Opowiadania połączone nocnymi godzinami, jednak nie mają nic specjalnego do zaoferowania, ot, obyczajowe historie, często z zakończeniem do przewidzenia.

Opowiadania połączone nocnymi godzinami, jednak nie mają nic specjalnego do zaoferowania, ot, obyczajowe historie, często z zakończeniem do przewidzenia.

Jak to bywa ze zbiorami opowiadań różnych autorów- są nierówne. Najbardziej zawiodły mnie dwa- w stronę Zośki i Pól twarzy w błękicie, pół w uśmiechu. Natomiast pozostałe trzymają poziom, czyta się je szybko i zainteresowaniem.

Jak to bywa ze zbiorami opowiadań różnych autorów- są nierówne. Najbardziej zawiodły mnie dwa- w stronę Zośki i Pól twarzy w błękicie, pół w uśmiechu. Natomiast pozostałe trzymają poziom, czyta się je szybko i zainteresowaniem.

Jak to ze zbiorami opowiadań bywa - bardzo nierówne.
Kilka tekstów niezłych,kilka przeciętnych, przez jeden nie przebrnęłam. Nic mnie nie zachwyciło, ale w większości da się poczytać.

Jak to ze zbiorami opowiadań bywa - bardzo nierówne.
Kilka tekstów niezłych,kilka przeciętnych, przez jeden nie przebrnęłam. Nic mnie nie zachwyciło, ale w większości da się poczytać.

Książka dorwana po taniości nad morzem. Pomyślałam - kupię, a czemu by nie? Tytuł ciekawy, okładka też jakaś taka czerwona (a czerwony kolor uwielbiam).

W środku powitało mnie 8 opowiadań, każde w innym stylu, każde tak bardzo różne, każde "Piątek, 2:45".
Każde na swój sposób chore.
Dlatego też ogół mi się spodobał.

Mamy naturalne problemy, braku pieniędzy i braku perspektyw na przyszłość, które zmuszają młodego chłopaka do pewnych czynów. Mamy 19-letnią studentkę Kamilę liczącą na zarobienie pieniędzy, przeżywającą swoje rozterki. Mamy przyjaciół ze studiów spotykających się co roku i opowiadających historie, które się zdarzyły. Mamy pisarza, który stracił wenę i męczą go sprawy rodzinne co prowadzi go do różnych czynów. Mamy przemyślenia kobiety, poligamistki. Mamy wakacyjne wspomnienia kobiety przebywającej w barze z przyjaciółką. Mamy mini-kryminał o zaginięciu pisarza. Mamy Turka, jego córkę i wszystko co jest związane z późniejszym wydarzeniem w ich barze z kebabami, w ich prywatnym Stambule.

Najbardziej podeszło mi opowiadanie Syrwid i Plebanek, najładniej i najlżej je pochłonęłam.
Opowiadania Ziętek nadal nie jestem w stanie zrozumieć i totalnie mi nie podchodzi.

Książka dorwana po taniości nad morzem. Pomyślałam - kupię, a czemu by nie? Tytuł ciekawy, okładka też jakaś taka czerwona (a czerwony kolor uwielbiam).

W środku powitało mnie 8 opowiadań, każde w innym stylu, każde tak bardzo różne, każde "Piątek, 2:45".
Każde na swój sposób chore.
Dlatego też ogół mi się spodobał.

Mamy naturalne problemy, braku pieniędzy i braku...

Ocena na 5 gwiazdek (czyli przeciętna) to oczywiście średnia dotycząca całego zbioru. Tak naprawdę to tylko trzy opowiadania sprawiły, że nie pożałowałam zakupu i poświęconego czasu. Zaliczam do nich przede wszystkim Koziarskiego,a także Plebanek i Kornagę.

Ocena na 5 gwiazdek (czyli przeciętna) to oczywiście średnia dotycząca całego zbioru. Tak naprawdę to tylko trzy opowiadania sprawiły, że nie pożałowałam zakupu i poświęconego czasu. Zaliczam do nich przede wszystkim Koziarskiego,a także Plebanek i Kornagę.

Z wielkim trudem przebrnęłam przez pierwsze dwa opowiadania, ale następne opowiadania chłonęłam jak powietrze, świetnie napisane, pomysłowe i klimatyczne. Niestety książka przeleżała u mnie dwa tygodnie, a ja myśląc, że jest to literatura drugiego sortu, pozwoliłam jej się kurzyć na półce. Mogę jednak przyznać, że są autorzy i autorzy.

Z wielkim trudem przebrnęłam przez pierwsze dwa opowiadania, ale następne opowiadania chłonęłam jak powietrze, świetnie napisane, pomysłowe i klimatyczne. Niestety książka przeleżała u mnie dwa tygodnie, a ja myśląc, że jest to literatura drugiego sortu, pozwoliłam jej się kurzyć na półce. Mogę jednak przyznać, że są autorzy i autorzy.

W piątek (właściwie w sobotę) o 2.45 bohaterowie owych opowiadań nie śpią spokojnym snem…Żyją, rozmyślają, analizują własne postępowania, czasem w gronie bliskich, ale najczęściej w samotności swych umysłów.
Zbiór zawiera różnorakie historię stworzone przez ośmiu polskich pisarzy. Niektóre przesycone humorem, a inne grozą. Wydaje mi się, że wszystkie te opowiadania plasują się na dość wysokim poziomie. Moimi osobistymi faworytami są teksty Marty Syrwid, Filipa Onichimowskiego oraz Daniela Koziarskiego. Uważam, iż naprawdę warto przeczytać ten zbiór.

W piątek (właściwie w sobotę) o 2.45 bohaterowie owych opowiadań nie śpią spokojnym snem…Żyją, rozmyślają, analizują własne postępowania, czasem w gronie bliskich, ale najczęściej w samotności swych umysłów.
Zbiór zawiera różnorakie historię stworzone przez ośmiu polskich pisarzy. Niektóre przesycone humorem, a inne grozą. Wydaje mi się, że wszystkie te opowiadania...

niektóre opowiadania podobały mi się bardziej, niektóre mniej. ogólnie uważam, że warto (;

niektóre opowiadania podobały mi się bardziej, niektóre mniej. ogólnie uważam, że warto (;