Kiedy kilka lat temu obejrzałam film Stevena Spielberga "Amistad" z rewelacyjnymi rolami Morgana Freemana, Anthony`ego Hopkinsa (którego uwielbiam) i Matthew McConaughey`a, wiedziałam, że kiedyś na pewno zapoznam się z historią, na której podstawie powstało owo dzieło. Kreacje aktorskie, sposób realizacji filmu, niesamowicie oddany klimat tamtych wydarzeń wzbudził we mnie masę tak różnorodnych emocji, od złości, poprzez smutek a w końcu radość i szczęście, że miałam nadzieję, iż jeśli sięgnę po książkę będzie podobnie i nie zawiodę się.

Książkę Pesci`ego przeczytałam w jedno popołudnie i cóż mogę powiedzieć? Nie, nie zawiodłam się! Rewelacja!

Przede wszystkim autor bardzo dobrze wczuł się w atmosferę tamtych zdarzeń, świetnie przygotował się do swojej pracy czerpiąc z wielu źródeł, oczywiście, że niektóre rzeczy musiał trochę podkoloryzować na potrzeby powieści, ale to jest nic, w porównaniu z tym co dostajemy.

Fabuła rewelacyjnie poprowadzona, akcja gna na złamanie karku, bohaterowie ukazani w tak realistyczny i wyjątkowy sposób, że momentami czujemy na własnym ciele ich ból, strach i w końcu wiarę, że zostaną uratowani.

Nigdy nie zrozumiem i nie pogodzę się z tym, co człowiek potrafił i nadal może zrobić drugiemu człowiekowi, tylko ze względu na jego inny kolor skóry, czy że po prostu jest słabszy pod jakimś względem. Dla mnie to jest niepojęte, a uwierzcie mi, że będąc historykiem sporo się na ten temat dowiedziałam, jak to było kiedyś, chociaż dzisiaj nie jest wcale lepiej, wyzysk trwa nadal a my mniej lub bardziej świadomie bierzemy udział we współczesnym kolonializmie(dzieci wydobywające w kopalniach Konga cynę, tantal, wolfram z których powstają nasze smartfony czy małoletni zatrudniani w farbiarniach czy szwalniach w Indiach czy Bangladeszu skąd później kupujemy t-shirt z logo Levis`a, czy innej popularnej marki itd...itd...).
I wcale nie musimy, aż tak daleko sięgać, u nas w Europie, czy w Polsce też często mamy do czynienia w niektórych zakładach pracy z tzw. białymi murzynami. Brawo! Niewolnictwo nie zniknęło pomimo wprowadzenia dekretów czy ustaw je znoszących.

Nadzieja umiera ostatnia i to jest myśl przewodnia tej książki oraz wiara w ludzi, że jednak tacy istnieją, dla których pojęcie człowieczeństwa, prawdy i godności nie są tylko słowami na papierze.

Gorąco polecam.

Kiedy kilka lat temu obejrzałam film Stevena Spielberga "Amistad" z rewelacyjnymi rolami Morgana Freemana, Anthony`ego Hopkinsa (którego uwielbiam) i Matthew McConaughey`a, wiedziałam, że kiedyś na pewno zapoznam się z historią, na której podstawie powstało owo dzieło. Kreacje aktorskie, sposób realizacji filmu, niesamowicie oddany klimat tamtych wydarzeń wzbudził we mnie...

Bardzo dobrze napisana spójna historia z wyrazistymi postaciami, aż sama byłam zaskoczona jak wciągnęłam się w tę opowieść mimo, że na co dzień nie sięgam po tego typu literaturę.

Bardzo dobrze napisana spójna historia z wyrazistymi postaciami, aż sama byłam zaskoczona jak wciągnęłam się w tę opowieść mimo, że na co dzień nie sięgam po tego typu literaturę.

Dosyć opornie napisana, ale fabuła wynagradza ciężki język autora.

Dosyć opornie napisana, ale fabuła wynagradza ciężki język autora.

„Amistad” to książka napisana w oparciu o fakty. Zarówno statek, jak i nazwiska Afrykańczyków oraz polityków, sędziów, adwokatów, załogi Amistada i wszystkich innych osób zamieszanych w tę sprawę są prawdziwe. Sama powieść skupia się na procesie sądowym, jaki rzeczywiście miał miejsce po zatrzymaniu statku, na którym doszło do buntu nielegalnie pojmanych, więzionych i sprzedawanych Afrykańczyków. Jest to świadectwo tego, jak do sprawy niewolnictwa podchodzono w pierwszej połowie XIX wieku, a więc w okresie, w którym zaczęto znosić niewolnictwo. Świadectwo pokazujące hipokryzję, materializm, rasizm ówczesnych społeczeństw, ale także chęć walki o prawa każdego człowieka, bez względu na kolor skóry i pochodzenie.

Cała recenzja: http://bohater-fikcyjny.blogspot.com/2016/01/51-walczac-o-wolnosc-amistad.html

„Amistad” to książka napisana w oparciu o fakty. Zarówno statek, jak i nazwiska Afrykańczyków oraz polityków, sędziów, adwokatów, załogi Amistada i wszystkich innych osób zamieszanych w tę sprawę są prawdziwe. Sama powieść skupia się na procesie sądowym, jaki rzeczywiście miał miejsce po zatrzymaniu statku, na którym doszło do buntu nielegalnie pojmanych, więzionych i...

Temat niewolnictwa cały czas jest tu jakoś obecny z moim domu. Może to zabrzmiało dwuznacznie. Nieświadomie. Chodzi mi oczywiście o niewolnictwo w Ameryce, głęboko zakorzenione w ludziach niewolnictwo, które pomimo sankcji prawnych, nadal obowiązywało przez wiele lat po jego zniesieniu. Amisad to książka o grupie czarnych uprowadzonych w Afryce i sprzedanych do niewoli. Celem była oczywiście Ameryka lub Kuba. I choć już od kilku lat nie wolno było uprawiać handlu ludźmi, dla niektórych nadal ważniejszy był zysk. Książka jest podzielona na dwie części. Pierwsza to podróż statkiem. Nie jest zbyt długa, na pewno nie zanudza, nie ma nadmiernych nudnych opisów, które często towarzyszom tego typu literaturze. Wszystko wyważone zgrabnie napisane. Dowiadujemy się skąd pochodzą niewolnicy, kim jest osoba, która ich zniewoliła. Dzięki przetoczeniu rozmów jednej jak i drugiej strony, możemy się dowiedzieć obydwu punktów widzenia.
Druga część to rozprawa sądowa decydująca o tym, czy uwięzieni na statku są wolnymi ludźmi i rzeczywiście pochodzą z Afryki, czy też powinni zostać na amerykańskich terenach. I tu się zaczyna cała zabawa. machlojki, przekupywanie świadków, szybkość, kto pierwszy poda informacje. I cały czas towarzysząc niechęć społeczeństwa do czarnych tylko dlatego, że są czarni. Bardzo trzymające w napięciu, ciekawe i pouczające. Książka na pewno daje doskonały obraz lat trzydziestych XIX wieku w USA. Polecam każdemu, kto chce poszerzyć swoją wiedzę i dowiedzieć się jakim okrucieństwem było niewolnictwo.

Kiedy zamknęłam książkę miałam tylko jedno z głowie. Ja dobrze jest przeczytać książkę napisaną pięknym poprawnym językiem, z mnóstwem opisów, pobudzającą wyobraźnię, powodującą, że czytelnik nagle sam znajduje się na środku oceanu na statku a obok mnie znajdują się zakuci w łańcuchy niewolnicy. Dziś - mam rażenie - już się tak nie piszę. Kiedy chwytam współczesne książki, zdaję sobie sprawę, że nie ma w nich opisów tak barwnych, wszystko jest podane na tacy, rzeczywistość jest tak prosta, że człowiek staje się coraz bardziej leniwy. Dlatego Amistad stał się bardzo fajną odmianą, która na długo zostanie w mej pamięci.

Temat niewolnictwa cały czas jest tu jakoś obecny z moim domu. Może to zabrzmiało dwuznacznie. Nieświadomie. Chodzi mi oczywiście o niewolnictwo w Ameryce, głęboko zakorzenione w ludziach niewolnictwo, które pomimo sankcji prawnych, nadal obowiązywało przez wiele lat po jego zniesieniu. Amisad to książka o grupie czarnych uprowadzonych w Afryce i sprzedanych do niewoli....

Z początku książka była dość przeciętna. Nie tyle mnie nie wciągnęła, co nawet odrzucała. Martwiłam się,że autor będzie raczył mnie historią rejsu, a do brzegu tak daleko.... Dopiero gdy akcja przeniosła się na stały ląd wprost nie mogłam oderwać się od kart powieści. Śledziłam proces, czekałam na wyrok i życzyłam obronie bezprecedensowego zwycięstwa. Naprawdę warto przeczytać tą opartą na faktach historię walki o wolność.

Z początku książka była dość przeciętna. Nie tyle mnie nie wciągnęła, co nawet odrzucała. Martwiłam się,że autor będzie raczył mnie historią rejsu, a do brzegu tak daleko.... Dopiero gdy akcja przeniosła się na stały ląd wprost nie mogłam oderwać się od kart powieści. Śledziłam proces, czekałam na wyrok i życzyłam obronie bezprecedensowego zwycięstwa. Naprawdę warto...