Podobno jest 84 tys. metod unikania cierpienia = przeżywania szczęścia. Budda nauczał o nich w trakcie edukacyjnej posługi trwającej 45 lat. Uważał że mądrości trzeba testować, przeżywać, weryfikować, badać. Doświadczenie daje wiedzę, a ta pozwala unikać zła i powoduje szczęście. Zauważam tu zbieżność z naukami stoików. Prymat wiedzy a nie wiary - stąd "filozofia" buddyjska, nie "religia".

To, jaka jest rzeczywistość zależy od nas. Rejestrujemy ją naszymi zmysłami, mózgiem i interpretujemy na własne potrzeby. Jest snem, którym można dowolnie manipulować. Nieumiejętność radzenia sobie z życiem, każdy istniejący problem jest winą nieoświeconego umysłu, jest świadectwem niewiedzy. Buddyzm postuluje zmianę sposobu myślenia drogą medytacji. Medytacja jest testowaniem nauk.

W trakcie lektury łapałem się na zadawaniu sobie pytania: co ja czytam? Np. podczas rozważań nad czekoladą, czy podczas omawiania biologicznego ujęcia świadomości. Są fragmenty, przy czytaniu których umysł samoczynnie się wyłącza.

Czasem wyraźnie nie zgadzałem się z tym co czytam, np. gdy autor stwierdza że gdy ktoś wjedzie w twój samochód to jest również twoją winą, bo wynika to z twojej nieuwagi (niewiedzy). Jestem pewien, że Buddę też dałoby radę czymś zaskoczyć, np. plaskaczem w gębę, a przecież jest oświecony. Oczywiście nie winię autora - on jedynie przekazuje informacje.

Jest to moja pierwsza przeczytana książka o buddyzmie. Podtytuł, wstęp sugerują poznanie sposobu myślenia buddystów i że jest to wyłożone żartobliwie. Autor chce tym samym przewrotnie wykazać, że wbrew powszechnemu mniemaniu nie jest to filozofia depresyjna, nihilistyczna. Humor? Jak dla mnie słaby - ale to jedynie styl, a liczy się merytoryczna zawartość. Wydaje mi się, że jest to dobra książka na start, by zgłębić pojęcie. Nie jest też łatwa, bo zagadnienie jest dość złożone. Zalecane czytanie w atmosferze wyciszenia, bez rozpraszaczy.

Podobno jest 84 tys. metod unikania cierpienia = przeżywania szczęścia. Budda nauczał o nich w trakcie edukacyjnej posługi trwającej 45 lat. Uważał że mądrości trzeba testować, przeżywać, weryfikować, badać. Doświadczenie daje wiedzę, a ta pozwala unikać zła i powoduje szczęście. Zauważam tu zbieżność z naukami stoików. Prymat wiedzy a nie wiary - stąd "filozofia"...

Przeczytałem jako uzupełnienie wobec innej pozycji napisanej przez Artura Przybysławskiego, tj. Buddyjskiej filozofii pustki. Idee są tu wyłożone w prosty i ogólny sposób, co oczywiście ma swoje zalety, przydatne jest jednak wiedzieć już coś w tym temacie. No więc w takim ujęciu książkę uważam za bardzo dobrą. Dzięki niej czytelnik inaczej spojrzy na rzeczywistość. Jak mogłoby być inaczej, gdy okazuje się, że rzeczy są puste, a świat jest umysłem? Takich genialnych myśli jest więcej, choć nie zawsze ubrane są w intrygująco brzmiące twierdzenia. Lektura wzmocniła we mnie przekonanie, że buddyzm - przynajmniej w pierwotnym założeniu - jest przede wszystkim filozofią, a nie religią. Warto się z nią zapoznać właśnie w takim kształcie, do czego nadaje się chociażby niniejszy tytuł.
Wychwalam go i polecam, ale skoro nie przyznałem najwyższej oceny, wspomnę jeszcze o wadach. Przyjęty styl pisania jest luzacki, co wprawdzie pomaga w odbiorze, jednak wpleciono w tekst przesadną dawkę czegoś, co przy dużej dozie wyrozumiałości można nazwać humorem. "Żartów" jest za dużo i są za długie, czasami można nawet zgubić przez nie wątek. W trakcie czytania zaśmiałem się tylko raz, częściej byłem zażenowany. Dochodzi jeszcze do tego dziwny, zupełnie niepasujący do całości rozdział o świadomości. W sposób absurdalny negowane są w nim różne ustalenia psychologii i neurobiologii. Jeżeli autor uważał zawarte tu tezy za spójne z pozostałymi wywodami i konieczne do zachowania ich logiki, należało wiarygodnie je przedstawić, a nie robić sobie jaja.
Omówiłem najlepiej jak potrafię plusy i minusy książki. Uważam, że zdecydowanie przeważają te pierwsze, dlatego zachęcam do lektury.

Przeczytałem jako uzupełnienie wobec innej pozycji napisanej przez Artura Przybysławskiego, tj. Buddyjskiej filozofii pustki. Idee są tu wyłożone w prosty i ogólny sposób, co oczywiście ma swoje zalety, przydatne jest jednak wiedzieć już coś w tym temacie. No więc w takim ujęciu książkę uważam za bardzo dobrą. Dzięki niej czytelnik inaczej spojrzy na rzeczywistość. Jak...

czuć iż autor to filozof, bo pomimo faktycznej lekkości i wrzucanego tu i tam humoru to jednak kilkustronicowe opisy stołu nie-stołu jakkolwiek ważne by dobrze przedstawić temat były po prostu meczą.. filozoficzne znaczy. Było kilka takich miejsc jeszcze, ale poza tym czyta się dobrze jeśli kogoś ten temat interesuje. Jeśli nie obawiam się iż może do niego zniechęcić, już lepiej zacząć od drugiego tomu tego autora „świat jest tylko umysłem”

czuć iż autor to filozof, bo pomimo faktycznej lekkości i wrzucanego tu i tam humoru to jednak kilkustronicowe opisy stołu nie-stołu jakkolwiek ważne by dobrze przedstawić temat były po prostu meczą.. filozoficzne znaczy. Było kilka takich miejsc jeszcze, ale poza tym czyta się dobrze jeśli kogoś ten temat interesuje. Jeśli nie obawiam się iż może do niego zniechęcić, już...

"Jeśli jesteś, bądź w centrum przestrzeni" Tilopa.

Dla wszystkich którzy są buddystami, dla wszystkich którym temat jest bliski lub chcą się z buddyzmnem zaprzyjaźnić, jest to pozycja obowiązkowa :)
Autor znany i lubiany, tematyka ciekawa, napisana z lekkością i żartobliwie.
A za tym idzie treść, esencja i przestrzeń którą warto postrzegać, przeżywać i być z nią i być nią.

Całe nieszczęście świata bieże się z pragnienia szczęscia dla siebie, a całe szczęście świata bierze się z pragnieniea szczęscia dla innych. Szantidewa (...za autorem)
Gorąco polecam :)

"Jeśli jesteś, bądź w centrum przestrzeni" Tilopa.

Dla wszystkich którzy są buddystami, dla wszystkich którym temat jest bliski lub chcą się z buddyzmnem zaprzyjaźnić, jest to pozycja obowiązkowa :)
Autor znany i lubiany, tematyka ciekawa, napisana z lekkością i żartobliwie.
A za tym idzie treść, esencja i przestrzeń którą warto postrzegać, przeżywać i być z nią i być...

Polecam, napisana ciekawie i z humorem.

Polecam, napisana ciekawie i z humorem.

To taka książka, jakby wujek Wam opowiadał o buddyzmie. Ale to własnie bardzo dobrze! Bo, co prawda, jest tu trochę dłużyzn (zwłaszcza jeśli chodzi o tłumaczenia niezapamiętywalnych tybetańskich zwrotów),zdarzy się i kiepski żart z wąsem (wujkowym),ale dzięki temu wykład ów jest prosty, zrozumiały i swojski, trafiający do takiego chłopaczka w Polsce, a nie koniecznie tybetańskiego mędrca. Toteż bardzo polecam.

To taka książka, jakby wujek Wam opowiadał o buddyzmie. Ale to własnie bardzo dobrze! Bo, co prawda, jest tu trochę dłużyzn (zwłaszcza jeśli chodzi o tłumaczenia niezapamiętywalnych tybetańskich zwrotów),zdarzy się i kiepski żart z wąsem (wujkowym),ale dzięki temu wykład ów jest prosty, zrozumiały i swojski, trafiający do takiego chłopaczka w Polsce, a nie koniecznie...

W tytule książki pojawia się ,,z przymrużeniem (trzeciego oka)", ja jednak mam inne zdanie. Jestem laikiem, jeśli chodzi o zakres wiedzy o buddyźmie. Po tytule sądziłem, że ów tomik wprowadzi mnie do tego świata w miły i przystępny sposób. Niestety, zawiodłem się. Dużo słownictwa i uwag skierowanych do osób, które już w tym siedzą.

Osobiście, topornie mi się czytało.

W tytule książki pojawia się ,,z przymrużeniem (trzeciego oka)", ja jednak mam inne zdanie. Jestem laikiem, jeśli chodzi o zakres wiedzy o buddyźmie. Po tytule sądziłem, że ów tomik wprowadzi mnie do tego świata w miły i przystępny sposób. Niestety, zawiodłem się. Dużo słownictwa i uwag skierowanych do osób, które już w tym siedzą.

Osobiście, topornie mi się czytało.

Filozofia buddyjska przedstawiona w niekonwencjonalny sposób. Żartobliwie, z poczuciem humoru autor wprowadza czytelnika w założenia filozofii buddyjskiej. Książka dostarcza sporo wiedzy i ..... sporą dawkę dobrego humoru. Połączenie niecodzienne, a bardzo wciągające. Filozofia buddyjska przedstawiona przez Artura Przybysławskiego może okazać się dla niejednego czytelnika wstępem do zgłębiania tego tematu.
Wielki szacunek dla autora za odważne i nietuzinkowe podejście do tematu.

Filozofia buddyjska przedstawiona w niekonwencjonalny sposób. Żartobliwie, z poczuciem humoru autor wprowadza czytelnika w założenia filozofii buddyjskiej. Książka dostarcza sporo wiedzy i ..... sporą dawkę dobrego humoru. Połączenie niecodzienne, a bardzo wciągające. Filozofia buddyjska przedstawiona przez Artura Przybysławskiego może okazać się dla niejednego czytelnika...

Treść przekazana przez autora jest cenna i pomaga troszkę inaczej spojrzeć na naszą rzeczywistość. Miało być z przymrużeniem oka, a wyszło gawędziarsko. Przydługie wywody, z dygresjami i żarcikami w stylu wujka na imieninach gubią faktyczną treść. Dużo wodolejstwa, które utrudnia odbiór. Rozdział o samoświadomości całkowicie niespójny, z jednej strony negowanie naukowych prac, bo zbyt łatwo przechodzą z korelacji na wynikanie (zgoda),a dalej autor używa „musimy przyznać, że”

Treść przekazana przez autora jest cenna i pomaga troszkę inaczej spojrzeć na naszą rzeczywistość. Miało być z przymrużeniem oka, a wyszło gawędziarsko. Przydługie wywody, z dygresjami i żarcikami w stylu wujka na imieninach gubią faktyczną treść. Dużo wodolejstwa, które utrudnia odbiór. Rozdział o samoświadomości całkowicie niespójny, z jednej strony negowanie naukowych...

Rzeczywistość nie jest rzeczywista... Wszystko jest iluzją, jak sen. Mamy większy wpływ na to, co dzieje się wokół nas, niż nam się wydaje. Wystarczy odpowiedni pogląd. Autor przedstawia w książce, jak wyrwać się z błędnego koła samsary i osiągnąć oświecenie. Robi to w zabawny i bardzo inteligentny sposób, który sprowadza filozofię, do codziennej praktyki. Ponadto, informacje przedstawione są w przystępny sposób, bez narzucania czegokolwiek.

Utożsamianie się z naszym umysłem jest jednym z głównych źródeł cierpienia, podobnie jak przywiązanie. W nierzeczywistej rzeczywistości samsary, przywiązujemy się tak naprawdę do zachcianek umysłu, przyzwyczajeń dających ułudę radości i szczęścia. Śnimy sen, zwany życiem, nie mając o tym zielonego pojęcia - tj. myślimy, że znamy sens życia, ale jesteśmy w błędzie. Przebudzenie jest procesem uzmysłowienia sobie, jaka jest nasza prawdziwa natura i sens życia.

Książka zmusza do myślenia uśpiony mózg. Na szczęście istnieje coś, co motywuje człowieka i skłania, aby sięgnąć po taką i podobne książki. Jest to chyba chęć pozbycia się smutku i cierpienia, kiedy stają się one nieznośnie dokuczliwe. Jakaś wewnętrzna potrzeba odzyskania oświecenia, które cały czas w nas drzemie, tylko nie jesteśmy tego świadomi. Autor ukazuje jakie są sposoby uzyskania szczęścia i utrzymania go, zgodnie z filozofią buddyjską. Uświadamia, że oczekiwania są jedną z największych bolączek umysłu, które powodują cierpienie. Wskazuje, że medytacja i pozbawianie się oczekiwań na przyszłość pozwalają być 'tu i teraz' i cieszyć się tym - pozostając w tym stanie cały czas. Uczy, że nasze szczęście i dawanie szczęścia innym istotom, są prawdziwym sensem życia.

Naprawdę, warto przeczytać tę wspaniałą lekturę.

Rzeczywistość nie jest rzeczywista... Wszystko jest iluzją, jak sen. Mamy większy wpływ na to, co dzieje się wokół nas, niż nam się wydaje. Wystarczy odpowiedni pogląd. Autor przedstawia w książce, jak wyrwać się z błędnego koła samsary i osiągnąć oświecenie. Robi to w zabawny i bardzo inteligentny sposób, który sprowadza filozofię, do codziennej praktyki. Ponadto,...