Uczta dla ducha. Każde, nawet najkrótsze opowiadanie, najkrótszy felieton prowokuje do refleksji. Nietrywialne poczucie humoru, które wyobrażam sobie, w tych trudnych zamordystycznych czasach ratowało Mrożkowi tyłek. Polecam.

Uczta dla ducha. Każde, nawet najkrótsze opowiadanie, najkrótszy felieton prowokuje do refleksji. Nietrywialne poczucie humoru, które wyobrażam sobie, w tych trudnych zamordystycznych czasach ratowało Mrożkowi tyłek. Polecam.

Interesujący zbiór twórczości Mrożka z lat osiemdziesiątych, zamieszczanej w paryskiej "Kulturze", londyńskim "Plusie" i krakowskim "Tygodniku Powszechnym". Znaleźć w nim można teksty przeróżne. Od groteskowych, satyrycznych opowiadań, po poważniejsze artykuły i felietony w których odnosi się m.in. do komunizmu, stanu wojennego, a także rozprawia się z dylematem Mickiewicza pomiędzy "czuciem i wiarą", a "mędrca szkiełkiem i okiem". Znajduje się tu również jego słynny, analityczny esej o "Popiele i diamencie". Całość ukazuje nam interesującą panoramę dorobku Mrożka, będącego nie tylko wielkim szydercą i dowcipnisiem (w ten sposób najczęściej kojarzony),ale również poważnym, krytycznym pisarzem. Ze świecą szukać drugiego autora, który pisałby z taką odwagą oraz swobodą, nie obawiając się, że któreś utwory mogłyby popsuć jego "pisarski image".
Zbiorek dobry na pierwsze spotkanie z Mrożkiem. Nie raz rozbawi, a wiele razy wprawi też czytelnika w zamyślenie.

Interesujący zbiór twórczości Mrożka z lat osiemdziesiątych, zamieszczanej w paryskiej "Kulturze", londyńskim "Plusie" i krakowskim "Tygodniku Powszechnym". Znaleźć w nim można teksty przeróżne. Od groteskowych, satyrycznych opowiadań, po poważniejsze artykuły i felietony w których odnosi się m.in. do komunizmu, stanu wojennego, a także rozprawia się z dylematem Mickiewicza...