To książka w dużej mierze o charakterze religijnym, ale ks. Józef Tischner nie byłby sobą, gdyby nie wplótł w nią rozważań filozoficznych i nie odniósł się do spojrzenia na miłosierdzie także z tego punktu widzenia. Jak zwykle zależy Mu na tym, aby czytelnik jak najlepiej zrozumiał, co ma do powiedzenia.

Zatem dostajemy do ręki ksiażkę, w której poznajemy, czym jest miłosierdzie, ale nie tylko boskie. Jak je dostrzec i nie pomylić z innym uczuciem.

Książeczka niewielka, ale nie można jej czytać jednym tchem, bo wymaga porządkowania swoich myśli.

To książka w dużej mierze o charakterze religijnym, ale ks. Józef Tischner nie byłby sobą, gdyby nie wplótł w nią rozważań filozoficznych i nie odniósł się do spojrzenia na miłosierdzie także z tego punktu widzenia. Jak zwykle zależy Mu na tym, aby czytelnik jak najlepiej zrozumiał, co ma do powiedzenia.

Zatem dostajemy do ręki ksiażkę, w której poznajemy, czym jest...

No niestety, ks. Tischner zupełnie mnie nie porwał, choć ja też nie do końca byłam przygotowana na takie filozoficzne rozmyślania. Książka jest niewielka, jej przeczytanie nie zajmuje dużo czasu, a jednak niestety nie umiałabym większości jej myśli przedłożyć komuś innemu. Może jak dla mnie, zwykłego laika to zbyt filozoficzne rozważania, by mogły mnie dostatecznie wciągnąć i zainteresować. No nie wiem, do mnie ten tekst, może poza cytatami z dzienniczka, po prostu nie trafił.

No niestety, ks. Tischner zupełnie mnie nie porwał, choć ja też nie do końca byłam przygotowana na takie filozoficzne rozmyślania. Książka jest niewielka, jej przeczytanie nie zajmuje dużo czasu, a jednak niestety nie umiałabym większości jej myśli przedłożyć komuś innemu. Może jak dla mnie, zwykłego laika to zbyt filozoficzne rozważania, by mogły mnie dostatecznie wciągnąć...

"Powiedz mi, dla jakich wartości się poświęcasz, a powiem ci, jak siebie oceniasz". To nie jest zwykła książka, którą czyta się jednym tchem. To jest w istocie głęboka i mądra refleksja nad wyzwaniem stojącym przed współczesnym człowiekiem, do której należałoby wielokrotnie wracać i analizować. Tutaj każde słowo ma swoją wartość, nie jest rzucane na wiatr. W jakim sensie? "Dzisiejszy człowiek jest pochłonięty wolą mocy. Jego ideę życiową stanowi panowanie nad światem i innym człowiekiem. A człowiek bardziej niż czegokolwiek potrzebuje miłosierdzia".... Piękne, głębokie i poruszające myśli.

"Powiedz mi, dla jakich wartości się poświęcasz, a powiem ci, jak siebie oceniasz". To nie jest zwykła książka, którą czyta się jednym tchem. To jest w istocie głęboka i mądra refleksja nad wyzwaniem stojącym przed współczesnym człowiekiem, do której należałoby wielokrotnie wracać i analizować. Tutaj każde słowo ma swoją wartość, nie jest rzucane na wiatr. W jakim sensie?...

„Ponieważ miłosierdzie Boga nie ma granic, nasze zaufanie do Boga też nie powinno mieć granic”

Miłosierdzie to największy, obok świętości i sprawiedliwości, przymiot Boga. Na przestrzeni wieków napisano o nim setki książek i artykułów, a jego kult jest obecny w Kościele niemal od samego początku. Jednak czy aby na pewno wiemy, co kryje się pod tym pojęciem? Jaki jest jego prawdziwy sens i znaczenie? Najprościej można napisać, iż miłosierdzie Boże jest to sposób, w jaki przejawia się miłość Stwórcy do człowieka w zetknięciu z cierpieniem, słabością, grzechem. Miłosierdzie zawiera w sobie to, z czym przeważnie mamy największe problemy: przebaczenie, współczucie, nawrócenie. Jest ono całkowicie darmowe, nie zna żadnych granic, nie stawia warunków. Niestety bardzo często o tym wszystkim zapominamy. Coraz częściej Bóg kojarzy nam się jedynie z surowym i sprawiedliwym sędzią, a nie miłosiernym Ojcem, który pragnie obdarzać miłością i przebaczeniem. Dlatego tak ważne jest głoszenie prawdy o Bogu bogatym w miłosierdzie. Do najbardziej znanych apostołek Bożego miłosierdzia należała skromna, polska zakonnica, św. siostra Faustyna Kowalska. Jej „Dzienniczek” jest obecnie jedną z najczęściej wydawanych i tłumaczonych książek religijnych nie tylko w Polsce, ale i na całym świecie.

„Wiara siostry Faustyny jest religią szczęśliwych, którzy potrafią odkryć sens cierpienia”

Niewielka książeczka „Drogi i bezdroża miłosierdzia” to zbiór pięciu krótkich esejów, które ks. Tischner pierwotnie opublikował na przełomie 1998 i 1999 roku w „Tygodniku Powszechnym”. Autor w swoich artykułach zestawia i konfrontuje ze sobą ideę Bożego miłosierdzia przekazaną przez świętą siostrę Faustynę wraz ze sposobami rozwiązania kwestii sprawiedliwości proponowanymi przez nowożytne systemu społeczne i filozoficzne. W pierwszym eseju „Miłosierdzie, współczucie, litość” ks. Tischner poddaje miłosierdzie analizie opisowej, odróżniając je od współczucia i litości. Rozważania oparte są na trzech przypowieściach: o synu marnotrawnym, o miłosiernym Samarytaninie oraz weselu w Kanie Galilejskiej. W artykule tym szczególnie poruszyło mnie stwierdzenie, iż „marnotrawnym” jest każdy, kto zamiast pomnażać dary otrzymane od Boga zwyczajnie je niweczy. Jednak, gdy tylko człowiek zrozumie swój błąd i postanowi go naprawić Ojciec zawsze przyjmie go z otwartymi ramionami. W kolejny eseju „Robespierre i siostra Faustyna” autor porusza kwestię miłosierdzia „rewolucyjnego”. Odwołuje się w nim do filozofii propagowanej przez francuskiego rewolucjonistę Robespierre’a, dla którego miłosierdzie jest terrorem bez granic, a następnie zestawia ją z przesłaniem siostry Faustyny, dla której miłosierdzie to przede wszystkim przebaczenie bez granic. W trzecim artykule „Siostra Faustyna i Fryderyk Nietzsche” ks. Tischner stara się ukazać najistotniejsze różnice między obrazem miłosierdzia u Nietzschego, który uważał je za fundament moralności niewolników, wywyższających w ten sposób siebie i poniżających swoich panów, a obrazem miłosierdzia w opisach polskiej zakonnicy. Autor bardzo trafnie omawia w nim również dylemat związany z cierpieniem, pojmowanym jako droga do Boga. Profesor podkreśla, iż człowiek cierpiąc może swój ból oddać Stwórcy za zbawienie świata i tym samym dokonać istotnego aktu ofiary. W ofierze natomiast to nie ból jest najważniejszy, ale miłość, która tego aktu dokonuje. Następny esej „Mit samopoświęcającego się Bóstwa” w głównej mierze dotyczy kwestii zbawienia, a zwłaszcza sensu odkupieńczej ofiary Jezusa Chrystusa. Piątym i ostatnim artykułem jest „Maleńkość i jej mocarz”, który został napisany w związku z kanonizacją siostry Faustyny.

„Drogi i bezdroża miłosierdzia” nie jest typową książką dotyczącą najważniejszego przymiotu Boga, jakich obecnie wiele na polskim rynku. Refleksje w niej zawarte są refleksjami filozofa, przez co pozycja ta niestety nie należy do najłatwiejszych lektur. Wymaga ona od czytelnika dużo uwagi i skupienia, ponieważ miejscami napisana jest dość trudnym językiem. Nie mniej jednak nie warto się tym zniechęcać, ponieważ eseje zawarte w książeczce dla niejednego odbiorcy mogą okazać się doskonałą szansą do głębszego zrozumienia samej idei miłosierdzi oraz osadzenia jej w kontekście współczesnej kultury, dlatego też serdecznie polecam ją wszystkim zainteresowanym tą tematyką.

„Człowiek zbawia się nie na zasadzie ilości przeżytego bólu, ale na zasadzie miłości, która uszczęśliwia i pozwala znieść ból”

[Opinia pochodzi z bloga: http://bierziczytaj.blogspot.com]

„Ponieważ miłosierdzie Boga nie ma granic, nasze zaufanie do Boga też nie powinno mieć granic”

Miłosierdzie to największy, obok świętości i sprawiedliwości, przymiot Boga. Na przestrzeni wieków napisano o nim setki książek i artykułów, a jego kult jest obecny w Kościele niemal od samego początku. Jednak czy aby na pewno wiemy, co kryje się pod tym pojęciem? Jaki jest jego...

Nietzsche i św. Siostra Faustyna, na takie zestawienie porwać by się mógł się tylko ks.Tischner. I jak zwykle genialnie mu to wyszło. Książeczka malutka, ale jakże głęboka.

Nietzsche i św. Siostra Faustyna, na takie zestawienie porwać by się mógł się tylko ks.Tischner. I jak zwykle genialnie mu to wyszło. Książeczka malutka, ale jakże głęboka.