecznie do mnie przemawia.

Pokaż mimo to

Pani bibliotekarka poleciła mi tę książkę , ponieważ cieszy się ona dużym zainteresowaniem czytelników. Była więc wzięłam. Przeczytałam i nie rozumiem o co cały ten szum. Dobra, pomysł na fabułę może i nie stereotypowy ( myślę tu o cmentarzu a nie o ucieczce na wieś i potrzebie spokoju) ale nie udało mi się polubić żadnego z bohaterów, zaściankowej i niereformowalnej społeczności wiejskiej ( nie chodzi generalnie o wiejskie miejscowości, które lubię, o spokój i ciszę tam panujące, o ciężką pracę na roli ale konkretnie o zacofanych, wierzących w przesądy i gusła, zamkniętych w sobie mieszkańców Zabycia). Chyba nawet romans byłby lepszy.

Pani bibliotekarka poleciła mi tę książkę , ponieważ cieszy się ona dużym zainteresowaniem czytelników. Była więc wzięłam. Przeczytałam i nie rozumiem o co cały ten szum. Dobra, pomysł na fabułę może i nie stereotypowy ( myślę tu o cmentarzu a nie o ucieczce na wieś i potrzebie spokoju) ale nie udało mi się polubić żadnego z bohaterów, zaściankowej i niereformowalnej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dziecięco naiwne wątki i idylliczno-tragiczne postaci. Zwykle te uproszczenia i czarno-białe ostrości mi nie służą. Mam po nich omamy, niczym nastolatek gorejący od ideałów.
Kupuję pomysł z cmentarzem. Oryginalne, inne i świeże. Nomen omen. Kupuję postać poprzedniego właściciela. Duch-przewodnik. Główna bohaterka, bogata pani na zakręcie, jest niespójna. Miewa pomysły w dechę i dobre teksty (pożegnanie adoratora-siusiumajtka), by po chwili załamać głupotą (poeta pijaczyna). Coś nie teges.
Jest jednak w pisaniu pani Wilczyńskiej jakiś faktor, który działa na mnie, mimo fabularnych niedomagań. Myślałem o tym, łażąc z kotem po topniejącym śniegu. To szukanie dobra. Chaotyczne, nieudolne. Naiwne. Dobro jest naiwne. Za szukanie podnoszę ocenę.

Dziecięco naiwne wątki i idylliczno-tragiczne postaci. Zwykle te uproszczenia i czarno-białe ostrości mi nie służą. Mam po nich omamy, niczym nastolatek gorejący od ideałów.
Kupuję pomysł z cmentarzem. Oryginalne, inne i świeże. Nomen omen. Kupuję postać poprzedniego właściciela. Duch-przewodnik. Główna bohaterka, bogata pani na zakręcie, jest niespójna. Miewa pomysły w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

https://czytamdlaprzyjemnosci.blogspot.com/2018/12/96-perfomens.html
W ostatnim czasie coraz więcej ludzi porzuca swoje życie w mieście i przenosi się na wieś w poszukiwaniu sensu życia. Niektórym udaje się taka zmiana sposobu życia. Jednak wiele osób czeka wielkie rozczarowanie, gdyż ich wyidealizowany obraz życia wiejskiego mija się z prawdziwym życiem na wsi. Próbę zmiany swoich priorytetów podjęła Nadia, główna bohaterka "Performens". Wszystko postawiła na jedną kartę, z dnia na dzień zostawiła swoją firmę i przeniosła się na wieś. Próbowała żyć według nowych zasad, zapominając że mieszkając w Zabyciu stała się członkiem wspólnoty mieszkańców, którzy żyją w określony sposób. Zderzenie ze światopoglądem poszczególnych sąsiadów wywołuje u niej szok i zdziwienie.
Historia Nadii pokazuje nam, że każdy ma w swoim życiu chwile, w których potrzebuje się zatrzymać i przemyśleć swoje postępowanie i podjąć się wyznaczenia nowych celów w życiu. Czasami trzeba wywrócić swoje życie do góry nogami i zacząć wszystko od nowa, a czasami wystarczy drobna korekta swoich planów i marzeń.
Ciekawy jest wątek toksycznego związku pomiędzy Nadią i Sławkiem. Jak z kobiety zdecydowanej i znającej swoją wartość, bohaterka bez mrugnięcia oka staje się osobą całkowicie podporządkowaną mężczyźnie, który nie liczy się z jej uczuciami i bezwzględnie ją wykorzystuje, przy okazji wpędzając ją w poczucie winy i zaniżenie samooceny. Niestety życie w toksycznym związku często zdarza się w świecie realnym, a wyrwanie się z tego błędnego koła jest bardzo trudne, gdy nie ma się oparcia w zaufanych osobach. Jak potoczą się losy Nadii i Sławka to już musicie sprawdzić sami.
Warto zwrócić uwagę na sposób traktowania osób niepełnosprawnych. Antoś pomimo wielu krzywd, których doznał od ludzi, jest osobą bardzo pozytywną i chętną do niesienia pomocy. Spostrzeżenia mężczyzny są bardzo trafne, wręcz zadziwiają ze względu na jego ograniczenia (...)

https://czytamdlaprzyjemnosci.blogspot.com/2018/12/96-perfomens.html
W ostatnim czasie coraz więcej ludzi porzuca swoje życie w mieście i przenosi się na wieś w poszukiwaniu sensu życia. Niektórym udaje się taka zmiana sposobu życia. Jednak wiele osób czeka wielkie rozczarowanie, gdyż ich wyidealizowany obraz życia wiejskiego mija się z prawdziwym życiem na wsi. Próbę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Performens” to wznowienie debiutu pisarki. Ponad trzydziestoletnia Nadia przyjeżdża na wieś, rzucając korporację w mieście. Chce w nowym domu żyć naprawdę, a nie budować kolejną fikcję. Chce zacząć żyć dla siebie. Wcześniej niespełniona (niby nie chodziło o nieszczęśliwą miłość, a jednak), ucieka przed pewnymi wspomnieniami.

„Na nic nie miałam czasu.”

Dziwna ta książka. I uważam, że jak na możliwości pisarka słaba, bez większego polotu i zamysłu. (Chociaż to debiut). Gorzka, melancholijna, bohaterka niespełniona, wikła się w związek z artystą Sławkiem – który pojawił się znikąd i już bum, Nadia jest zakochana. Bohaterka nie może zrozumieć dlaczego jest jej źle, potrafi mieć pretensje do innych ( w tym do Błażeja za troskę i pomoc).

W sumie podobało mi się tylko realne przedstawienie życia na wsi: plotkowanie, złośliwość, zaściankowość- to nie idylliczna wioska z obrazka. Reszta fabuły słabo przekonała, szczególnie zachowanie Nadii, pomysł cmentarza.

„Czasami ludzie umierają jeszcze przed śmiercią. Że to jest najgorsze tak żyć.”

Tak więc nie polecam zaczęcia przygody z twórczością pisarki od tej pozycji. Ale dla ciekawych- spróbujcie.

„Performens” to wznowienie debiutu pisarki. Ponad trzydziestoletnia Nadia przyjeżdża na wieś, rzucając korporację w mieście. Chce w nowym domu żyć naprawdę, a nie budować kolejną fikcję. Chce zacząć żyć dla siebie. Wcześniej niespełniona (niby nie chodziło o nieszczęśliwą miłość, a jednak), ucieka przed pewnymi wspomnieniami.

„Na nic nie miałam czasu.”

Dziwna ta książka....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Takie bla bla bla do poduszki po ciężkim dniu. Zakończenie jak dla mnie rozczarowujące.

Takie bla bla bla do poduszki po ciężkim dniu. Zakończenie jak dla mnie rozczarowujące.

Pokaż mimo to

Śliczna okładka książki wskazuje na romantyczną historię, ale jednocześnie znalazło się tam ostrzeżenie, że tym razem historia kobiety uciekającej z wielkiego miasta na wieś potoczy się zupełnie inaczej. Dlatego sięgnęłam po tę książkę i nie zawiodłam się - opowieść wciąga, jest tu tajemnica, nietypowa historia, dobrze przedstawieni bohaterowie i niebanalne zakończenie. Naprawdę warto sięgnąć po tę powieść.

Śliczna okładka książki wskazuje na romantyczną historię, ale jednocześnie znalazło się tam ostrzeżenie, że tym razem historia kobiety uciekającej z wielkiego miasta na wieś potoczy się zupełnie inaczej. Dlatego sięgnęłam po tę książkę i nie zawiodłam się - opowieść wciąga, jest tu tajemnica, nietypowa historia, dobrze przedstawieni bohaterowie i niebanalne zakończenie....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

https://www.maobmaze.pl/2018/08/performens.html

Performens to moje drugie spotkanie z twórczością Karoliny Wilczyńskiej i jest równie udane co poprzednie.
Styl autorki jest bardzo lekki. Z przyjemnością pochłaniałam kolejne strony tej powieści, w pewnym momencie tak się wciągnęłam, że poszłam spać o drugiej w nocy. Gdyby nie rozsądek, pewnie zarwałabym noc byleby dotrwać do zakończenia. Długo zastanawiałam się co tak naprawdę urzekło mnie w tej historii i doszłam do wniosku, że bohaterowie. Bohaterowie, którzy są prawdziwi, wręcz namacalni. Każdy z nich jest inny i wyróżnia się innymi cechami charakteru. Najbardziej polubiłam Nadię, Antosia i Błażeja i zapewne nie zdziwi to osób, które również tę pozycję przeczytały. Nadia jest postacią, która kradnie serce od pierwszej strony, jest mądra, chociaż niektórych jej wyborów nie pochwalam i nie rozumiem. Jednak tak to w życiu jest. Czasami miłość do drugiej osoby jest jednoznaczna z klapkami na oczach, przez które widzimy tylko to co chcemy widzieć. Jest ciepła, przyjazna i życzliwa. Antoś, mimo łatki "głupiego", która na wsi do niego przylgnęła, jest mądrym i rezolutnym chłopcem, który nie robi nikomu krzywdy i chciałby by inni po prostu mu nie dokuczali. Błażej natomiast, jak na swój wiek, jest dojrzały, odpowiedzialny i opiekuńczy. Niejeden dorosły mężczyzna mógłby się od niego uczyć.
Kolejnym plusem jest świetnie wykreowana wieś, która moim zdaniem idealnie odzwierciedla realia polskiej wsi. Każdy przejmuje się tym co ludzie powiedzą, okoliczny sklep jest pełen plotkar, które wszystko wiedzą najlepiej i bez dziennego obgadywania umarłyby z nudów. Bóg i religia jest na pierwszym miejscu - do kościółka trzeba chodzić co niedzielę. Niby wszystkie takie religijne, a nie zwracają uwagi na to, że zbyt pochopnie oceniają ludzi i wyrządzają im krzywdę rozsiewając plotki na prawo i lewo. Dialogi są dynamiczne, na próżno w tej pozycji szukać nudnych i długich opisów. Autorka w ciekawy i barwny sposób przedstawiła wieś i jej uroki, jednocześnie nie zanudzając czytelnika długimi opisami.
Nie byłabym sobą, gdybym nie wspomniała o tej pięknej okładce. Bez wątpienia, jest to jedna z piękniejszych książek w mojej kolekcji. Delikatna, subtelna, kobieca i bardzo urocza ♡

Performens utwierdziło mnie w przekonaniu, że koniecznie muszę sięgnąć po resztę książek Karoliny Wilczyńskiej. Idealnie wpisują się one w mój gust i myślę, że są idealnymi pozycjami na aktualnie panujące upały. Niby lekkie i niezobowiązujące, jednak poruszające ważne tematy i wciągające od pierwszej strony. Czego chcieć więcej? ♡

https://www.maobmaze.pl/2018/08/performens.html

Performens to moje drugie spotkanie z twórczością Karoliny Wilczyńskiej i jest równie udane co poprzednie.
Styl autorki jest bardzo lekki. Z przyjemnością pochłaniałam kolejne strony tej powieści, w pewnym momencie tak się wciągnęłam, że poszłam spać o drugiej w nocy. Gdyby nie rozsądek, pewnie zarwałabym noc byleby dotrwać...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Karolina Wilczyńska zachwyciła mnie swoimi książkami - "Właśnie dziś, właśnie teraz", seria Rok na Kwiatowej a już Stacja Jagodno to mistrzostwo! Skorzystałam z ponownego wydania i sięgnęłam po debiut autorki. Jakie odczucia ma podczas lektury czytelnik, który zna tak wiele późniejszych publikacji?

Nadia jest kobietą sukcesu, która prowadzi przynoszącą zyski firmę. Ma rozległe kontakty, jest znana w środowisku. Jednak przychodzi w jej życiu moment, kiedy postanawia całkowicie zmienić wszystko to, co ją otacza. Chciałaby żyć szczerze, bo jej zdaniem w mieście jest tylko codzienna fikcja. We wsi Zabycie kupuje dom po Jędrzeju, zwany Rozstajami, gdyż leży przy skrzyżowaniu trzech dróg. Czy pomoże jej obrać tę właściwą ścieżkę życiową, by kroczyć ku przyszłości tak, jak sobie wymarzyła? Jak zostanie przyjęta w małej i jakże zamkniętej lokalnej społeczności? Czy nie zatęskni za miastem?

Niezwykle oryginalną bohaterkę stworzyła Wilczyńska. Nadia potrafi zjednywać sobie ludzi, ale jednocześnie jak nikt znajduje wrogów. Dlaczego mieszkańcy wsi tak bardzo jej nie lubią? Dlaczego ma problem nawet z zakupem chleba? Czy przyjaźń z nią jest niebezpieczna? Czy mężczyźni, którzy się do niej zbliżyli są szczerzy w swych uczuciach?

To działo się wcześniej... A co dopiero od chwili, gdy wprowadziła w życie swój pomysł i na łące stworzyła prawdziwy performens?! Jaki? Nie zdradzę.
Wzbudziła tym zainteresowanie całego kraju! A przecież nie o to chodziło... Szukała w Rozstajach spokoju, ale nie przewidziała konsekwencji swoich działań. Teraz rozumie, że podjęła złą decyzję wcielając pomysł w życie i musi poszukać innego rozwiązania problemu.

Nie twierdzę, że bohaterka stworzyła coś, co powinniśmy naśladować, ale przyznaję, że symbolika dzieła Nadii oraz opowieści, którymi próbowała wytłumaczyć ludziom istnienie tego miejsca, ogromnie mnie poruszyły. Jej dzieło upamiętnia "tych, co stracili nadzieję, wiarę, marzenia. Ostrzeżenie dla innych..." * Jest to miejsce "dla tych, którzy są nieszczęśliwi, bo nie mieli odwagi albo sił, żeby realizować swoje marzenia. **

Powieść jest pełna żalu, samotności, niepewności, smutku i rozczarowania. Skumulowane złe emocje osiadły w Zabyciu, oczekując na odczarowanie. Czy mieszkańcy będą walczyć? Czy wezmą sobie do serca radę, że zawsze można zacząć od nowa?
Fabułę ubarwiają artyści, którzy jak kolorowe ptaki przybywają do gospodarstwa po Jędrzeju. Co ci wędrowcy wniosą do życia Nadii?

Wprawdzie nie jest to cudnie snująca się opowieść wprost z Jagodna, ale również piękna. Choć inna, to jednak wartościowa. Czytałam zaintrygowana i ciekawa, jak ta historia się zakończy. Znacznie bardziej skłaniająca do przemyśleń, refleksji i pokazująca jak bardzo ludzie wokół nas potrafią pałać nienawiścią, żądzą zemsty czy chorą zazdrością a nawet wyznawać miłość można nie do końca prawdziwie.


Podsumowując - "Performens" to bardzo oryginalna tematycznie książka (bo choć ucieczek bohaterek na wieś było sporo, to uwierzcie, że ta jest jedyna w swoim rodzaju), która pokazuje że niezależnie od wszystkiego powinniśmy żyć zgodnie z marzeniami. Choć czasem ścieżka prowadząca do celu jest kręta, długa i zarośnięta chwastami to warto pokonać przeszkody, byśmy prawdziwy cel wciąż mieli przed oczyma. Jest to historia o tym, że można umrzeć jeszcze przed śmiercią; o popełnianiu błędów, podnoszeniu się i walce o nowe jutro. O szukaniu siebie, wyborach, wybaczaniu, ale i wielu ludzkich obliczach.




* K. Wilczyńska, "Performens", Wyd. IV Strona, Poznań 2018, s. 209
** Tamże, s. 249


recenzja pochodzi z mojego bloga: https://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2018/07/karolina-wilczynska-performens.html

Karolina Wilczyńska zachwyciła mnie swoimi książkami - "Właśnie dziś, właśnie teraz", seria Rok na Kwiatowej a już Stacja Jagodno to mistrzostwo! Skorzystałam z ponownego wydania i sięgnęłam po debiut autorki. Jakie odczucia ma podczas lektury czytelnik, który zna tak wiele późniejszych publikacji?

Nadia jest kobietą sukcesu, która prowadzi przynoszącą zyski firmę. Ma...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nadia miała to do siebie, że rozpamiętywała przeszłość. Wspomnienia – niektóre bolesne często do niej wracały. Nie potrafiła sobie z nimi poradzić. Stąd jej ucieczka z miasta na wieś, która z początku wydawała jej się dobrym rozwiązaniem. Lecz czy od przeszłości da się uciec i zapomnieć o niej? Bardzo ciężko jest się kategorycznie odciąć od tego, co było i nas spotkało. Można jednak stworzyć odpowiednie warunki do tego, aby raz na zawsze zostawić niespełnione marzenia za sobą.

Czytając tę książkę zastanawiałam się, czy da się żyć samymi marzeniami i za wszelką cenę dążyć do ich realizacji? I czy niespełnienie tych wszystkich marzeń może być przysłowiowym „gwoździem do trumny”?

Marzenia mogą być źródłem wielkiej siły i napędu do działania. Kiedy ich zabraknie, lub gdy poddamy się w drodze do ich realizacji możemy srogo się rozczarować. „Umrzeć za życia”. Mamy szczęście, gdy w drodze do naszych marzeń pomagają nam dobrzy ludzie. Pech jest wtedy, kiedy ktoś chce wykorzystać naszą naiwność dla swoich niecnych celów.

Historia bohaterki o wielkiej potrzebie spełniania swoich marzeń i nie chowaniu ich pod poduszkę bardzo mnie wciągnęła. Historia jest nietypowa. Opowieść ujawnia blaski i cienie dusz wędrownych artystów, ukazuje mroczne strony z pozoru dobrych ludzi, którzy chcą pomóc, a w rzeczywistości dążą tylko do swoich egoistycznych celów i nie zważają na uczucia drugiej osoby. Wewnętrzne rozterki bohaterki, która jak to w życiu bywa czasami sama gubi się w tym nieprzyjaznym świecie. Działania tej sympatycznej kobiety niektórzy mogliby faktycznie uznać za kontrowersyjne. Jednak jej przyświecała wyłącznie idea walki o marzenia.

http://o-czytane.blogspot.com/2018/04/performens.html

Nadia miała to do siebie, że rozpamiętywała przeszłość. Wspomnienia – niektóre bolesne często do niej wracały. Nie potrafiła sobie z nimi poradzić. Stąd jej ucieczka z miasta na wieś, która z początku wydawała jej się dobrym rozwiązaniem. Lecz czy od przeszłości da się uciec i zapomnieć o niej? Bardzo ciężko jest się kategorycznie odciąć od tego, co było i nas spotkało....

więcej

mniej

Pokaż mimo to