Wyśmienita, wciągająca książka. Myślę, że w obecnych czasach niewielu odważyłoby się napisać taką opowieść. Jeśli chodzi o Marka Hłaskę to po lekturze "Wszyscy Byli Odwróceni" i "Piękni Dwudziestoletni" na pewno sięgnę jeszcze po jego następne książki.

Wyśmienita, wciągająca książka. Myślę, że w obecnych czasach niewielu odważyłoby się napisać taką opowieść. Jeśli chodzi o Marka Hłaskę to po lekturze "Wszyscy Byli Odwróceni" i "Piękni Dwudziestoletni" na pewno sięgnę jeszcze po jego następne książki.

Smutna opowieść - o tęsknocie za szczęściem, za poczuciem wolności i godności.
Hłasko pokazuje pokrętną naturę człowieka. Jego podłość, ale i godność – brudne wnętrze, ale i piękno.
Opowieść o emigrantach – zagubionych, próbujących odnaleźć się w obcym kraju.
O dziwnej, pogmatwanej męskiej przyjaźni.
O honorze, zdradzie, nieszczęśliwej miłości. O trudnych relacjach między bohaterami.
Pesymistyczna, „czarna” literatura – może nie dla każdego.
Na pewno skłaniająca do przemyśleń.

PS
„Żył krótko – a wszyscy byli odwróceni” – wiele mówi ten napis umieszczony na grobie pisarza.

Smutna opowieść - o tęsknocie za szczęściem, za poczuciem wolności i godności.
Hłasko pokazuje pokrętną naturę człowieka. Jego podłość, ale i godność – brudne wnętrze, ale i piękno.
Opowieść o emigrantach – zagubionych, próbujących odnaleźć się w obcym kraju.
O dziwnej, pogmatwanej męskiej przyjaźni.
O honorze, zdradzie, nieszczęśliwej miłości. O trudnych relacjach między...

Książka ta, napisana przez Hłaskę już na emigracji, rozpoczyna cykl utworów bardzo odmiennych od dotychczasowej twórczości pisarza. Sceneria zmienia się diametralnie: oto bowiem zamiast zalanych deszczem obskurnych uliczek robotniczych dzielnic Warszawy, mamy tu zalane żarem miasteczka izraelskie, piasek nieodległej pustyni, bohaterów noszących obcobrzmiące imiona. Twórczość, z jaką czytelnik ma tu do czynienia, zdaje się być już dojrzalsza, uwieńczona nowymi doświadczeniami, zderzeniem z innym światem, inną kulturą, innymi ludźmi. Ale czy rzeczywiście wszystko zmieniło się aż tak bardzo?

W końcu bohaterowie, choć nieco bardziej doświadczeni, bardziej styrani życiem, mają wspólne rysy z bohaterami wcześniejszych utworów Hłaski. W ich relacjach nadal dominuje zagubienie, nieufność w stosunku do otoczenia, świadome wyobcowanie, podskórny bunt wobec rzeczywistości, doświadczenie nieszczęśliwej miłości. Przyjaźń, która łączy Ben Dova i Izraela Berga, ma jakieś nie do końca zdrowe podstawy: z jednej strony jeden pomaga drugiemu utrzymać się jakoś na powierzchni życia i nie trafić do kryminału, z drugiej – dzieli ich cała masa niedopowiedzeń. To szorstka przyjaźń, w której mężczyźni ci nadal pozostają tak naprawdę samotni – każdy ze swoimi pragnieniami, koszmarami i ukrytymi myślami. No, a gdy na scenie pojawiają się kobiety, uwikłane w dość zawiłe relacje psychologiczne z bohaterami, wiadomo już, że staną się one przyczyną tragedii i końca tej męskiej przyjaźni…

Książka naznaczona jest sporą dozą pesymizmu (do czego już ten autor zdążył czytelników przyzwyczaić). Kochające się małżeństwo jest jedynie pozornie szczęśliwe, bo na dnie tego związku jak drzazga tkwi pogarda. Źle odczytane intencje, niezrozumiana przez kobiety kwestia honoru i męskiej dumy, pogarda dla otoczenia i chęć ucieczki przegrywająca z jakimś fatalistycznym marazmem i poczuciem beznadziejności – wszystko to razem pokrywa tę pustynną scenerię gęstą, ciężką mgłą cichej rozpaczy. Czy zdecydowanie się na tak drastyczny krok, jak zabójstwo, pozwoli Izraelowi wyrwać się z tego zaklętego kręgu? Czy zrzuciwszy z siebie jarzmo stałej konieczności porównywania siebie do Ben Dova, ciągłym próbom dorównania mu we wszystkim, będzie on mógł wrócić do wizji o realizowaniu swoich marzeń, o ucieczce ze znienawidzonego kraju i powrocie do studiów lotniczych? Powieść kończy się, nie dając odpowiedzi na te pytania. Czytelnik sam musi dopowiedzieć sobie resztę, co w tym przypadku nie jest chyba zbyt udanym zabiegiem literackim. Chyba że, podobnie jak w przypadku Lewandowskiego, pojawiającego się w różnych odsłonach w różnych utworach Hłaski, także losy bohaterów tej powieści będą w taki czy inny sposób kontynuowane w kolejnych emigracyjnych powieściach? Warto się przekonać.

Książka ta, napisana przez Hłaskę już na emigracji, rozpoczyna cykl utworów bardzo odmiennych od dotychczasowej twórczości pisarza. Sceneria zmienia się diametralnie: oto bowiem zamiast zalanych deszczem obskurnych uliczek robotniczych dzielnic Warszawy, mamy tu zalane żarem miasteczka izraelskie, piasek nieodległej pustyni, bohaterów noszących obcobrzmiące imiona....

najlepsza książka jaką kiedykolwiek przeczytałem, kocham, uwielbiam.

najlepsza książka jaką kiedykolwiek przeczytałem, kocham, uwielbiam.