Smutna historia. W pewnym zakresie bliska mi- nastoletnia córka i chory młodszy syn i walka i cierpienie rodziców. Tym bardziej ta książka powinna mnie poruszyć. I właściwie zrobiła to, jednak nie tak, jak myślę, że by mogła. Nie wycisnęła łez z moich oczu, a przy wielu innych lekturach ryczałam jak bóbr. Jakoś autorka nie potrafiła mnie tak porwać. Książka jednak dobra. Pod koniec zaskakujący zwrot akcji. Zwraca uwagę na to, co w życiu jest naprawdę ważne.

Smutna historia. W pewnym zakresie bliska mi- nastoletnia córka i chory młodszy syn i walka i cierpienie rodziców. Tym bardziej ta książka powinna mnie poruszyć. I właściwie zrobiła to, jednak nie tak, jak myślę, że by mogła. Nie wycisnęła łez z moich oczu, a przy wielu innych lekturach ryczałam jak bóbr. Jakoś autorka nie potrafiła mnie tak porwać. Książka jednak dobra....

Szczerze mówiąc bałam się czytać dramat, byłam przekonana, że to będzie obrzydliwy, płytki i bezwartościowy badziew. Okazało się, że nie! To bardzo dojrzała, pełna książka, według mnie nie tylko dla kobiet. Nie wywoływała we mnie płaczu, raczej krótkotrwałe ataki smutku które sprawiały, że chciałam krzyczeć. To bardzo dobra książka dla rodziców, dla osób w jakiś sposób związanych z choroba nowotworową - dla rodzin chorych, ale też dla pacjentów. Od razu uprzedzam są tam sceny seksu, ale raczej takie dojrzałe, no mimo wszystko dla dzieci raczej odpada. Niestety nieświadoma tego, że audiobooki mi się pomieszały czytałam jedną wielką zmieszaną kulkę - oczywiście uznałam, że to fantastyczne, no tak taka super książka, napisana naprawdę w dobrym stylu to pewnie jakiś zabieg autorki. Do przedostatniego odcinka nie wiedziałam, że czytam nie po kolei, dopiero wtedy zauważyłam, że po zakończeniu jest jeszcze jeden odcinek. Ale mimo wszystko zrozumiałam przesłanie, fabuła w miarę się kleiła - następnym razem dopilnuje kolejności. Spojler od teraz, to nie jest thriller więc zdradzając fabułę mam raczej na celu namówić Was do sięgnięcia po książkę, nie ujawniam zakończenia: 4 osobowa rodzina, mama Ruth, ojciec Paul, córka Josie i syn Will (reszta imion raczej nie istotna ale może warto sobie zapisać bo w pewnym momencie można się pogubić),matka prawnik - zarabia dużo, ojciec profesor ale zarabia dużo mniej więc wątek dosyć na czasie, fajnie przedstawiony, córka Josie zbuntowana nastolatka, piewczyni ekologizmu i malarka, która nie chce zdawać matury więc kłóci się z rodzicami, Will bardzo grzeczny chłopiec zapada na białaczkę - wątek walki o życie, małżeństwo rozpada się po tragicznym wypadku na morzu - każdy kto brał w nim udział obwinia innych, potem siebie. Wydawałoby się, że co to ma być tyle wątków to jest nie realne ale jakimś cudem się to spina i można naprawdę dużo z tej książki wyciągnąć. Na pewno warto ją przeczytać chociaż jak mówiłam może być czasami bardzo smutna. Końcówka słodko-gorzka. Polecam!

Szczerze mówiąc bałam się czytać dramat, byłam przekonana, że to będzie obrzydliwy, płytki i bezwartościowy badziew. Okazało się, że nie! To bardzo dojrzała, pełna książka, według mnie nie tylko dla kobiet. Nie wywoływała we mnie płaczu, raczej krótkotrwałe ataki smutku które sprawiały, że chciałam krzyczeć. To bardzo dobra książka dla rodziców, dla osób w jakiś sposób...

Szczerze? Gdyby nie koleżanka nigdy bym nie sięgnęłabym po tą powieść. Nie zachęcił by mnie ani opis ani opinie na LC. Cieszę się jednak, że trafiła ona w moje ręce. Jest to przepiękna opowieść o życiu, miłości, rodzinie i o uświadamianiu sobie co tak na prawdę jest dla nas ważne i najważniejsze.
Nie chcę zdradzać szczegółów, ale mogę powiedzieć z czystym sumieniem, że mi utkwiła na długo w pamięci. Książka jest napisana w rewelacyjny sposób. Nic nie jest przeciągane, wszystko ma swoje wyjaśnienie. Główni bohaterowie, którzy popełniają wiele życiowych błędów, są po prostu idealnie stworzeni do tej powieści. Wątek "strachu przed wodą" jest mi bardzo bliski, sama cholernie się jej boję, dlatego pewnie książkę pokochałam od pierwszych stron. Bardzo podobało mi się również, że bohaterowie nie byli przedstawienie jako silni i niezniszczalni, ale jako ludzie, którzy najzwyczajniej w świecie nie radzą sobie z sytuacjami, które los dla nich zgotował. Samo zakończenie jest idealnym dopełnieniem całej powieści. Jest takie, jakie uwielbiam w książkach. Niby wszystko dobrze się kończy, ale jednak nie do końca jest to wyśniony happy end.
Muszę tylko przyznać minus komuś kto dodał tą pozycję. Zaszła pomyłka w nazwisku autorki. "Kolor nadziei" napisała pani Susan Madison, a nie Susan Moody.
Dla mnie 10 zasłużonych gwiazdek.

Szczerze? Gdyby nie koleżanka nigdy bym nie sięgnęłabym po tą powieść. Nie zachęcił by mnie ani opis ani opinie na LC. Cieszę się jednak, że trafiła ona w moje ręce. Jest to przepiękna opowieść o życiu, miłości, rodzinie i o uświadamianiu sobie co tak na prawdę jest dla nas ważne i najważniejsze.
Nie chcę zdradzać szczegółów, ale mogę powiedzieć z czystym sumieniem, że mi...

Książka ciekawie napisana ale... przeraźliwie smutna! Jeśli ktoś lubi takie pozycje, to nie będzie zawiedziony.
Ja, po jej odłożeniu, jeszcze jakiś czas byłam w przygnębiającym nastroju...
No ale kto powiedział, że wszystkie książki muszą być wesołe, prawda?

Książka ciekawie napisana ale... przeraźliwie smutna! Jeśli ktoś lubi takie pozycje, to nie będzie zawiedziony.
Ja, po jej odłożeniu, jeszcze jakiś czas byłam w przygnębiającym nastroju...
No ale kto powiedział, że wszystkie książki muszą być wesołe, prawda?

Książka technicznie bardzo dobrze napisana ale tak pełna smutku, smutku...
i nieszczęścia od pierwszej do ostatniej strony, że sama nie wiem jak dobrnęłam do końca. Dla pesymistów

Książka technicznie bardzo dobrze napisana ale tak pełna smutku, smutku...
i nieszczęścia od pierwszej do ostatniej strony, że sama nie wiem jak dobrnęłam do końca. Dla pesymistów

Krótko o książce...

"Kolor nadziei" to książka, w której poznajemy rodzinę Conelly - Ruth, Paula, Josie i Willa. Ruth ma problemy ze swoją dorastającą córką Josie i w żaden możliwy sposób nie potrafi się z nią dogadać, na domiar złego, stosunki między Ruth, a jej mężem Paulem również stają się coraz bardziej napięte, a ich małżeństwo powoli zaczyna tracić sens. Niestety rodzinę dotyka wielka tragedia, po której Ruth kompletnie zamyka się w sobie. Potem niestety jest już tylko coraz gorzej...

"Kolor nadziei" to jedna z najpiękniejszych książek, jakie miałam przyjemność przeczytać. Kompletnie wsiąkłam w tą książkę i przeczytałam ją jednym tchnieniem. Jest tak piękna i wzruszająca, a momentami i naprawdę przygnębiająca, że brak mi po prostu słów.

Nie mam super pamięci, ale zapamiętałam dwa piękne cytaty z książki, przez co utkwiły mi one w pamięci:

1. (...)Nie mogę uwierzyć, że jesteśmy wszyscy razem. Znów staliśmy się rodziną. Może nieco okaleczoną i nieszczęśliwą, ale jednak rodziną(...)

2. (...)Nie możemy lekceważyć tego, że tak dużo dla siebie znaczymy(...)

POLECAM PRZECZYTAĆ !

Krótko o książce...

"Kolor nadziei" to książka, w której poznajemy rodzinę Conelly - Ruth, Paula, Josie i Willa. Ruth ma problemy ze swoją dorastającą córką Josie i w żaden możliwy sposób nie potrafi się z nią dogadać, na domiar złego, stosunki między Ruth, a jej mężem Paulem również stają się coraz bardziej napięte, a ich małżeństwo powoli zaczyna tracić sens. Niestety...

przeczytałam dwa razy. Bardzo fajna, wzruszajaca powieść.

przeczytałam dwa razy. Bardzo fajna, wzruszajaca powieść.

Piękna książka i bardzo wzruszająca . Polecam ,kto jeszcze nie czytał.

Piękna książka i bardzo wzruszająca . Polecam ,kto jeszcze nie czytał.

Często płakałam...czytając. Wzruszająca.

Często płakałam...czytając. Wzruszająca.

Wzruszająca i bardzo smutna powieść. Polecam.

Wzruszająca i bardzo smutna powieść. Polecam.