Zawsze jestem za klasyką, bo uważam, że dopiero ją znając, jesteśmy w stanie ocenić współczesne utwory.
"Opowiadania" Edgara Allana Poego powstały w XIX wieku i to od razu widać w warstwie stylistycznej. Zdania są barokowe, wielokrotnie złożone. Opisy miejsc, postaci, przedmiotów, krajobrazów i uczuć - mogłyby stanowić samouczek dla niejednego pisarza :) Mnie nie nużyły, spełniały swoją rolę - wprowadzały w klimat. Najbardziej podobały mi się teksty: "Zagłada domu Usherów", "Zabójstwo przy Rue Morgue" i "Skradziony list". Magisterkę można by napisać na temat tego, kto i w jaki sposób skorzystał później z obecnych tam wątków i koncepcji postaci. Jasne, że całość dzisiaj trąci myszką, ale na ówczesne realia to interesująca lektura. Należy czytać ją z uwzględnieniem tej wiedzy.

Zawsze jestem za klasyką, bo uważam, że dopiero ją znając, jesteśmy w stanie ocenić współczesne utwory.
"Opowiadania" Edgara Allana Poego powstały w XIX wieku i to od razu widać w warstwie stylistycznej. Zdania są barokowe, wielokrotnie złożone. Opisy miejsc, postaci, przedmiotów, krajobrazów i uczuć - mogłyby stanowić samouczek dla niejednego pisarza :) Mnie nie nużyły,...

Uwielbiam pisarzy tamtego okresu.... wiem, że na dzisiejsze czasy nie jest to specjalnie atrakcyjna literatura, ale ja potrafię wziąć na to poprawkę. Poza tym sam życiorys E. A. Poe jest fascynujący. Czytam dla klimatu.

Uwielbiam pisarzy tamtego okresu.... wiem, że na dzisiejsze czasy nie jest to specjalnie atrakcyjna literatura, ale ja potrafię wziąć na to poprawkę. Poza tym sam życiorys E. A. Poe jest fascynujący. Czytam dla klimatu.

W dokonaniach Poego widzę tu same "Opowiadania", każde z jakimś przymiotnikiem. Zbiorek, który przeczytałam, niezupełnie zgadza się z niniejszym, ale nie chce mi się szukać po wszystkich stronach właściwego zestawienia. Zresztą to nie do końca opinia o książce, raczej o samym autorze i jego stylu, więc nie ma to wielkiego znaczenia, czy przeczytałam akurat dokładnie te opowiadania czy inne.
W sumie to zapoznałam się z prozą Poego dla wiedzy, no bo to "klasyk". Szczerze mówiąc, niespecjalnie mnie porwały te opowieści. Za bardzo są staroświeckie, za wielką wagę autor przykłada do barokowych, zagmatwanych zdań. Czasem czyta się jakieś, i po piętnastym przecinku zapomina się, co było na początku. A ze zdania w sumie niewiele wynika. Nie lubię pisaniny dla samej pisaniny, więc ten mało treściwy styl zdecydowanie mnie zniechęcił.
Co do samych opowiadań, to większość nie jest zbyt przerażająca, jeśli te ozdobne, napuszone zdania o pompatycznej emocjonalności streści się do konkretu. W jednym facet żeni się z kumpelą z dzieciństwa, żona umiera, po czym mąż ją odkopuje, bo fascynują go jej zęby. W drugim kolejny niestabilny psychicznie mężczyzna chleje wódkę, a potem kot swym urokiem (!) doprowadza go do morderstwa i szaleństwa. Trudno traktować poważnie takie kuriozalne pomysły. :)
No ale kolejna "klasyka grozy" odfajkowana, teraz mogę już zaznać spokoju ducha. Choć i tak twórczość Poego w porównaniu z innym "klasykiem" (Lovecraft) to mistrzostwo. Obawiam się jednak, że podobne teksty w dzisiejszych czasach na pewno nikogo nie przejmą zgrozą, raczej nie przestraszą, może rozśmieszą, być może będą lekko nużące.

W dokonaniach Poego widzę tu same "Opowiadania", każde z jakimś przymiotnikiem. Zbiorek, który przeczytałam, niezupełnie zgadza się z niniejszym, ale nie chce mi się szukać po wszystkich stronach właściwego zestawienia. Zresztą to nie do końca opinia o książce, raczej o samym autorze i jego stylu, więc nie ma to wielkiego znaczenia, czy przeczytałam akurat dokładnie te...

Jestem zdegustowany tym zbiorem opowiadań.Bardzo się wynudziłem. Jedno dobre opowiadanie(zabójstwo przy Rue Morgue),kilka niezłych(np. Maska Czerwonego Moru,Studnia i wahadło). Jednak w zbiorze tym są również opowiadania fatalne. Te ostatnie przypominają pijacki bełkot Pana E.A. Poe. Mam na myśli np. opowiadanie diabeł w dzwonnicy. Natomiast opowiadanie pt. tajemnica Marii Roget jest nudniejsze od rozkładu jazdy pociągów. Zdecydowanie nie polecam tego zbioru opowiadań. "Opowieści nieprawdopodobne" skutecznie zniechęciły mnie do twórczości E.A Poe.

Jestem zdegustowany tym zbiorem opowiadań.Bardzo się wynudziłem. Jedno dobre opowiadanie(zabójstwo przy Rue Morgue),kilka niezłych(np. Maska Czerwonego Moru,Studnia i wahadło). Jednak w zbiorze tym są również opowiadania fatalne. Te ostatnie przypominają pijacki bełkot Pana E.A. Poe. Mam na myśli np. opowiadanie diabeł w dzwonnicy. Natomiast opowiadanie pt. tajemnica Marii...

BUUU!!!

BUUU!!!