Książka mnie rozczarowała, chyba nastawiłem się na dzieło wybitne, a otrzymałem książkę przeciętną, w której pozytywny wyjątek stanowią nieliczne rozdziały.

Książka mnie rozczarowała, chyba nastawiłem się na dzieło wybitne, a otrzymałem książkę przeciętną, w której pozytywny wyjątek stanowią nieliczne rozdziały.

"od umiejętności działania wiele zależy. Rzeczywistość nigdy nie gwarantujepowodzenia, stwarza tylko bezmiar możliwości, które w oczach ludzi dzielnych zasługują na to, aby je wypróbować, zanim by się miało udzielić odpowiedzi kapitulanckiej na Hamletowe pytania: Być albo nie być?"

"od umiejętności działania wiele zależy. Rzeczywistość nigdy nie gwarantujepowodzenia, stwarza tylko bezmiar możliwości, które w oczach ludzi dzielnych zasługują na to, aby je wypróbować, zanim by się miało udzielić odpowiedzi kapitulanckiej na Hamletowe pytania: Być albo nie być?"

Trudno oceniać książkę, której autor ma zupełnie inny światopogląd od mojego, a która traktuje o etyce. Właściwie, żeby dokładnie ją omówić, trzeba by ustosunkowywać się do każdego rozdziału, a na to nie mam czasu i ochoty.
Sylwetki prof. Tadeusza Kotarbińskiego przybliżać nie będę. Chętni niech sobie poczytają w encyklopediach.
Profesor nie uważał się za marksistę, ale po lekturze tej książki mam wątpliwości czy rzeczywiście nim nie był.
Oczywiście zgadzam się z częścią jego poglądów, choćby tych, które mówią o byciu przyzwoitym i czcigodnym człowiekiem, o traktowaniu zwierząt - w tej kwestii wyprzedzał zdecydowanie współczesnych. Nie podoba mi się sposób w jaki traktuje osoby, które budują swój system wartości w oparciu o wiarę w Boga. Przecież tworząc swoją etykę niezależną (niezależną od religii) tak naprawdę korzysta z pojęć wypracowanych przez chrześcijaństwo.
Ciekawe jest dzisiaj przeczytać rozdział "Wychowanie moralne w programie socjalistycznym".
Język piękny, choć teraz już nieco archaiczny, zwłaszcza dla młodych ludzi.
Profesor używa np. słowa "spolegliwy" w takim znaczeniu, w jakim znajdziemy je w słownikach języka polskiego czyli "godny zaufania", współcześnie stosowany jest zupełnie inaczej. Jednak i tutaj możemy znaleźć niezbyt szczęśliwy zwrot "słuszna racja".
Nie żałuję, że przeczytałam, ale myślę, że mogłam poświęcić ten czas lepszej książce o tej tematyce. Pozostawiam ją bez oceny.

Trudno oceniać książkę, której autor ma zupełnie inny światopogląd od mojego, a która traktuje o etyce. Właściwie, żeby dokładnie ją omówić, trzeba by ustosunkowywać się do każdego rozdziału, a na to nie mam czasu i ochoty.
Sylwetki prof. Tadeusza Kotarbińskiego przybliżać nie będę. Chętni niech sobie poczytają w encyklopediach.
Profesor nie uważał się za marksistę, ale...

Nie przrobiłam

Nie przrobiłam

"Świetne kąski" zmuszające do refleksji nad życiem. To co lubie najbardziej z mojej życiowej biblioteczki.

"Świetne kąski" zmuszające do refleksji nad życiem. To co lubie najbardziej z mojej życiowej biblioteczki.

Piękny język Kotarbińskiego sprawia, że oczarowany czytelnik płynie przez tę książkę niesłychanie szybko, pomimo wysoce trudnych kwestii, m.in. eutanazji, do której Profesor miał stosunek pozytywny, znęcania się nad zwierzętami, problematyką kary śmierci tudzież miłości i przyjaźni. Gros poruszanych tematów; wciąż aktualnych.

Piękny język Kotarbińskiego sprawia, że oczarowany czytelnik płynie przez tę książkę niesłychanie szybko, pomimo wysoce trudnych kwestii, m.in. eutanazji, do której Profesor miał stosunek pozytywny, znęcania się nad zwierzętami, problematyką kary śmierci tudzież miłości i przyjaźni. Gros poruszanych tematów; wciąż aktualnych.

Po "Medytacje..." prof.Kotarbińskiego sięgnąłem, gdyż znajdowały się one w zbiorze lektur polecanych co do tematu mojego eseju na Olimpiadę Filozoficzną. Temat - "Dobre życie w XXI wieku". Książka ta nie przybliżyła mnie do skończenia tematu, a za najlepsze jej fragmenty uważam te, w których autor przytacza przykłady hinduskiej filozofii.
Pozwoliłem sobie pominąć rozdział "Wychowanie moralne w programie socjalistycznym" - możliwe, że w nim zawarte są jakieś smaczki.

Po "Medytacje..." prof.Kotarbińskiego sięgnąłem, gdyż znajdowały się one w zbiorze lektur polecanych co do tematu mojego eseju na Olimpiadę Filozoficzną. Temat - "Dobre życie w XXI wieku". Książka ta nie przybliżyła mnie do skończenia tematu, a za najlepsze jej fragmenty uważam te, w których autor przytacza przykłady hinduskiej filozofii.
Pozwoliłem sobie pominąć rozdział...

Książka jest podzielona na rozdziały-hasła, np. cel i sens życia; życie zgodne z naturą; krótkość życia; co robić, a czego nie robić. Autor rozpoczyna każdy rozdział od podstawowych definicji, wyjaśnień, aby dalej omawiać temat. Układ taki przypomina lekcje/wykłady. Książkę mogę polecić osobie, która ma naturę skłonną do refleksji i wcześniej zajmowała się już etyką, bo w przeciwnym wypadku znudzony czytelnik odłoży książkę nieprzeczytaną.

Książka jest podzielona na rozdziały-hasła, np. cel i sens życia; życie zgodne z naturą; krótkość życia; co robić, a czego nie robić. Autor rozpoczyna każdy rozdział od podstawowych definicji, wyjaśnień, aby dalej omawiać temat. Układ taki przypomina lekcje/wykłady. Książkę mogę polecić osobie, która ma naturę skłonną do refleksji i wcześniej zajmowała się już etyką, bo w...

Chrześcijaństwo bez Boga i bez uzasadnienia.Załozenia etyczne a priori.

Chrześcijaństwo bez Boga i bez uzasadnienia.Załozenia etyczne a priori.