To pierwsza książka tej amerykańskiej autorki, po którą sięgnęłam. Jest to zbiór dwunastu opowiadań. Pierwsze z nich - „Dziewczyna” – nie zachwyciło, wręcz zirytowało sposobem narracji, szybkim, chaotycznym. Pomyślałam wówczas, że wbrew pozorom (opowiadania) nie będzie to lektura lekka i przyjemna. Wszystko wyjaśniło się przy kolejnych opowiadaniach. Autorka niejako dostosowuje sposób narracji do narratora, którym niekiedy jest obiektywny obserwator, innym razem bohater opowiadania.
Autorka ukazuje wycinki z życia swoich bohaterów, najczęściej zaczyna prozaicznie „od środka”, nagle znajdujemy się w podróży z bohaterami, (podróż jest częstym motywem w omawianym zbiorze opowiadań),obserwujemy ich w krótkim, acz ważnym momencie życia. J.C. Oates pokazuje jak drobne - wydawałoby się - decyzje, wybory potrafią zaważyć na dalszym losie człowieka. Autorka przedstawia okrutną ludzką naturę, bez koloryzowania, taką jaka jest. Bohaterowie rzadko odczuwają wyrzuty sumienia, kierują się instynktem, żądzą, nie zważają na dobro drugiego człowieka. Opowiadania oceniam jako przygnębiające, ale dające do myślenia. Po ich lekturze nie sposób bezrefleksyjnie odłożyć książkę na półkę. Szczególnie polecam tytułowe opowiadanie ukazujące pozycję czarnoskórych obywateli Stanów Zjednoczonych w latach 50-tych.

To pierwsza książka tej amerykańskiej autorki, po którą sięgnęłam. Jest to zbiór dwunastu opowiadań. Pierwsze z nich - „Dziewczyna” – nie zachwyciło, wręcz zirytowało sposobem narracji, szybkim, chaotycznym. Pomyślałam wówczas, że wbrew pozorom (opowiadania) nie będzie to lektura lekka i przyjemna. Wszystko wyjaśniło się przy kolejnych opowiadaniach. Autorka niejako...

Zbiór ciekawych i głęboko poruszających opowiadań. Ludzka natura pokazana z psychologiczną wnikliwością. Zero upiększeń. Brak nadziei wpisany w ludzkie losy. Kawał niezłej literatury.

Zbiór ciekawych i głęboko poruszających opowiadań. Ludzka natura pokazana z psychologiczną wnikliwością. Zero upiększeń. Brak nadziei wpisany w ludzkie losy. Kawał niezłej literatury.