Kolejna książka z mojej starej biblioteczki.

"Smętek to wcale nie straszny "niemiecki diabeł" tylko smutny pruski bożyc."
To jedna z moich ulubionych książek, którą sama sobie kupiłam wiele, wiele lat temu. Czytałam ją wielokrotnie i do tej pory jeszcze mi się nie znudziła.
W weekend czytałam ją swoim wnukom, co było nieco trudnym zadaniem, gdyż autor pisząc książkę używał gwary mazurskiej i wielu słów, które wyszły praktycznie z użycia, więc musiałam im nie tylko tłumaczyć ich znaczenie, ale kilka razy opowiadać o tym, jak kiedyś mówiono na naszym terenie. Co prawda ja znam tę gwarę w zasadzie "ze słuchu", gdyż sama nie rozmawiałam gwarą, lecz nie tylko słyszałam jak starsi rozmawiają, lecz rozumiałam także o czym mówią. Teraz również nie miałam problemu z tłumaczeniem słów wnukom, lecz znacznie przedłużył nam się czas lektury książki.

"Czterej synowie Raka" to mazurskie bajki nie tylko o synach kowala Raka, lecz także o Smętku, obecnie naszym mazurskim diabełku, niesłusznie nazywanym kiedyś niemieckim diabłem. Smętek był smutnym bożycem pruskim, i pewnie trudno było mu się pogodzić z tym, że plemion pruskich już nie ma. Mazurzy byli dla niego obcy, nie traktowali go zbyt dobrze, więc i on odpłacał im się pięknym za nadobne. Pamiętam, że gdy bawiliśmy się w chowanego wieczorem, to straszono nas Smętkiem, chociaż jakoś my się nie baliśmy.
Z czasem jednak jakoś się dotarli i Mazurzy nie traktowali smutnego Smętka jako zło wcielone...
Wszyscy pewnie słyszeli o tym, że Melchior Wańkowicz szukał tropów Smętka, więc razem z autorem tej książki również możemy iść jego tropem. A prowadzi on nas właśnie do kowala Raka i jego synów. Na pograniczu Warmii i Mazur we wsi Rapaty, spotkał Smętek kowala i jego synów. A co z tego spotkania wynikło, to już sami musicie przeczytać.

"Gościńcem i wertepem, borem, lasem, łęgiem i polem szerokim szedł Wojtaszek, syn kowala Raka, na północ ku mazurskiej ziemi rodzonej, a obok niego szli niedźwiedź, ryś, wilk i zając."
Tadeusz Stępowski wspomina, że spotkał Smętka i obiecał mu opisanie jego spotkania kowalem Rakiem i jego z synami i dotrzymał słowa wydając te książkę.

"Dobry kot zawsze spada na cztery łapy spada, a odważny Mazur z każdej biedy wychodzi cało."
Tak książka wzbudzała we mnie kiedyś wiele emocji, lecz teraz również łezka mi się w oku zakręciła.

Kolejna książka z mojej starej biblioteczki.

"Smętek to wcale nie straszny "niemiecki diabeł" tylko smutny pruski bożyc."
To jedna z moich ulubionych książek, którą sama sobie kupiłam wiele, wiele lat temu. Czytałam ją wielokrotnie i do tej pory jeszcze mi się nie znudziła.
W weekend czytałam ją swoim wnukom, co było nieco trudnym zadaniem, gdyż autor pisząc książkę...

Książka mojego dzieciństwa, ta którą wzbudziła tyle emocji że pamiętam ją do dziś. Nawet nie wiem czemu podobała się aż tak.

Książka mojego dzieciństwa, ta którą wzbudziła tyle emocji że pamiętam ją do dziś. Nawet nie wiem czemu podobała się aż tak.