Na początku ciężko było się przebić przez całą technikę genetyki, z każdą kolejną stroną było już bardziej zrozumiale niczym powstający mały dinozaur (albo stworzenie podobnie do niego). Merytorycznie przedstawia wszystkie fakty jak i mity z Parku Jurajskiego. Obowiązkowa pozycja dla każdego fana serii.

Na początku ciężko było się przebić przez całą technikę genetyki, z każdą kolejną stroną było już bardziej zrozumiale niczym powstający mały dinozaur (albo stworzenie podobnie do niego). Merytorycznie przedstawia wszystkie fakty jak i mity z Parku Jurajskiego. Obowiązkowa pozycja dla każdego fana serii.

UWAGA! Jeżeli myślisz, że po przeczytaniu tej książki wyhodujesz sobie małego Triceratopsa albo chociaż Protoceratopsa, to niestety muszę Cię rozczarować...

Nie ocenię tej publikacji przez pryzmat merytoryki z dwóch powodów:

Pierwszy jest taki, że zupełnie nie znam się na genetyce i gdyby w książce padła teza, że mieszając geny szympansa i słonia można stworzyć trolla jaskiniowego - prawdopodobnie musiałbym uwierzyć na słowo (No dobra, aż tak głupi nie jestem, ale... Wiecie).

A drugi powód, ten nawet istotniejszy, jest taki, że od publikacji minęło prawie 25 lat. ĆWIERĆ WIEKU. Parafrazując słynne porównanie: Bliżej nam do żyjącego Tyranozaura, niż stanowi wiedzy i technologii z czasów tej książki do tych, które posiadamy obecnie. Nie żebym był w stanie odnieść się do tej treści nawet w kontekście tamtych czasów. Może i zdarzało mi się być rezolutnym dziewięciolatkiem, ale nie aż tak. Dlatego zostawmy wartość merytoryczną całkowicie na boku. Co nam zostaje? Zostaje napisana dosyć przystępnym i niepozbawionym poczucia humoru językiem polemika z książkowym pierwowzorem popularnego filmu z lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Polemika zawierająca w sobie wiele obalonych już informacji i przestarzałych technologii (Niektóre z nich są nam podane na tacy w postaci przypisów redaktorskich, innych musimy domyślać się sami),która pomimo starości stanowi ciekawe świadectwo rozwoju naszej wiedzy. I choćby z tego względu, jeżeli ktoś lubi paleontologiczne zagadnienia, warto do tej książki zerknąć. Wystarczy ją tylko potraktować jak jeden z wielu kroków, do momentu, w którym znajdujemy się obecnie. Ślad już jest częściowo zatarty i po drodze zmieniliśmy obuwie, ale gdyby nie ten krok nie doszlibyśmy tu, gdzie jesteśmy.

Takie sentymentalne 6,5/10!

UWAGA! Jeżeli myślisz, że po przeczytaniu tej książki wyhodujesz sobie małego Triceratopsa albo chociaż Protoceratopsa, to niestety muszę Cię rozczarować...

Nie ocenię tej publikacji przez pryzmat merytoryki z dwóch powodów:

Pierwszy jest taki, że zupełnie nie znam się na genetyce i gdyby w książce padła teza, że mieszając geny szympansa i słonia można stworzyć trolla...

Mimo zabawnego tytułu, to bardzo pouczająca lektura, szczerze polecam osobom zainteresowanym biologią i genetyką.

Mimo zabawnego tytułu, to bardzo pouczająca lektura, szczerze polecam osobom zainteresowanym biologią i genetyką.

Dobrze napisana pozycja popularnonaukowa (ze wszelkimi wadami i zaletami tak klasyfikowanych publikacji). Obszerny komentarz do kwestii bioinżynieryjnych, raptem zakreślonych w fabułach książek Crichtona i filmowych wariacjach na ich temat.
Z uwagi na tematykę, jest to automatycznie pakiet ogólnych informacji o dinozaurach.
Książka w pełni potwierdza budzące się w czasie lektury/seansu wątpliwości: począwszy od tego czy komar zatopiony w bursztynie byłby w stanie zachować dostatecznie długo krew swej ofiary, nie trawiąc jej, po kwestie wpływu obecnej flory bakteryjnej, zanieczyszczeń i warunków klimatycznych na sztucznie powołane do życia jaszczury, czy też problem nazbyt kameralnych gabarytów wyspy, niewystarczających by utrzymać przy życiu roślinożerne giganty (i zachować przy tym urok wysepki rajskiej, niezadeptanej, dziewiczej oraz krzaczastej).

Książka prezentuje stan wiedzy genetyków drugiej połowy lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku; wyszła po raz pierwszy w USA w 1997, ma już więc swoje lata, a bioinżynieria to dosyć dynamicznie rozwijająca się dziedzina nauki, taka w której wciąż wiele jest do odkrycia, która daje szansę na nagrody, wypromowanie nazwiska poza branżą i dokonanie przełomowych zmian w medycynie czy branży spożywczej (a także niesie pewne zagrożenia) – logicznym więc się zdaje że wiele z tego co zostało opisane, musi być na chwilę obecną przestarzałe, niepełne, a może nawet i błędne. Co, nie wiem – moja wiedza z zakresu chemii życia jest nikła. Pomimo lat jakie upłynęły od publikacji, uważam że warto po nią sięgnąć, gdyż główne założenia podstawy tytułowego zagadnienia raczej się nie zmieniły, a sposób ich prezentacji jest ciekawy i zaskakująco jasny. W zasadzie proces rekonstrukcji DNA hipotetycznego dinozaura, wszelkie procesy laboratoryjne – mimo iż mogące uchodzić za nużące od strony technicznej, śledzi się z dużym zainteresowaniem, a może nawet pewnym napięciem. Autorzy piszą o podstawach życia, a to powinno być interesujące dla każdego człowieka. Śledząc wywody odnośnie dinozaura, automatycznie w naszych myślach pojawia się człowiek, kto nie ma takiej świadomości, szybko dojdzie do wniosku że wielkich różnic nie ma, konstrukcja choć nieco inna, bazuje na tych samych elementach.

Swoją drogą korektor powinien mieć na uwadze fakt iż word jest błądzącym edytorem tekstu, i nawet jeśli podkreśla na czerwono wyrazy z NIE pisane łącznie, nie znaczy to że ma rację.

O tym że nie można lekceważyć czasu jaki minął od wydania książki, najlepiej świadczy pierwsza połowa strony 84 – gdzie mowa jest o tym że PC spokojnie może przechowywać w pamięci 1 GB danych, ale brak mu mocy obliczeniowej by to przemłócić! (To były czasy komputerów amiga, tryumf święciły czarno-białe gameboye i telewizyjne pegasusy).

Dobrze napisana pozycja popularnonaukowa (ze wszelkimi wadami i zaletami tak klasyfikowanych publikacji). Obszerny komentarz do kwestii bioinżynieryjnych, raptem zakreślonych w fabułach książek Crichtona i filmowych wariacjach na ich temat.
Z uwagi na tematykę, jest to automatycznie pakiet ogólnych informacji o dinozaurach.
Książka w pełni potwierdza budzące się w czasie...

Książka łączy się bezpośrednio z dziełem Michaela Crichtona pod tytułem Park Jurajski. Autorzy dysponując aktualną wiedzą (jak na rok wydania owej książki) z dziedziny biotechnologii i inżynierii genetycznej analizują rzeczywistą skuteczność metody przywracania wymarłych gatunków do życia wykorzystaną w Parku Jurajskim. Książka napisana jest prostym językiem jednakże wyczerpująco opisuje temat. Jeżeli ktoś w dzieciństwie był zafascynowany filmem Stevena Spielberga teraz ma znowu okazję wkroczyć do laboratorium InGenu.

Książka łączy się bezpośrednio z dziełem Michaela Crichtona pod tytułem Park Jurajski. Autorzy dysponując aktualną wiedzą (jak na rok wydania owej książki) z dziedziny biotechnologii i inżynierii genetycznej analizują rzeczywistą skuteczność metody przywracania wymarłych gatunków do życia wykorzystaną w Parku Jurajskim. Książka napisana jest prostym językiem jednakże...