Wspaniałe baśnie, pisane z ogromną wyobraźnią. Do tej pory z przyjemnością do nich wracam.

Wspaniałe baśnie, pisane z ogromną wyobraźnią. Do tej pory z przyjemnością do nich wracam.

Dostałam je kiedyś w prezencie, mogłam mieć może z 4-5 lat. Widzę tutaj śliczne, kolorowe wydanie z uroczymi ilustracjami, tymczasem to moje było toporne, z okładki straszył diabeł rwący sobie włosy z głowy, a obrazki w środku bardziej nawiązywały klimatem do Beksińskiego, niźli udawały ilustracje w książeczce dla dzieci. Ale te historie....jakże one rozpalały wyobraźnię! Regularnie terroryzowałam całą rodzinę, żeby porzuciwszy swe zajęcia, czytała mi "Opowieści..." wciąż i wciąż na nowo, mimo, że po krótkim czasie znałam je już na pamięć. Lubiłam historię miłego diabełka i perypetie sprytnej świnki. Płakałam nad losem pary butów. Moją ulubioną historią była ta o lalce Skubidu. Czy to nie dziwne? Minęło tyle lat, a ja wciąż pamiętam nawet imiona wszystkich bohaterów... czy buty z tej smutnej bajki nie miały na imię Mikołaj i Tina? Czy to nie Bachir poszukiwał swojej uwięzionej przez czarownicę siostry Nadii? Tej książki po prostu się nie zapomina.

Dostałam je kiedyś w prezencie, mogłam mieć może z 4-5 lat. Widzę tutaj śliczne, kolorowe wydanie z uroczymi ilustracjami, tymczasem to moje było toporne, z okładki straszył diabeł rwący sobie włosy z głowy, a obrazki w środku bardziej nawiązywały klimatem do Beksińskiego, niźli udawały ilustracje w książeczce dla dzieci. Ale te historie....jakże one rozpalały wyobraźnię!...

Bo jeśli magia ma się zdarzyć to jak nie gdzie, jak w Paryżu... ?

Kiedy mój starszy brat poprosił mnie o zakup tej książki, "bo swoją gdzieś zapodział" byłam wielce ciekawa co to za dziwactwo.
Ku mojemu zdziwieniu odkryłam, że to bajki... Ale nie byle jakie bajki. Bo to bajki pisane przez dzieci. Są tak magiczne, i straszne, ale zarazem piękne i wciągające. Wierzę, że w każdym opowiadaniu jest cień prawdy.

Dowiemy się więc jak powstała świnka skarbonka, z zapartym tchem będziemy dowiadywać się czy diabełek stał się aniołem, ale też dlaczego zmarli nie zawsze chcą opuszczać swoje domy. Piękno i prostota osadzona w Paryżu przy ulicy Broca, oddaje klimat tajemniczości.
Polecam, nie tylko dla dzieci ...

Bo jeśli magia ma się zdarzyć to jak nie gdzie, jak w Paryżu... ?

Kiedy mój starszy brat poprosił mnie o zakup tej książki, "bo swoją gdzieś zapodział" byłam wielce ciekawa co to za dziwactwo.
Ku mojemu zdziwieniu odkryłam, że to bajki... Ale nie byle jakie bajki. Bo to bajki pisane przez dzieci. Są tak magiczne, i straszne, ale zarazem piękne i wciągające. Wierzę, że w...

We wstępie Pierre Gripari pisze, że bajki powstały przy współudziale dzieci i ja święcie w to wierzę — sam dorosły chyba nie byłby w stanie tego wymyślić. To nie jest książka, której autor puszcza oko do dorosłych. Historie są tak nieprawdopodobne i absurdalne, że ostatnio nawet mój syn śmiał się, że musiało w ich powstaniu musiało brać udział jakieś (przynajmniej jedno) dziecko.
Na ulicy Broca dzieje się wiele różnych rzeczy. Czasami Nadię porywa stara czarownica (bo dowiedziała się, że może stać się młoda i piękna, gdy zje dziewczynkę o imieniu na N w sosie pomidorowym),czasami w piwnicy sklepu Taty Saida ukrywa się kłamliwa różowa świnka, która zjadła Gwiazdę Polarną (i nie chce jej oddać),a czasami trafia tam Czerwony Diabełek, który bardzo chce stać się dobry, tylko nie wie, od czego zacząć. Poznajemy historię zakochanej pary butów, zarozumiałej pani ziemniakowej, która chciała być frytką (bo nie wiedziała, że frytki się zjada),i czarownicy z szafy na szczotki.
W opowieściach to, co prawdziwe, miesza się z tym, co zmyślone i dopowiedziane. Papież ma tutaj bezpośrednie połączenie telefoniczne z Najświętszą Panienką (ja uważam, że na taki pomysł mogło wpaść tylko dziecko). Zresztą sporo jest tutaj wątków boskich. Opis stworzenia świata przez małego boga, którego pilnuje mama bóg jest cudowny (sama musiałam odpowiadać na pytania, czy bóg ma mamę i gdzie ona jest),a diabełek pragnący czynić dobro jest w niebie egzaminowany przez Pana Boga, Pana Jezusa i Maryję (no a kto ma go w niebie egzaminować?). Rozbawiło mnie takie pomieszanie wątków i — dla mnie przynajmniej — dodaje to książce uroku (i jeszcze bardziej uprawdopodabnia informację ze wstępu, że w tworzeniu tej książki brały udział dzieci). Rozmowa Olbrzyma w Czerwonych Skarpetkach z chińskim czarownikiem rozśmieszyła mnie do łez. Chiński to bardzo prosty język, wszystko można w nim powiedzieć jednym zdaniem, tylko trzeba zmieniać intonację (też nie wiedzieliście?). Piotruś słuchał tych bajek jak urzeczony i musieliśmy ich odsłuchać od początku do końca (jedynie wstęp dla dorosłych trochę go znudził). Tymek nie zaprotestował ani razu, mimo że słuchał tej książki kolejny raz. Na ulicy Broca chyba rzeczywiście zakrzywia się czasoprzestrzeń.

http://synkowe-czytanie.blog.onet.pl/2016/09/05/w-sklepie-u-taty-saida-na-ulicy-broca/

We wstępie Pierre Gripari pisze, że bajki powstały przy współudziale dzieci i ja święcie w to wierzę — sam dorosły chyba nie byłby w stanie tego wymyślić. To nie jest książka, której autor puszcza oko do dorosłych. Historie są tak nieprawdopodobne i absurdalne, że ostatnio nawet mój syn śmiał się, że musiało w ich powstaniu musiało brać udział jakieś (przynajmniej jedno)...

Moja pierwsza zakupiona przeze mnie książka. Wygrzebałam ją na jakiejś wyprzedaży za 10zł i byłam z niej bardzo dumna. No wiecie, taka była "gruba". Na szczęście, umiałam już czytać więc przeczytalam ją w bardzo szybkim tempie.
Mimo, że od tego czasu minęło już kilka (a może więcej?) lat nadal jestem nią zachwycona.
Opowiadania inne niż wszystkie, które uczą i bawią. Zdecydowanie polecam.

Moja pierwsza zakupiona przeze mnie książka. Wygrzebałam ją na jakiejś wyprzedaży za 10zł i byłam z niej bardzo dumna. No wiecie, taka była "gruba". Na szczęście, umiałam już czytać więc przeczytalam ją w bardzo szybkim tempie.
Mimo, że od tego czasu minęło już kilka (a może więcej?) lat nadal jestem nią zachwycona.
Opowiadania inne niż wszystkie, które uczą i bawią....

Jedna z książek mojego dzieciństwa. Nietypowe, zaskakujące baśnie ;)

Jedna z książek mojego dzieciństwa. Nietypowe, zaskakujące baśnie ;)

Bardzo dobra książka dla tych którzy lubią się śmiać. Polecam.
To jedna z moch ulubonych ;)

Bardzo dobra książka dla tych którzy lubią się śmiać. Polecam.
To jedna z moch ulubonych ;)