Przeczytać i podać dalej.

Temat wyświechtany: obcy podszywający się pod ludzi. Obcy na niebywale rozwiniętym poziomie, z niebywale zaawansowaną techniką i bronią. I międzyplanetarna draka. W ten sposób najprościej pisze się fantasykę. Ciekawa konwencja: pierwszoosobowa narracja lecz każdy rozdział z punktu widzenia innego bohatera, co może wymagać od czytelnika znacznego skupienia.

Temat wyświechtany, ale literacko bdb: umiejętne operowanie słowem + trudno przewidywalny rozwój wypadków. Czyli jednak udana fantastyka.

Przeczytać i podać dalej.

Temat wyświechtany: obcy podszywający się pod ludzi. Obcy na niebywale rozwiniętym poziomie, z niebywale zaawansowaną techniką i bronią. I międzyplanetarna draka. W ten sposób najprościej pisze się fantasykę. Ciekawa konwencja: pierwszoosobowa narracja lecz każdy rozdział z punktu widzenia innego bohatera, co może wymagać od czytelnika znacznego...

Trochę nudne. Interesujący pomysł przejęcia przez obcych kontroli nad ziemską cywilizacją. Tylko chęć poznania celu tego przedsięwzięcia utrzymała mnie przy książce.

Trochę nudne. Interesujący pomysł przejęcia przez obcych kontroli nad ziemską cywilizacją. Tylko chęć poznania celu tego przedsięwzięcia utrzymała mnie przy książce.

Momentami było naprawdę nudno. Jednak odczucia po zakończeniu owej książki mam raczej pozytywne. Nie jest to nic innowacyjnego, lecz potrafi zaciekawić. Dla mnie największym plusem są bohaterowie. Autorowi udało się stworzyć ciekawe postacie z wielowymiarową psychiką. Każdy ma odmiany sposób postrzegania otaczającej rzeczywistości i radzenia sobie z nią. Fanom sci-fi szczerze mogę tę książkę polecić, jednak osoby nieprzekonane to tego gatunku raczej nie zmienia swojego zdania po tej lekturze.

Momentami było naprawdę nudno. Jednak odczucia po zakończeniu owej książki mam raczej pozytywne. Nie jest to nic innowacyjnego, lecz potrafi zaciekawić. Dla mnie największym plusem są bohaterowie. Autorowi udało się stworzyć ciekawe postacie z wielowymiarową psychiką. Każdy ma odmiany sposób postrzegania otaczającej rzeczywistości i radzenia sobie z nią. Fanom sci-fi...

Nie spodziewałem się, że kupiona za symboliczną cenę w antykwariacie książeczka sprawi mi tyle przyjemności podczas czytania...
Jednym zdaniem opisałbym tę pozycję, jako klasyczną science-fiction na bardzo dobrym poziomie.

Nie spodziewałem się, że kupiona za symboliczną cenę w antykwariacie książeczka sprawi mi tyle przyjemności podczas czytania...
Jednym zdaniem opisałbym tę pozycję, jako klasyczną science-fiction na bardzo dobrym poziomie.

Dość osobliwa powieść. Początkowo odpychająca nieciekawą, wydumaną, mocno pretekstową fabułą, z akcją klarującą się dopiero po 50 stronie, zwieńczona dość zaskakującym finałem, stojącym w poprzek podstawowych założeń tak intrygi, jak i psychologii postaci, a jednak mimo wszystko potrafiącym - może niezamierzenie? - rozbawić.

Przez kolejne stulecia obcy z Androbeidy, zwani szarfanami, porywają z Ziemi nastolatków, piorąc im mózgi i - zatrzymawszy proces starzenia się - szkoląc ich na bezwzględnie posłusznych sobie niewolników zwanych indogami. Głównym zadaniem indogów jest przyswajanie - w sposób krańcowo absurdalny - ziemskiej wiedzy i szkolenie się w idealnym kopiowaniu zachowań wybranych ludzi. Każdy indog ma bowiem twarz upodobnioną do konkretnego człowieka i jego zadaniem jest uzyskać identyczność z pierwowzorem, czyli niczym - żadnym zachowaniem, gestykulacją czy sposobem wysławiania się - nie może się od niego odróżniać. Co pewien czas szarfani zmieniają indogom fizjonomie, czyszczą pamięć i dają nowy wzór do naśladowania. I tak w kółko, przez stulecia. Do momentu, gdy nagle zaczyna być organizowana ekspedycja na Ziemię. Po co? To się okazuje dopiero pod koniec książki. Wcześniej żaden z bohaterów nie jest świadom planów szarfanów, bo ci nic indogom nie mówią, indogowie zaś sami z siebie nigdy szarfanów o nic nie pytają. Bo szarfani są mądrzy i dobrzy, i już.

Sam pomysł na powieść jest nawet oryginalny i z biegiem czasu potrafi wzbudzić ciekawość. Niestety, z kilku wariantów rozwoju fabuły, które lęgną się w głowie czytelnika, autor wybiera jeden z najgorszych - mocno nijaki, wyglądający nie tyle na pogłębienie intrygi, ile na pozorowanie fabuły, na grę na czas, na spokojne doczekanie okolic finału i ciachnięcie opowieści w jak najmniej męczący (dla autora) sposób.

Ogólnie jednak książkę czyta się z zainteresowaniem (to znaczy po przebrnięciu okolic 50-tej strony),szczególnie że autor zastosował specyficzną metodę narracji - historia jest bowiem podawana z perspektywy sześciu indogów. Każdy ma zarezerwowane dla siebie dwa spore rozdziały, w których opowiada o zdarzeniach widzianych swoimi oczami i rozumianych swoim intelektem. Weinfeldowi dość udatnie wyszło rozróżnienie psychologiczne bohaterów (jedni są kompletnie ulegli i prawomyślni, inni przejawiają większą samodzielność) i opisanie ich słowami tego, co wyprawiają szarfani i indogowie, w związku z czym książkę można uznać za w jakimś stopniu udaną, szczególnie że znajdzie się w niej również troszkę humoru. Nie jest to jednak powieść szczególnie godna uwagi czy warta wznowień.

Dość osobliwa powieść. Początkowo odpychająca nieciekawą, wydumaną, mocno pretekstową fabułą, z akcją klarującą się dopiero po 50 stronie, zwieńczona dość zaskakującym finałem, stojącym w poprzek podstawowych założeń tak intrygi, jak i psychologii postaci, a jednak mimo wszystko potrafiącym - może niezamierzenie? - rozbawić.

Przez kolejne stulecia obcy z Androbeidy, zwani...

Wizja podporządkowania człowieka narzuconym zasadom, nawet wówczas, gdy ich stosowanie traci sens. Bardzo smutny obraz tego, co mogłoby się nam przydarzyć.
W moim odczuciu główny bohater jest strasznie samotny. Nie ma oparcia w nikim, nie może swobodnie wyrażać swoich myśli, emocji.

Wizja podporządkowania człowieka narzuconym zasadom, nawet wówczas, gdy ich stosowanie traci sens. Bardzo smutny obraz tego, co mogłoby się nam przydarzyć.
W moim odczuciu główny bohater jest strasznie samotny. Nie ma oparcia w nikim, nie może swobodnie wyrażać swoich myśli, emocji.

Mnie się ta książeczka bardzo podoba i nie chodzi tylko o okładkę.
Czytałem kilka razy i za każdym razem była fajna :)
Klasyczne SF.
10/10

Mnie się ta książeczka bardzo podoba i nie chodzi tylko o okładkę.
Czytałem kilka razy i za każdym razem była fajna :)
Klasyczne SF.
10/10

Powieść nietypowa - choć przez tematykę skojarzyła mi się z "Władcą marionetek" to oczywiście tu jest zupełnie inny ciężar gatunkowy. Ciekawa i interesująca.

Powieść nietypowa - choć przez tematykę skojarzyła mi się z "Władcą marionetek" to oczywiście tu jest zupełnie inny ciężar gatunkowy. Ciekawa i interesująca.

Mam do tej książeczki ogromny sentyment, bo był to mój pierwszy w życiu (wówczas 13-letnim) kontakt z prawdziwym sf.
I do dziś lubię do niej wrócić raz na parę lat.

Mam do tej książeczki ogromny sentyment, bo był to mój pierwszy w życiu (wówczas 13-letnim) kontakt z prawdziwym sf.
I do dziś lubię do niej wrócić raz na parę lat.