Pojedynek: Koci kryminał

Książka ma interesujące zwroty akcji i byłam ciekawa co się dalej wydarzy. Jedynie na mały minus zakończenie, które okazało się jak dla mnie zbyt hmmm... abstrakcyjne.

Książka ma interesujące zwroty akcji i byłam ciekawa co się dalej wydarzy. Jedynie na mały minus zakończenie, które okazało się jak dla mnie zbyt hmmm... abstrakcyjne.

To czwarty tom cenionej wśród kociarzy serii Felidae. Nie czytałem wcześniejszych tomów. Nie czytałem żadnego kociego kryminału, choć wiem, że tworzy je wielu autorów i na zachodzie cieszą się sporym powodzeniem. W sumie nawet nie wiedziałem, czego się spodziewać. Zwykłego thrillera, w którym po prostu roi się od kotów? Jakieś bajeczki, w której niewinny z pozoru kot okazuje się mordercą? A może świata, w którym role ludzi grają antropomorficzne futrzaki, które po pracy chętnie zapuszczają się do spowitych papierosowym dymem barów na szklaneczkę wysokoprocentowego mleczka?

Bohaterem powieści Pojedynek: Koci kryminał jest kot Francis, doświadczony czterołapy detektyw przebywający obecnie na emeryturze i mieszkający gdzieś na przedmieściach z otwieraczem do puszek nazywanym też Gustawem. Gustaw – też niemłody już człowiek – nawet nie wie, że mieszka pod jednym dachem z taką znakomitością. Nie rozumie języka kociego i widzi w swoim współlokatorze jedynie upartego futrzaka, który znika gdzieś na całe dnie, by wieczorami pojawić się, sprawdzić miski i przez chwilę powygrzewać na parapecie.

Tymczasem w okolicy zaczynają ginąć koty. Ktoś je zabija i porzuca ich zwłoki na płotach czy gankach. Francis postanawia przyjrzeć się sprawie bliżej, zwłaszcza że na swojej drodze spotka uroczą kociczkę oraz potencjalnego rywala, młodego, pyskatego Adriana, który nawet nie myśli okazywać mu szacunku. Koty z Pojedynku potrafią ze sobą rozmawiać, rozumują zupełnie jak ludzie, tylko nie są ludźmi. A to oznacza, że nie umieją na przykład korzystać z narzędzi. Wklepanie adresu strony internetowej na komputerze to dla nich spore wyzwanie. Pytanie, czy rzeczywiście trzeba klepać jakieś adresy, by rozwiązać zagadkę.

Fajnie się tą książkę czyta. Nie tylko dlatego, że opowiada o kotach. Pojedynek: Koci kryminał początkowo wciąga i zaskakuje, niepokoi i śmieszy. Jest całkiem przyzwoicie napisany jak na kryminał. Trochę szkoda, że fabuła rozwija się w dziwnym kierunku, pojawiają się w niej jakieś koncerny prowadzące eksperymenty na zwierzętach oraz pomysły rodem z powieści science-fiction. Ciekaw jestem pozostałych tomów i innych kocich książek. To spora rynkowa nisza, którą wypełnia coraz więcej autorów. A ja wciąż niewiele o niej wiem.

Inne recenzje:
https://zdalaodpolityki.pl/category/ksiazka/

To czwarty tom cenionej wśród kociarzy serii Felidae. Nie czytałem wcześniejszych tomów. Nie czytałem żadnego kociego kryminału, choć wiem, że tworzy je wielu autorów i na zachodzie cieszą się sporym powodzeniem. W sumie nawet nie wiedziałem, czego się spodziewać. Zwykłego thrillera, w którym po prostu roi się od kotów? Jakieś bajeczki, w której niewinny z pozoru kot...

Nie kryminał, a fantasy jak dla mnie. Ogólnie książka niezła ze względu na inny sposób patrzenia na świat. Troszkę rozczarowana jestem, spodziewałam się czegoś lepszego.

Nie kryminał, a fantasy jak dla mnie. Ogólnie książka niezła ze względu na inny sposób patrzenia na świat. Troszkę rozczarowana jestem, spodziewałam się czegoś lepszego.

Zaczyna się żartobliwie jak uprzednio, niestety nie jest to zwykły kryminał, akcja rozwija się w powieść fantastyczną z przesłaniem. Odrobinę kojarzy mi się z "Wyspą doktora Moreau", którą zresztą słabo pamiętam. Akcja przykuła moją uwagę, powieść, moim zdaniem, ma wartościowe przesłanie, ale ogólnie mnie przygnębiła.

Zaczyna się żartobliwie jak uprzednio, niestety nie jest to zwykły kryminał, akcja rozwija się w powieść fantastyczną z przesłaniem. Odrobinę kojarzy mi się z "Wyspą doktora Moreau", którą zresztą słabo pamiętam. Akcja przykuła moją uwagę, powieść, moim zdaniem, ma wartościowe przesłanie, ale ogólnie mnie przygnębiła.

Zaczyna się nieźle. Później jest coraz gorzej. Natomiast sama kulminacja to totalny nonsens. I to delikatnie mówiąc...

Zaczyna się nieźle. Później jest coraz gorzej. Natomiast sama kulminacja to totalny nonsens. I to delikatnie mówiąc...

b

b