Portret psychologiczny wilka w owczej skórze, który nakłada maskę czułego męża, po czym gwałtownie ją zrzuca i przywdziewa esesmański mundur, aby przypomnieć światu o piastowanej funkcji komendanta obozu koncentracyjnego w Glückauf. Stanisław Grochowiak wspina się na szczyt swoich prozatorskich umiejętności. Objawia przed czytelnikiem grozę ludzkiego zła z narodowosocjalistycznym zabarwieniem. Ideologia nazistowska usprawiedliwia każdą niegodziwość, z jakiej esesman bez większej refleksji tłumaczy się w poszczególnych rozdziałach „Trismusa”. Przed szaleństwem zniszczenia nie uchroni go żona, którą bezskutecznie próbuje odseparować od obozowego sąsiedztwa. Smutna prawda o faktycznych zamiarach zbrodniczego reżimu dociera do niej z chwilą nawiązania bliższej relacji z nastoletnią Żydówką. Światy małżonków są odległe i nie mają punktów wspólnych. „Trismus” to nieuchronny rozpad ich związku w formie dziennika, który poza różnicami w postawach męża oraz żony, służy nakreśleniu sprzeczności, jakimi targany jest komendant obozu. Stanisław Grochowiak dokonuje demontażu człowieka uwikłanego w machinę zniszczenia. Mimo wielu szans na opamiętanie, nie porzuca sztandarowych haseł zbrodniczej ideologii, a każde odstępstwo od wpojonych mu zasad postrzega jako zdradę państwa oraz przywódcy. Małżeństwo to jedno z kilku narzędzi reżimu, w którym miłość jest kwestią drugorzędną, albowiem jego sensowność wyraża się w zasileniu społeczeństwa rasowo idealnym potomstwem. Objętościowa skromność „Trismusa” nie powinna zwieść uważnego czytelnika, ponieważ zawarto w tej książce wiele pytań o prawdziwą naturę człowieka oraz czynniki determinujące jego postępowanie. Stanisław Grochowiak obiecał rozprawić się z trybikiem w zbrodniczym systemie i dotrzymał słowa.

Portret psychologiczny wilka w owczej skórze, który nakłada maskę czułego męża, po czym gwałtownie ją zrzuca i przywdziewa esesmański mundur, aby przypomnieć światu o piastowanej funkcji komendanta obozu koncentracyjnego w Glückauf. Stanisław Grochowiak wspina się na szczyt swoich prozatorskich umiejętności. Objawia przed czytelnikiem grozę ludzkiego zła z...

Książka genialna.

Książka genialna.

Wstrząsająca autobiografia komendanta obozu w nieistniejącym mieście w Bawarii. Mężczyzna to typowy wyznawca nazizmu, wszystkie swoje czyny w imię partii potrafi doskonale wytłumaczyć ideologią. W kontrze do niego stoi Nelli- jego zona, w której zwyciężają odruchy człowieczeństwa.
Czytając "Trismus" miałam wrażenie, że ta autobiografia przypomina mi autobiografię Rudolfa Hoessa- komendanta Auschwitz. Przeżycia są opisane takim samym jezykiem- beznamiętnym, czasami pseudorefleksyjnym, zawsze usprawiedliwiającym.
Polecam!

Wstrząsająca autobiografia komendanta obozu w nieistniejącym mieście w Bawarii. Mężczyzna to typowy wyznawca nazizmu, wszystkie swoje czyny w imię partii potrafi doskonale wytłumaczyć ideologią. W kontrze do niego stoi Nelli- jego zona, w której zwyciężają odruchy człowieczeństwa.
Czytając "Trismus" miałam wrażenie, że ta autobiografia przypomina mi autobiografię Rudolfa...

"Trismus" dziennik małżeński połączony z filozoficznymi przemyśleniami spisywany przez esesmana i jego młodą żonę podczas II wojny światowej. Stanowiący pewnego rodzaju bardzo ciekawą grę psychologiczna między małżonkami. "Król" młody kochanek, troskliwy i opiekuńczy mąż, koneser, człowiek wykształcony, wrażliwy na sztukę i literaturę kontra dowódca obozu zagłady, doskonały wierny wychowanek ideologi hitlerowskich i wykonawca rozkazów dowództwa. "Upuszczam nad Twoim grobem łzę, ale nie żądaj, abym z twego doświadczenia wróżył cokolwiek więcej, oprócz twej osobistej klęski. Przerósł cię naród, z którym chciałaś się zmieszać, surowość idei, z której moc swą czerpie mój naród (...) każdego kto mały duchem, chwiejny i powierzchowny, pchnie w stronę zaprzedania, obłudy i nicości". Smutna, przejmująca, wzruszająca i miejscami niewiarygodna opowieść o wartościach. Burzy emocje i zaskakuje. Polecam bardzo choć nie zaliczę tej pozycji do lektury typu prozy lekkiej. Najlepsze osiągnięcie Stanisława Grochowiaka i to w wieku 25 lat (!),niezapomniana i nieoceniona seria Kolibrów.

"Trismus" dziennik małżeński połączony z filozoficznymi przemyśleniami spisywany przez esesmana i jego młodą żonę podczas II wojny światowej. Stanowiący pewnego rodzaju bardzo ciekawą grę psychologiczna między małżonkami. "Król" młody kochanek, troskliwy i opiekuńczy mąż, koneser, człowiek wykształcony, wrażliwy na sztukę i literaturę kontra dowódca obozu zagłady, doskonały...

Cóż, piękna. To książka o młodym naziście, który bierze ślub i zostaje kierownikiem obozu, napisana narracją pierwszoosobową - to nie wchodzenie w czyjeś buty, to nurkowanie w jego głowie. Widowiskowe. Ale to nie fabuła jest tu ważna. Podstawą tekstu jest, jak to u Grochowiaka, kontrast, tu: pomiędzy ludzką stroną bohatera a morderczym fanatyzmem; nie tylko jednego bohatera, ale wszystkich jego pobratymców. To powieść-refleksja, zaduma. A do tego, powtórzę się, piękna, liryczna, hołdująca zmysłom, choć właściwie dość oszczędna w środkach, subtelna proza.

Grochowiak był wspaniałym poetą, więc nic dziwnego, że nawet w młodym wieku (24 lata?!) potrafił napisać coś tak dojrzałego i gdzieniegdzie dosłownie zapierającego dech. Miał po prostu wielki talent, którego nie marnował. A jeśli ma się do dyspozycji skarby tego świata, to niezależnie, w jakim porządku się je ułoży, wyjdzie coś cieszącego zmysły, to na pewno. Niektóre fragmenty czytałam wiele razy szeptem, tak mnie zachwycały, chociaż przecież to wszystko było takie zwyczajne...

Ciekawe, czy kiedy pisał "Trismus", Grochowiak był już świadom istnienia albumu "Totentanz in Polen" z pięknymi, przejmującymi, tętniącymi empatią i współodczuwaniem dla wszystkiego, co żyje (!!!) rysunkami SS-mana Wilhelma Petersena? Do tych przerażająco smutnych rysunków wykonywanych na froncie (sześć lat na wojnie, rok w jenieckim obozie, ale większość prac przepadła) rozmytym ołówkiem, kroniki z frontu oczami hitlerowca, który gdzieś tam na dnie mózgu nazisty i najeźdźcy w pełnym tego słowa znaczeniu musiał mieć współczucie, inaczej nie rysowałby więźniów, jeńców, uciekinierów, zwierząt w TEN sposób, Grochowiak napisał, ponad dekadę później, poemat pod tym samym tytułem: Totentanz in Polen... Niezwykłe to wszystko i straszne. Dziwny jest ten świat...

Ludzie są tacy pełni kontrastów, że nic tylko pisać o tym powieści i poematy. A jeśli te powieści są tak dobre jak ta... To nic, tylko czytać i płakać, i znowu czytać. Trzy kropki...

Cóż, piękna. To książka o młodym naziście, który bierze ślub i zostaje kierownikiem obozu, napisana narracją pierwszoosobową - to nie wchodzenie w czyjeś buty, to nurkowanie w jego głowie. Widowiskowe. Ale to nie fabuła jest tu ważna. Podstawą tekstu jest, jak to u Grochowiaka, kontrast, tu: pomiędzy ludzką stroną bohatera a morderczym fanatyzmem; nie tylko jednego...

W głównym bohaterze, komendancie obozu w Glückauf, widzę człowieka-robota, coś na kształt archetypu, o który obecnie walczy World Economic Forum.

W głównym bohaterze, komendancie obozu w Glückauf, widzę człowieka-robota, coś na kształt archetypu, o który obecnie walczy World Economic Forum.

Książka przez przypadek trafiła w moje ręce. Mam wydanie z 1963 rok - wydawnictwo ISKRY w obwolucie. Książka godna polecenia. Niesamowity portret komendanta obozu i jego życia poza obozem. To jedna z najlepszych książek przeczytana w tym roku !

Książka przez przypadek trafiła w moje ręce. Mam wydanie z 1963 rok - wydawnictwo ISKRY w obwolucie. Książka godna polecenia. Niesamowity portret komendanta obozu i jego życia poza obozem. To jedna z najlepszych książek przeczytana w tym roku !

Dokładnie, z precyzją stworzony obraz niemieckiego urzednika, który - tak się złożyło - był SSmanem. Tak w jednym zdaniu opisałabym narratora tej krótkiej powieści. To osoba oddana, dokładna, ze starannością wykonująca swoje obowiązki i głęboko ufająca w struktury, w których się znalazła.
Bohater, chciał i długo wierzył w system, w którym się znalazł. Kuszony swoją pozycją znalazł sobie żonę i wyobrażał sobie, że jego spokojny żywot będzie trwał jeszcze długo i nie będzie niczym wzburzony. Jednak miłość oparta na ideologii nie miała szansy przetrwania.

Książka skłaniająca do refleksji, jak wiele osób, jak cały naród mógł w to uwierzyć, chociaż zdaje się, że książka pokazuje bohatera w pewnym, naiwnym, przerysowaniu.

Dokładnie, z precyzją stworzony obraz niemieckiego urzednika, który - tak się złożyło - był SSmanem. Tak w jednym zdaniu opisałabym narratora tej krótkiej powieści. To osoba oddana, dokładna, ze starannością wykonująca swoje obowiązki i głęboko ufająca w struktury, w których się znalazła.
Bohater, chciał i długo wierzył w system, w którym się znalazł. Kuszony swoją pozycją...

Niezwykle precyzyjna powieściowa analiza osobowości hitlerowskiego zbrodniarza. Musi budzi zastanowienie i niepokój zarazem to jak aktywny nazista, komendant obozu koncentracyjnego łączy życie rodzinne z brutalnością wobec więźniów, jak potrafi być nieludzki w miejscu kaźni i jak pozornie normalny w życiu prywatnym. Jakby to co robił „w pracy” było czymś tak samo zwykłym jak obowiązki urzędnika, które można zawiesić wracając do domu.

Mówi się o tym, że „Trismus” to najlepsza powieść Grochowiaka. I zapewne tak jest. Dla mnie jednak autor „Nie było lata”, mimo bogatej także twórczości prozatorskiej i dramaturgicznej to przede wszystkim poeta, który odegrał dużą rolę w mojej młodości i dziś również chętnie do niego powracam.

Niezwykle precyzyjna powieściowa analiza osobowości hitlerowskiego zbrodniarza. Musi budzi zastanowienie i niepokój zarazem to jak aktywny nazista, komendant obozu koncentracyjnego łączy życie rodzinne z brutalnością wobec więźniów, jak potrafi być nieludzki w miejscu kaźni i jak pozornie normalny w życiu prywatnym. Jakby to co robił „w pracy” było czymś tak samo zwykłym...

Perła literatury polskiej kupiona za złotówkę w antykwariacie!
Autora znałam dotychczas tylko z poezji nie spodziewałam się,że był także doskonałym pisarzem.
Trismus jest dziełem wybitnym, równie dobrym jak bestseller ogólnoświatowy "Chłopiec w pasiastej piżamie ". Polski twórca idealnie zobrazował psychike fanatycznego młodego esesmana komendanta fikcyjnego obozu dla internowanych bogatych żydów i masonów.
Nie będę spoilerowala po prostu przeczytajcie!

Perła literatury polskiej kupiona za złotówkę w antykwariacie!
Autora znałam dotychczas tylko z poezji nie spodziewałam się,że był także doskonałym pisarzem.
Trismus jest dziełem wybitnym, równie dobrym jak bestseller ogólnoświatowy "Chłopiec w pasiastej piżamie ". Polski twórca idealnie zobrazował psychike fanatycznego młodego esesmana komendanta fikcyjnego obozu dla...