Cięcia

Wciągające ale wg mnie trochę przydługa. Bardzo duży plus za słowotwórstwo, które cieżko spotkać. Początkowo autor przyciąga i krętą fabuła mocno trzyma w napięciu. Jeżeli czytelnik nigdy nie pracował w korpo, to książka jest bardzo dobrym opisem co się dzieje w głowie korpo pracownika. Możliwe, że znajomość tego świata od kuchni spowodowała, że końcówka się ciągnęła - wiedziałem jak to się skończy. Warto się zaczytać :)

Wciągające ale wg mnie trochę przydługa. Bardzo duży plus za słowotwórstwo, które cieżko spotkać. Początkowo autor przyciąga i krętą fabuła mocno trzyma w napięciu. Jeżeli czytelnik nigdy nie pracował w korpo, to książka jest bardzo dobrym opisem co się dzieje w głowie korpo pracownika. Możliwe, że znajomość tego świata od kuchni spowodowała, że końcówka się ciągnęła -...

Kornaga, Varga, ...no to mniej więcej wiem jak wygląda polska proza codzienna. Czy odważę się spróbować jeszcze raz?
Jeżeli w życiu codziennym 30-to paro latków żyjących w Polsce jest jak w ksiazkach Kornagi i Vargi, to znaczy, że nic nie ma.
A pisanie o nicości to zupełnie nie ten "rozmiar kapelusza" panowie literaci.

Kornaga, Varga, ...no to mniej więcej wiem jak wygląda polska proza codzienna. Czy odważę się spróbować jeszcze raz?
Jeżeli w życiu codziennym 30-to paro latków żyjących w Polsce jest jak w ksiazkach Kornagi i Vargi, to znaczy, że nic nie ma.
A pisanie o nicości to zupełnie nie ten "rozmiar kapelusza" panowie literaci.

Trudna lektura. Po paru kartkach miałem ochotę ją odłożyć i o niej zapomnieć, ale coś mi nie pozwoliło. Nie da się jej łyknąć w jeden wieczór, trzeba podczytywać po kilkanaście stron, by od niej odpocząć, być może przetrawić. Każdy na swój sposób może zrozumieć przesłanie autora, być może też czytelnik go nie odnajdzie i jednak rzuci w kąt jako bełkot. Warto spróbować, na nic się nie nastawiać i dać powieści co najmniej dwie szanse.

Trudna lektura. Po paru kartkach miałem ochotę ją odłożyć i o niej zapomnieć, ale coś mi nie pozwoliło. Nie da się jej łyknąć w jeden wieczór, trzeba podczytywać po kilkanaście stron, by od niej odpocząć, być może przetrawić. Każdy na swój sposób może zrozumieć przesłanie autora, być może też czytelnik go nie odnajdzie i jednak rzuci w kąt jako bełkot. Warto spróbować, na...

„Tam, gdzie żyjesz, twój stan posiadania określają nie ci, co nic nie mają, ale ci, którzy mają więcej niż inni”

Davida Kornaga, młody polski pisarz o którym do tej pory nie słyszałam. Jest absolwentem Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych na Uniwersytecie Warszawskim. Jego najgłośniejsza książka „Gangrena”, którą mam zamiar przeczytać w przyszłości, została uznana za jedną z najbardziej drastycznych książek w naszej rodzimej literaturze. Recenzja na jej temat są naprawdę skrajne. Autor w sieci prowadzi swój blog.

Bohaterem „Cięć” jest Gutkowski. Mężczyzna po trzydziestce, pracujący w korporacji na Służewcu w Warszawie. Jest pracownikiem agencji reklamowej Leon Creations, w której pracuje od ładnych paru lat. Prywatnie Gutkowski tworzy do szuflady sztuki teatralne, ma bezrobotną narzeczoną i obciążoną hipotekę na mieszkanie. Bohater nie jest szczęśliwy. Praca go nie satysfakcjonuje, nie odnajduje w niej pasji. Narzeczoną zdradza i nieustannie poszukuje sensu życia.

Gdy zostaje zwolniony z pracy, jego upragniona wolność nie staje się tym czym mu się wydawała. Uwikłany w schematy, zmęczony życiem nie spodziewa się do czego jest zdolny i do czego upragniona wolność go zaprowadzi.

Trudno mi pisać na temat tej książki, gdyż wywołała we mnie bardzo skrajne odczucia.

„Cięcia” to powieść z pewnością awangardowa. Język jakim posługują się bohaterowie wykreowani przez Davida Kornagę jest wulgarny i dosadny. Sam styl pisania autora nie każdemu może się spodobać. Niezrozumiałe wyrażenia, dziwnie zbudowane zdania wymuszają co parę stron odpoczynek od książki. Być może takie było założenie pisarza. „Cięć” nie da się przeczytać w jeden wieczór, za bardzo męczy. Strony powieści trzeba sobie dozować powoli, a wtedy inaczej smakują.

Tytułowe cięcia to moim zdaniem odniesienie do pełnego obłudy i sztuczności naszego świata. Autor bardzo dosadnie odsłania nam jakimi jesteśmy konformistami, jak bardzo żyjemy uwikłani w różnego rodzaju schematy i jak bolesne staje się czasem zderzenie rzeczywistości z marzeniami. Bolesne jak cięcia na skórze.

Davida Kornaga pracował przez kilka lat w agencji reklamowej, stąd można powiedzieć, że „Cięcia” są po części powieścią autobiograficzną.

Na koniec chciałam wam przytoczyć ciekawy cytat z książki, na zachętę :):

„Może innym to chuj, tobie to niechuj. Niechuj przewyższa chuja choćby prefiksozaprzeczeniem. Niechuj jest aprobatą, chuj – żałośnie przewidywalną negacją. Negujący nieodwołalnie przegrywają, zwątpienie bowiem jest w cenie do pierwszej przeceny"

„Cięcia” to książka przy której nie można spokojnie się zrelaksować. To książka trudna i nie dla każdego. Mimo wszystko polecam, jest bardzo oryginalna i zapada w pamięć.

„Tam, gdzie żyjesz, twój stan posiadania określają nie ci, co nic nie mają, ale ci, którzy mają więcej niż inni”

Davida Kornaga, młody polski pisarz o którym do tej pory nie słyszałam. Jest absolwentem Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych na Uniwersytecie Warszawskim. Jego najgłośniejsza książka „Gangrena”, którą mam zamiar przeczytać w przyszłości, została uznana...

Po fantastycznej ksiazce tego autora - Rzesy na opak, Ciecia to ksiazka jak dla mnie za awangardowa. Kojarzy mi sie z Gombrowiczem. laza, gledza i nie wiadoma po co...

Po fantastycznej ksiazce tego autora - Rzesy na opak, Ciecia to ksiazka jak dla mnie za awangardowa. Kojarzy mi sie z Gombrowiczem. laza, gledza i nie wiadoma po co...

Trochę przeintelektualizowany bełkot.

Trochę przeintelektualizowany bełkot.

Ja nie wiem o czym to jest. Przepraszam, ale szkoda czasu.
Hipoteka co wali jak karateka to najbardziej cieszy lub bawi?

Ja nie wiem o czym to jest. Przepraszam, ale szkoda czasu.
Hipoteka co wali jak karateka to najbardziej cieszy lub bawi?

Czytadło o nicości.

Czytadło o nicości.

Autor pragnie być awangardowy i porywający słowotokiem. Na pewno jest zdolny, ale nie potrafi swojego talentu właściwie wykorzystać.

Autor pragnie być awangardowy i porywający słowotokiem. Na pewno jest zdolny, ale nie potrafi swojego talentu właściwie wykorzystać.

Szlag go wie, co autor miał na myśli. Wyszła mu głupia książka, która próbuje być literaturą, ale nie ma na to paliwa. Zerknąwszy na oceny innych tworów pana Kornagi, można dojść do wniosku, że to chyba nie jest przypadek.

Szlag go wie, co autor miał na myśli. Wyszła mu głupia książka, która próbuje być literaturą, ale nie ma na to paliwa. Zerknąwszy na oceny innych tworów pana Kornagi, można dojść do wniosku, że to chyba nie jest przypadek.