"O czasy, o obyczaje!"Cóż, każda epoka ma sobie właściwe, ciekawie jest je poznać; a poznawszy dochodzi się do wniosku,że w sferze miłości i erotyki, nasza nowoczesna epoka, nie za wiele musiała wymyślać nowego... Zdumiewające.

"O czasy, o obyczaje!"Cóż, każda epoka ma sobie właściwe, ciekawie jest je poznać; a poznawszy dochodzi się do wniosku,że w sferze miłości i erotyki, nasza nowoczesna epoka, nie za wiele musiała wymyślać nowego... Zdumiewające.

Książka jest cudownym źródłem wiedzy na temat uczuć, namiętności, podejścia do erotyki dawnych Polaków. Autor opisuje bogatą symbolikę miłosną, podejście do miłości w literaturze i sztuce, miłosne zwyczaje i historie. Nie ogranicza się do sytuacji z życia królów, magnaterii, szlachectwa, ale też mieszczan, wieśniaków, a nawet duchowieństwa. Autor opisuje, jak na przestrzeni renesansu, baroku i oświecenia zmieniało się podejście do spraw miłosnych, uwzględniając wpływy religii, sytuacji wewnętrznej kraju oraz wzorów zagranicznych. Polska specyfika jest porównywana do wzorów zachodnich, ruskich i orientalnych.

Imponuje bogata bibliografia, w której autor sięgał do spisywanych po dworach silva rerum, zapisów z procesów czarownic posądzanych o stosowanie czarów miłosnych, korespondencję dawnych małżonków, pieśni ludowe... Dosłownie uchyla zasłonę staropolskich alków, pozwala spojrzeć Polaków żyjących w odległych wiekach nie jak na kosmitów, lecz przodków, którzy ulegali tym samym namiętnością, co współcześni, choć na wiele spraw reagowali inaczej. Autor już w tamtych czasach doszukuje się źródeł dzisiejszej pruderii Polaków, ale jednocześnie ocenia staropolskie podejście do erotyki jak dużo zdrowsze niż panujące w XIX wieku (np. jeśli chodzi o położenie kobiet, społeczne podejście do prostytucji).

Ciągłość kulturową wśród Polaków widać szczególnie dobrze na przykładzie literatury. Jak pisze autor, nie byłoby Mickiewicz bez Kochanowskiego (niekiedy zdumiewająco odważnego - tych erotyków raczej nie ma w podręcznikach) i Karpińskiego (Laura i Filon okazują się mniej niewinni niż przy pierwszej lekturze). Andrzej Frycz Modrzewski na podstawie przytaczanych utworów jawi się za to jako skrajny tępiciel wszelkich przejawów miłości, a Mikołaj Rej jako hipokryta, pisujący w zależności od utworu albo tonem umoralniającym, albo wybitnie sprośnym.

Autor tylko czasem trochę gubi się w pisaniu "było trochę tak a trochę tak ale proszę pamiętać że bywało różnie" i nadużywa słowa "wszakże". I twierdzi, że Wirydianna Kwilecka-Fiszerowa bardziej kochała pierwszego męża, z czym się osobiście nie zgadzam :)

Książka jest cudownym źródłem wiedzy na temat uczuć, namiętności, podejścia do erotyki dawnych Polaków. Autor opisuje bogatą symbolikę miłosną, podejście do miłości w literaturze i sztuce, miłosne zwyczaje i historie. Nie ogranicza się do sytuacji z życia królów, magnaterii, szlachectwa, ale też mieszczan, wieśniaków, a nawet duchowieństwa. Autor opisuje, jak na przestrzeni...

pisze prace mgr na temat seksualności mlodego pokolenia

pisze prace mgr na temat seksualności mlodego pokolenia

Ważny przyczynek do dziejów obyczajowości wPolsce-b.ciekawe.

Ważny przyczynek do dziejów obyczajowości wPolsce-b.ciekawe.