Bardzo przyjemna powieść obyczajowa o dwojgu kochających się ludzi, żyjących spokojnie z pięknym ogrodem, ale do czasu, ponieważ mąż Pani Sylwii napisał powieść, pierwszą w swoim życiu. I od tej chwili ich życie towarzyskie nabiera tępa. Jeśli macie ochotę odpocząć od trudów dnia codziennego, to polecam tę, jakże miłą i pełną ciepła opowieść w angielskim klimacie.

Bardzo przyjemna powieść obyczajowa o dwojgu kochających się ludzi, żyjących spokojnie z pięknym ogrodem, ale do czasu, ponieważ mąż Pani Sylwii napisał powieść, pierwszą w swoim życiu. I od tej chwili ich życie towarzyskie nabiera tępa. Jeśli macie ochotę odpocząć od trudów dnia codziennego, to polecam tę, jakże miłą i pełną ciepła opowieść w angielskim klimacie.

Ciepła opowieść o małżeństwie i sukcesie zawodowym na literackich salonach. Nie wiele mam do dodania. Wiosenny ton - lekko rozleniwiony, bez większych zmartwień, wyzuty z napiętych dramatów obyczajowych. Odpręża, ale czy wywołuje wzruszenie? Historia nadzwyczajnie bezkonfliktowa, przez co nie czuć prawdziwych problemów, które dotykają dwoje zakochanych. Do podusi, kiedy nie szukamy wrażeń, ale ukojenia.

Ciepła opowieść o małżeństwie i sukcesie zawodowym na literackich salonach. Nie wiele mam do dodania. Wiosenny ton - lekko rozleniwiony, bez większych zmartwień, wyzuty z napiętych dramatów obyczajowych. Odpręża, ale czy wywołuje wzruszenie? Historia nadzwyczajnie bezkonfliktowa, przez co nie czuć prawdziwych problemów, które dotykają dwoje zakochanych. Do podusi, kiedy nie...

Książka wpadła mi w ręce zupełnie przypadkiem, ale "owinęła się wokół mojego serca jak powój"... Chyba nikt nie ma tak lekkiego pióra i chyba nikt nie rzuca tak celnych uwag i przemyśleń jak Milne. Trochę tu psychologii, trochę śmiechu, trochę gorzkiej prawdy o życiu i miłości - każdy znajdzie coś dla siebie. Jestem na tak.

Książka wpadła mi w ręce zupełnie przypadkiem, ale "owinęła się wokół mojego serca jak powój"... Chyba nikt nie ma tak lekkiego pióra i chyba nikt nie rzuca tak celnych uwag i przemyśleń jak Milne. Trochę tu psychologii, trochę śmiechu, trochę gorzkiej prawdy o życiu i miłości - każdy znajdzie coś dla siebie. Jestem na tak.

Przed przeczytaniem tej książki widziałam wiele opinii, że jest to przyjemna i POGODNA lektura. Moim zdaniem jest zupełnie odwrotnie... Książkę traktowałabym raczej jako przestrogę dla małżonków, a rozwiązanie nadchodzącego kryzysu zastosowane na zakończenie przez głównych bohaterów moim zdaniem ewidentnie pokazuje, że ich miłość wcale nie wyszła z sytuacji obronną ręką.

Przed przeczytaniem tej książki widziałam wiele opinii, że jest to przyjemna i POGODNA lektura. Moim zdaniem jest zupełnie odwrotnie... Książkę traktowałabym raczej jako przestrogę dla małżonków, a rozwiązanie nadchodzącego kryzysu zastosowane na zakończenie przez głównych bohaterów moim zdaniem ewidentnie pokazuje, że ich miłość wcale nie wyszła z sytuacji obronną ręką.

Nigdy nie czytałam "Kubusia Puchatka" i w sumie nie zamierzam. Autora kojarzyłam więc tylko i wyłącznie z literaturą dla dzieci, za którą to w sumie nie przepadam. Dlatego "Dwoje ludzi" przeleżało na strychu dobre dwadzieścia pięć lat (ech, nagroda szkolna). W końcu, postanowiłam się zlitować i przeczytać, i absolutnie nie żałuję. Autor zaskoczył mnie celnością obserwacji, humorem i wbijaniem szpil, szpilek, szpileczek. Jestem na tak.

Nigdy nie czytałam "Kubusia Puchatka" i w sumie nie zamierzam. Autora kojarzyłam więc tylko i wyłącznie z literaturą dla dzieci, za którą to w sumie nie przepadam. Dlatego "Dwoje ludzi" przeleżało na strychu dobre dwadzieścia pięć lat (ech, nagroda szkolna). W końcu, postanowiłam się zlitować i przeczytać, i absolutnie nie żałuję. Autor zaskoczył mnie celnością obserwacji,...

Myślałam , że to będzie książka na spokojny relaks, ale jednak nie do końca.
Urocza opowiastka o mężczyźnie, który właściwie z nudów napisał powieść. Czystym przypadkiem powieść odniosła sukces i wywróciła życie autora do góry nogami. Nagle zmieniło się jego otoczenie (przeprowadził się z podmiejskiej posiadłości do Londynu),tryb dnia, stosunek do żony.
I to właśnie relacja z żoną jest głównym wątkiem powieści Milnego. Rozpoczyna się wszystko opisem sielankowego życia uroczej pary - on jest starszy, doświadczony, ona młoda i piękna, całkowicie od niego zależna, w domyśle - głupsza. Z biegiem stron powieści jednak wychodzi na jaw, że Sylwia swoją inteligencję starannie ukrywa, żeby wpisać się w portret, który w swoim umyśle pielęgnuje jej mąż - postrzegający ją tylko i wyłącznie w kategoriach niezwykłej urody. Oczywiście, dostrzega, że jego żona lepiej radzi sobie z prowadzeniem samochodu, lepiej gra w tenisa, potrafi zająć się domem... ale ujmuje to raczej w kategorii ciekawostek, nie starając się sięgnąć głębiej.
Historia ujęta jest wyłącznie z męskiego punktu widzenia, nie wiem zatem, co czuje Sylwia, kiedy w Londynie zaczyna prowadzić zupełnie nowe, niezależne od małżonka życie. Czy czuje się wyzwolona? Czy przeciwnie - męczy ją to i powrót na wieś przyjmuje z ulgą?
Powieść wbrew pozorom niełatwa, dająca do myślenia, mnie pozostawiła z lekkim smutkiem.

Myślałam , że to będzie książka na spokojny relaks, ale jednak nie do końca.
Urocza opowiastka o mężczyźnie, który właściwie z nudów napisał powieść. Czystym przypadkiem powieść odniosła sukces i wywróciła życie autora do góry nogami. Nagle zmieniło się jego otoczenie (przeprowadził się z podmiejskiej posiadłości do Londynu),tryb dnia, stosunek do żony.
I to właśnie...

Ta książka nie ma porywającej fabuły, jest prosta, obyczajowa, taki slice-of-life. GB i zarazem narrator jest trochę irytujący w swoim podejściu do żony, bywa głupi, Sylwia, jego żona, tez bywa głupia, ale... jest w tym coś tak dogłębnie ludzkiego. I zakończenie mi się podoba, zwłaszcza rozmowa jaką prowadzą i w końcu następuje coś w rodzaju happy endu, nie na zasadzie małżeństwa na koniec filmu, tylko tego, że jest nam ze sobą dobrze, rozumiemy to i rozmawiamy ze sobą. Szanuję.

Ta książka nie ma porywającej fabuły, jest prosta, obyczajowa, taki slice-of-life. GB i zarazem narrator jest trochę irytujący w swoim podejściu do żony, bywa głupi, Sylwia, jego żona, tez bywa głupia, ale... jest w tym coś tak dogłębnie ludzkiego. I zakończenie mi się podoba, zwłaszcza rozmowa jaką prowadzą i w końcu następuje coś w rodzaju happy endu, nie na zasadzie...

Trochę kubusiowaty bohater, piękne realia okresu międzywojennego bogatej Anglii no i aktualne do dziś rozterki męża.
Czy pójście na sprawunki z uroczą znajomą to już zdrada ?
Czy fair jest wyjście żony z jego przyjacielem do teatru bez męża ?

Trochę kubusiowaty bohater, piękne realia okresu międzywojennego bogatej Anglii no i aktualne do dziś rozterki męża.
Czy pójście na sprawunki z uroczą znajomą to już zdrada ?
Czy fair jest wyjście żony z jego przyjacielem do teatru bez męża ?

O miłości, pokusie, niebezpieczeństwie konfrontacji wyobrażeń z rzeczywistością. Wyobrażeń o ukochanej osobie, sobie samym, uczuciach, przyjaźni i naturze ludzkich związków. Mądre, smutne i gorzkie.

O miłości, pokusie, niebezpieczeństwie konfrontacji wyobrażeń z rzeczywistością. Wyobrażeń o ukochanej osobie, sobie samym, uczuciach, przyjaźni i naturze ludzkich związków. Mądre, smutne i gorzkie.

Nietypowa (bo "dorosła") książka znanego pisarza opowiastek dla dzieci.

W kontekście toczącej się w LC dyskusji o koncernach wydawniczych radzę zwrócić uwagę na pana Pumpa, zwanego w branży pompą ssącą.

Nietypowa (bo "dorosła") książka znanego pisarza opowiastek dla dzieci.

W kontekście toczącej się w LC dyskusji o koncernach wydawniczych radzę zwrócić uwagę na pana Pumpa, zwanego w branży pompą ssącą.