Jest to moja pierwsza książka Fallaci. Na początku 'Co to za babska literatura?' - głównie o miłości. Jednak styl autorki bardzo mi się podobał i stwierdziłem, że zakończę tę powieść. Bardzo się cieszę, bo się nie zawiodłem. To nie tylko o miłości, chociaż ten temat przeważa. To także opowieść o skutkach 2 Wojny Światowej, zimnej wojnie, postrzegania Stanów Zjednoczonych przez Europejczyków, rasizmie, a przede wszystkich poszukiwaniu siebie. Z jednej strony drażniło mnie pokazanie tego bogactwa, posiadanie służby, nie przejmowanie się sprawami finansowymi, a z drugiej strony relacje między ludzkie zostały opisane we wspaniały sposób.

Jest to moja pierwsza książka Fallaci. Na początku 'Co to za babska literatura?' - głównie o miłości. Jednak styl autorki bardzo mi się podobał i stwierdziłem, że zakończę tę powieść. Bardzo się cieszę, bo się nie zawiodłem. To nie tylko o miłości, chociaż ten temat przeważa. To także opowieść o skutkach 2 Wojny Światowej, zimnej wojnie, postrzegania Stanów Zjednoczonych...

Przepięknie nakreślona postać głównej bohaterki, Giovanny, nie trzeba się długo głowić, żeby się domyślić, że Oriana dała jej dużo z siebie. Arcyciekawa opowieść o kobiecie w wojennych zawirowaniach, doskonale napisana i świetnie się ją czyta. Lektura porywająca, ja przeczytałam ją jednym tchem. Bez zbędnego sentymentalizmu i feministycznych bzdetów. Bezgranicznie smutna, czasami śmieszna, czasem zbyt sensacyjna, ma słabsze momenty - ale bardzo, bardzo prawdziwa. Tragedia i uśmiech przez łzy.

Przepięknie nakreślona postać głównej bohaterki, Giovanny, nie trzeba się długo głowić, żeby się domyślić, że Oriana dała jej dużo z siebie. Arcyciekawa opowieść o kobiecie w wojennych zawirowaniach, doskonale napisana i świetnie się ją czyta. Lektura porywająca, ja przeczytałam ją jednym tchem. Bez zbędnego sentymentalizmu i feministycznych bzdetów. Bezgranicznie smutna,...

To jest druga książka Oriany Fallaci, którą przeczytałam. Powiem szczerze, że tak szybko ją połknęłam, że mam wrażenie jakbym czegoś ważnego w tej książce nie zauważyła. Planuję, że w święta przeczytam ją jeszcze raz i to dużo wolniej.

To jest druga książka Oriany Fallaci, którą przeczytałam. Powiem szczerze, że tak szybko ją połknęłam, że mam wrażenie jakbym czegoś ważnego w tej książce nie zauważyła. Planuję, że w święta przeczytam ją jeszcze raz i to dużo wolniej.

Pierwsza powieść Oriany. Współczesna Penelopa nie czeka na swego Odysa. Warto!!

Pierwsza powieść Oriany. Współczesna Penelopa nie czeka na swego Odysa. Warto!!

Dopiero na ostatnich 40 stronach książka odrobinę mnie wciągnęła i okazała się być nie aż tak miałka, jak jej pierwsze 180 stron. Zdecydowanie wolę Fallaci w jej dziennikarskim wydaniu.

Dopiero na ostatnich 40 stronach książka odrobinę mnie wciągnęła i okazała się być nie aż tak miałka, jak jej pierwsze 180 stron. Zdecydowanie wolę Fallaci w jej dziennikarskim wydaniu.