Miałem tą książkę na liście "do przeczytania" już bardzo długo tylko nie udawało się upolować w sensownej cenie wcześniej, bo to stara książka i nie ma wznowień... i jak tak ją przeczytałem to muszę powiedzieć, że chyba wiem dlaczego nie ma ;) Cóż, w dzisiejszych czasach, w obliczu tych wszystkich "xyz z Auschwitz - dramatyczna historia heroizmu i poświęcenia, i wielkiej miłości!"... ;) No ta tutaj to po prostu stare wspomnienia nie wyróżniające się niczym szczególnym (ale za to prawdziwe). Ja miałem ją na liście pewnie jako jedną z takich, w których jest trochę więcej o relacjach homoseksualnych w obozach, chociaż aż tak znowu dużo też nie było (ale jak wspomniałem - miałem ją na liście chyba z piętnaście lat, jak nie dłużej, a od tego czasu zdążyłem już przeczytać "Mężczyźni z różowym trójkątem" czy "Oni. Homoseksualiści w czasie II wojny światowej", więc niewiele tu jeszcze można odkrywczego przeczytać... Poza tym książka ma w przypisach tłumaczenia takich pojęć obozowych, które od tamtego czasu już chyba każdy zna, więc to też taki znak tego że ma ponad pięćdziesiąt lat ;) Ale przeczytać warto. Poza tym że jak dla mnie to zawsze warto, to jak zwykle jakieś nowe drobiazgi poznałem, a poza tym to zgrabnie napisane wspomnienia - tzn. takim przystępnym językiem, łatwo się czyta, można się skupić nawet w niesprzyjających warunkach - same plusy. I końcówka - taka bardzo pozytywna, że aż miło było ją czytać!

(czytana: ??.01-10.02.2023)
4+/5 [8/10]

Miałem tą książkę na liście "do przeczytania" już bardzo długo tylko nie udawało się upolować w sensownej cenie wcześniej, bo to stara książka i nie ma wznowień... i jak tak ją przeczytałem to muszę powiedzieć, że chyba wiem dlaczego nie ma ;) Cóż, w dzisiejszych czasach, w obliczu tych wszystkich "xyz z Auschwitz - dramatyczna historia heroizmu i poświęcenia, i wielkiej...

Nie ulega wątpliwości, że - by książka ukazała się w głębokim PRL-u - trzeba było politycznej poprawności. Ale ta u Siejwy - o dziwo - jest dawkowana nienachalnie. Są wtręty o innych opcjach politycznych, są wzmianki o AK. Prawda uniwersalna to taka, że niezależnie od poglądów, celem głównym w każdym kacecie było przetrwanie. Najczęściej poprzez cwane obejmowanie intratnych posad w więźniarskim tyglu, przynależność do "lekkich" komand bądź też korzystanie z przywilejów funkcyjnych przyjaciół. Udało się i w tym przypadku. Mało - dzięki tej relacji (i "465 dniom na Majdanku" Kwiatkowskiego) mamy niemal pełny obraz niemieckiej machiny śmierci w Lublinie, poszerzony o zarys obozowych realiów w Gross-Rosen i ostatnie dni funkcjonowania KL Leitmeritz. Dziwi tylko jedno, jedyne wydanie z lat 60. Udało się zdobyć. Kamila - dzięki!

Nie ulega wątpliwości, że - by książka ukazała się w głębokim PRL-u - trzeba było politycznej poprawności. Ale ta u Siejwy - o dziwo - jest dawkowana nienachalnie. Są wtręty o innych opcjach politycznych, są wzmianki o AK. Prawda uniwersalna to taka, że niezależnie od poglądów, celem głównym w każdym kacecie było przetrwanie. Najczęściej poprzez cwane obejmowanie...

Bardzo obszerne wspomnienia z Majdanka oraz co ciekawe bardzo dużo szczegółów z obozów w GrossRosen i Leitmeritz - tworzy to dość obszerny obraz akurat tej drogi, gdyż bardzo wielu polskich więźniów będących na Majdanku taką drogę przebyło, a w dotychczasowych relacjach mało było szczegółów o ostatnich z wymienionych obozów. Feliks Siejwa był człowiekiem z charakterem który starał się przez cały czas pobytu zachowywać zgodnie z własnymi zasadami i sumieniem, zachowując wspaniałą postawę do końca.

Bardzo obszerne wspomnienia z Majdanka oraz co ciekawe bardzo dużo szczegółów z obozów w GrossRosen i Leitmeritz - tworzy to dość obszerny obraz akurat tej drogi, gdyż bardzo wielu polskich więźniów będących na Majdanku taką drogę przebyło, a w dotychczasowych relacjach mało było szczegółów o ostatnich z wymienionych obozów. Feliks Siejwa był człowiekiem z charakterem który...

Zgadzam się z Ewą Książkówką, to obowiązkowa lektura dla wszystkich tych, których interesuje literatura obozowa.
Feliks Siejwa był warszawskim kupcem, jednocześnie działaczem organizacji walczącej z okupantem. Dostał się na Pawiak, potem kolejno do: Majdanka, Gross Rosen i Litomierzyc. W Majdanku, gdzie był najdłużej, przeżył tyfus, widział egzekucje na więźniach i tabuny ludzi prowadzonych wprost do krematorium. W Gross Rosen i Litomierzycach krematorium nie było, co nie znaczy, że codziennie nie stykano się ze śmiercią. Jednak autor przeżył to wszystko. Myślę, że udało się to m.in. dzięki jego koleżeńskości, brakowi agresji (a był przecież funkcyjnym) i mimo wszystko pogodnemu usposobieniu.
Książkę "Więzień III pola" czyta się niemal jednym tchem. Potworności czynione przez esesmanów przerażają, styl pisania pana Siejwy, wcale nie zawodowego literata, jest jednak rewelacyjny w odbiorze.
Polecam, warto przeczytać.

Zgadzam się z Ewą Książkówką, to obowiązkowa lektura dla wszystkich tych, których interesuje literatura obozowa.
Feliks Siejwa był warszawskim kupcem, jednocześnie działaczem organizacji walczącej z okupantem. Dostał się na Pawiak, potem kolejno do: Majdanka, Gross Rosen i Litomierzyc. W Majdanku, gdzie był najdłużej, przeżył tyfus, widział egzekucje na więźniach i tabuny...

„Więzień III pola” to wspomnienia przeżyć obozowych Feliksa Siejwy. Składają się one z opisów z Pawiaka, Majdanka, Gross Rosen i Litomierzyc.
Obraz Pawiaka opisany przez autora jest bardzo dobrze odzwierciedlony w serialu
„Czas honoru” – te same cele, brutalne przesłuchania aż do utraty przytomności i bezwzględność SS-manów.
Następnie wraz z Siejwą przenosimy się do Majdanka gdzie widzimy jak stara się zorganizować sobie byt zaopatrując siebie i potrzebujących z jego otoczenia w pożywienie.
Co zasługuje tutaj na szczególną uwagę to obraz…dzieci. Skrajnie różny bo z jednej strony - niewinnych i bezbronnych maluchów a z drugiej skonfrontowany z sadyzmem, bezwzględnością i brutalnością zaledwie 12-13 letniego „Bubiego”, który dla wykupienia swojego życia z zimną krwią podejmuje się wykonania okrutnego rozkazu…
Gross Rosen nie przynosi ukojenia w relacjach autora. Dodatkowym „urozmaiceniem” dla relacjonującego są homoseksualiści tzw. piple, z którymi wcześniej nie miał do czynienia. Warto zaznaczyć, że w niewielu tytułach poświęconych egzystencji w obozach jest mowa o tym zjawisku.
Na koniec zaś tej koszmarnej (bynajmniej nie pod względem jakości) lektury obserwujemy obóz w Litomierzycach położony w Czechach by tu zakończyć obozowe cierpienia i rozpocząć długi powrót do domu. Chyba każdy czytelnik będzie tu zaskoczony postawą Czechów wobec ofiar nazizmu.

„Więzień III pola” to, wydaje mi się, już trochę zapomniana pozycja ale chyba tylko ze względu na dość trudną dostępność. Mimo wszystko polecam ją każdemu – na pewno dzięki wartości historycznej i szczegółowości opisów a także dzięki nowemu spojrzeniu jakie może rzucać Feliks Siejwa na stosunki niemiecko-polskie i ukraińsko-polskie.
To naprawdę wartościowa lektura.

„Więzień III pola” to wspomnienia przeżyć obozowych Feliksa Siejwy. Składają się one z opisów z Pawiaka, Majdanka, Gross Rosen i Litomierzyc.
Obraz Pawiaka opisany przez autora jest bardzo dobrze odzwierciedlony w serialu
„Czas honoru” – te same cele, brutalne przesłuchania aż do utraty przytomności i bezwzględność SS-manów.
Następnie wraz z Siejwą przenosimy się do...

Wspomnienia głównie z KL Majdanek.Autor zasługuje na wielki szacunek swoją postawą.Napisana trochę bez emocji ale warto przeczytać.

Wspomnienia głównie z KL Majdanek.Autor zasługuje na wielki szacunek swoją postawą.Napisana trochę bez emocji ale warto przeczytać.