Wszystko w tej książce sprawiało wrażenie napisanego na siłę, jakby autorka za bardzo chciała oburzyć czytelników i czytelniczki. Efekciarski sarkazm niczym paznokieć skrobiący po tablicy. Na dłuższą metę męczące i nużące.

Być może pisanina autorki miała walor autoterapeutyczny. W takim razie jednak powinna pozostać w szufladzie.

Wszystko w tej książce sprawiało wrażenie napisanego na siłę, jakby autorka za bardzo chciała oburzyć czytelników i czytelniczki. Efekciarski sarkazm niczym paznokieć skrobiący po tablicy. Na dłuższą metę męczące i nużące.

Być może pisanina autorki miała walor autoterapeutyczny. W takim razie jednak powinna pozostać w szufladzie.

Mam zdecydowanie zbyt wąskie horyzonty aby zrozumieć tą książkę. Ciekawe doświadczenie jednakże nie moja bajka.

Mam zdecydowanie zbyt wąskie horyzonty aby zrozumieć tą książkę. Ciekawe doświadczenie jednakże nie moja bajka.

"Strasznie jestem ciekawa, czy po śmierci Raczka Bronka wspomniała rodzonej matce, że jako osoba ma problemy z podjęciem procesu oddychania, gdy się budzi. Może gdyby jej z grubsza opisała, jak twój mózg na twoich, nazwijmy to, oczach odmawia zaczerpnięcia oddechu, podczas gdy ciało dosłownie po trupach ten oddech bierze. Człowiek dorosły oddycha bez względu na okoliczności. No, chyba że jest zawieszony w próżni."
Taka to jest proza. Może mi łatwiej z nią obcować, bo mój mózg ostatnio odmawia zaczerpnięcia oddechu?

"Strasznie jestem ciekawa, czy po śmierci Raczka Bronka wspomniała rodzonej matce, że jako osoba ma problemy z podjęciem procesu oddychania, gdy się budzi. Może gdyby jej z grubsza opisała, jak twój mózg na twoich, nazwijmy to, oczach odmawia zaczerpnięcia oddechu, podczas gdy ciało dosłownie po trupach ten oddech bierze. Człowiek dorosły oddycha bez względu na...

Czy odczuwałam przyjemność podczas czytania tej książki? Nie.
Czy czegoś się z niej dowiedziałam? Nie.
Czy skłoniła mnie ona do refleksji, zadumy? Nie.
Jaką więc funkcję pełni tego typu literatura? Nie wiem.
Miało być poetycko, a wyszło bełkotliwie.

Czy odczuwałam przyjemność podczas czytania tej książki? Nie.
Czy czegoś się z niej dowiedziałam? Nie.
Czy skłoniła mnie ona do refleksji, zadumy? Nie.
Jaką więc funkcję pełni tego typu literatura? Nie wiem.
Miało być poetycko, a wyszło bełkotliwie.

Uwłaczająco o traumie. Tak zła książka, że 1 to za dużo i nie wiem jakim cudem (i po co) to zostało wydane.

Uwłaczająco o traumie. Tak zła książka, że 1 to za dużo i nie wiem jakim cudem (i po co) to zostało wydane.

Chyba około 40 krótkich form prozatorskich. Wymagające teksty. Bardzo poetyckie, ale napisane potocznym językiem. Zabawa językiem, czarny, czasami dosadny humor i ciężkie kobiece (?) tematy: ciąża, poronienia, żałoba po dzieciach/płodach, macierzyństwo. Ciekawa lektura.

Chyba około 40 krótkich form prozatorskich. Wymagające teksty. Bardzo poetyckie, ale napisane potocznym językiem. Zabawa językiem, czarny, czasami dosadny humor i ciężkie kobiece (?) tematy: ciąża, poronienia, żałoba po dzieciach/płodach, macierzyństwo. Ciekawa lektura.

2/10
Nie spodziewałem się czegoś tak okropnie żenującego po książeczce dotyczącej tematyki, która powinna być przecież szczerze poruszająca. Nie wiem nawet od czego zacząć. Jest to zbiór żenująco nijakich, strasznie źle napisanych pseudonowelek rzekomo o życiu bohaterki. Niby ma to być książeczka o przeżyciach kobiety, która przeżyła wewnątrzmaciczne obumarcie płodu, ale na ten temat pojawiło się zaledwie kilka niby zabawnych ustępów. Nic się tu nie łączy - poszczególne akapity dotyczą innych rzeczy, nic nie wnoszą i nic z nich nie wynika. Elementy humorystyczne są wręcz wstrętne i nierzadko bezduszne (fragment o babci nie ruszającej się z łóżka z powodu tuszy i sędziwego wieku, porównanej do równie ciężkiej szafy, która przecież jest równie problematyczna co mebel, ale jakoś nikt nie robi z tego problemu),a nawet obrzydliwie rasistowskie (fragment o czarnoskórym lekarzu, którego bohaterka porównuje do plemiennego szamana, który na pewno rzuca na nią przekleństwa w swym afrykańskim narzeczu). Straszna kupa po prostu.

2/10
Nie spodziewałem się czegoś tak okropnie żenującego po książeczce dotyczącej tematyki, która powinna być przecież szczerze poruszająca. Nie wiem nawet od czego zacząć. Jest to zbiór żenująco nijakich, strasznie źle napisanych pseudonowelek rzekomo o życiu bohaterki. Niby ma to być książeczka o przeżyciach kobiety, która przeżyła wewnątrzmaciczne obumarcie płodu, ale na...

„Obsoletki”, niewielka objętościowo książeczka, z pewnością nie stanie się jedną z naszych ulubionych, bądź co bądź jednak, nie sposób było ją pominąć, w trakcie zagłębiania się w dyskurs dotyczący macierzyństwa. Poniekąd przypominała nam „Domino” Anny Nasiłowskiej, pozycję równie krótką, traktującą o podobnym temacie, jednakże w przypadku „Domina” mamy to macierzyństwo spełnione – choć nie jest one przedstawione w sposób „kolorowy”, koniec końców „stworzenie” się dokonało. „Obsoletki” są opowieścią o stracie dziecka i o tym, w jaki sposób można sobie z taką traumą radzić. Czy polecamy? Zdecydowanie nie jest to temat, jaki można polecać! Niemniej na pewno stanowią ważny punkt odniesienia w literackich rozmowach o rodzicielstwie.

„Obsoletki”, niewielka objętościowo książeczka, z pewnością nie stanie się jedną z naszych ulubionych, bądź co bądź jednak, nie sposób było ją pominąć, w trakcie zagłębiania się w dyskurs dotyczący macierzyństwa. Poniekąd przypominała nam „Domino” Anny Nasiłowskiej, pozycję równie krótką, traktującą o podobnym temacie, jednakże w przypadku „Domina” mamy to macierzyństwo...

Banialuki i farmazony, a do tego byle jakie i obrzydliwe. Jakby autorka najadła się grzybków i za wszelką cenę chciała pisać o rzeczach wzniosłych, ale jej nie poszło. Jak to na grzybkach. Martwe płody, poronienia, więcej martwych płodów i na smutno sikanie pod prysznicem - tyle wiem z tej książki. Autorka podjęła się ciężkiego tematu; traumy, którą w uwłaczający sposób sprowadziła do pierdoletów.

Banialuki i farmazony, a do tego byle jakie i obrzydliwe. Jakby autorka najadła się grzybków i za wszelką cenę chciała pisać o rzeczach wzniosłych, ale jej nie poszło. Jak to na grzybkach. Martwe płody, poronienia, więcej martwych płodów i na smutno sikanie pod prysznicem - tyle wiem z tej książki. Autorka podjęła się ciężkiego tematu; traumy, którą w uwłaczający sposób...

Krótko acz często boleśnie i treściwie.

Krótko acz często boleśnie i treściwie.