Nie jest to stricte pamiętnik Murasaki Shikubu, mało tu także o intrygach. ,,Opowieść Murasaki" to głównie książka o przeżyciach wewnętrzych Murasaki, wzbogacona o poezję japońską i dość obszerne opisy zwyczajów z epoki Heian.

Książka opiera się na zachowanych dziennikach Murasaki, nie do końca zostało zaznaczone, co jest prawdą, a co fikcją. Ale nawet nie przeszkadza mi to bardzo, ponieważ autorka świetnie opisała przeżycia wewnętrzne kobiety na przestrzeni życia.

Nie jest to stricte pamiętnik Murasaki Shikubu, mało tu także o intrygach. ,,Opowieść Murasaki" to głównie książka o przeżyciach wewnętrzych Murasaki, wzbogacona o poezję japońską i dość obszerne opisy zwyczajów z epoki Heian.

Książka opiera się na zachowanych dziennikach Murasaki, nie do końca zostało zaznaczone, co jest prawdą, a co fikcją. Ale nawet nie przeszkadza mi...

http://miedzysklejonymikartkami.blogspot.com/2015/10/174-liza-dalby-opowiesc-murasaki.html

Lizę Dalby poznałam przy okazji lektury jej najsławniejszej książki, Gejszy. Zachwyciła mnie wówczas przyjemnym sposobem pisania oraz przede wszystkim niesamowitą wiedzą na temat Japonii, jej kultury i historii. Dlatego gdy przypadkiem znalazłam w bibliotece Opowieść Murasaki, [fascynujący dział - antropologia, etnografia] nie wahałam się ani chwili.

Jest to opowieść o Murasaki Shikibu, żyjącej na przełomie X i XI w. w Japonii, damie dworu cesarzowej Shōshi, małżonki cesarza Ishijō. Murasaki przede wszystkim była jednak poetką i autorce uznawanej za pierwszą na świecie powieść, Opowieści o księciu Genjim.

"Genji" [pozwolę sobie skrócić tytuł w ten sposób] nie jest wyłącznie historią o romansach idealnego księcia. Bliżej mu do powieści psychologicznej. Lizie Dalby udało się przedstawić dywagacje Murasaki na temat jej postaci. Widzimy, jak zmieniają się z biegiem czasu i jak ta historia wpływa na poetkę. Jednocześnie nie otrzymujemy całej historii, tak więc gdy któreś polskie wydawnictwo łaskawie zdecyduje się przetłumaczyć "Genjego", będę mogła z przyjemnością zagłębiać się w tę opowieść. Sama Murasaki również została dogłębnie przeanalizowana przez autorkę. Cóż, nie było to trudne z mnogością analiz na temat wydanych na Zachodzie [a mu wciąż nie mamy nawet właściwej powieści!]. Autorka realistycznie ukazała przemianę Murasaki w przeciągu kilkudziesięciu lat, uzasadniając, w jaki sposób poetka skończyła jako rozczarowana życiem, zgorzkniała mniszka. To właśnie to, pomijając niezwykłą intymność pamiętnika, sprawia, że książkę czyta się tak dobrze.

Bo czyta się świetnie. Obawiałam się, czy Liza Dalby poradzi sobie z formą powieści, jako że znałam ją z książki popularnonaukowej, ale ona umiejętnie snuje swoją opowieść, mimo ograniczeń pamiętnika. Akcję przeplata trafnymi przemyśleniami Murasaki, opisami życia i etykiety tamtych czasów oraz wierszami, nie zaburzając jednocześnie jej płynności. Czytelnik ma wrażenie obcowania raczej z autobiografią niż powieścią pisaną dziesięć wieków po wydarzeniach.

Wspomniałam o życiu w tamtym okresie. I tu po raz kolejny muszę pochylić głowę przed autorką za jej wiedzę. Książkę warto przeczytać zarówno ze względu na historię Murasaki, jak i na obraz Japonii w niej przedstawionej. Liza Dalby przybliża nam nie tylko kulturę i obyczaje okresu Heian, ale i sposób myślenia ówczesnych [a z pewnością i późniejszych] Japończyków, tak różny od naszego. Po lekturze nadal wydaje mi się on egzotyczny, jednakże łatwiejszy do zrozumienia. I wciąż intrygujący.

Opowieść Murasaki to wielopłaszczyznowa, ale bardzo przystępna lektura. Polecam ją każdemu, a szczególnie osobom zainteresowanym Japonią oraz historią literatury. A sama czekam na dwa tłumaczenia: Kimona Lizy Dalby oraz oczywiście Opowieści o księciu Genjim. Może kiedyś się doczekam.

http://miedzysklejonymikartkami.blogspot.com/2015/10/174-liza-dalby-opowiesc-murasaki.html

Lizę Dalby poznałam przy okazji lektury jej najsławniejszej książki, Gejszy. Zachwyciła mnie wówczas przyjemnym sposobem pisania oraz przede wszystkim niesamowitą wiedzą na temat Japonii, jej kultury i historii. Dlatego gdy przypadkiem znalazłam w bibliotece Opowieść Murasaki,...

Powieść amerykańskiej autorki to sfabularyzowany pamiętnik japońskiej pisarki i poetki Murasaki, która żyła w epoce Heian. Dalby dopowiedziała te wszystkie wątki z życia Murasaki, o których milczą źródła historyczne.
Książka dla pasjonatów kultury i obyczaju Japonii. Ja nie zaliczam się do tej grupy, więc dla mnie szczegółowe opisy strojów czy przygotowania kompozycji zapachowych kadzideł były momentami nieco nużące. W ogóle książka jest refleksyjna, pełna przemyśleń bohaterki i jej wierszy (poezja japońska też zresztą jest specyficzna i obawiam się, że nie byłam w stanie w pełni jej docenić). Książka jest napisana sprawnie i ogólnie nie jest zła, niemniej w moim odczuciu skierowana jednak do konkretnego grona odbiorców.

Powieść amerykańskiej autorki to sfabularyzowany pamiętnik japońskiej pisarki i poetki Murasaki, która żyła w epoce Heian. Dalby dopowiedziała te wszystkie wątki z życia Murasaki, o których milczą źródła historyczne.
Książka dla pasjonatów kultury i obyczaju Japonii. Ja nie zaliczam się do tej grupy, więc dla mnie szczegółowe opisy strojów czy przygotowania kompozycji...

„Opowieść o księciu Genjim”, kronika przygód i podbojów miłosnych bohaterskiego księcia Genji, uchodzi za pierwszą powieść w dziejach światowej literatury. Napisana w XI wieku przez sławną poetkę Murasaki Shikibu, jest zarazem najpopularniejszym utworem jaki powstał w języku japońskim. Liza Dalby, amerykańska pisarka specjalizująca się w kulturze Japonii, wykorzystała fragmenty zachowanych pamiętników i poezji Murasaki, tworząc jej fikcyjny dziennik- pamiętnik młodej kobiety, która na dworze cesarza zabawia jego małżonkę swoimi opowieściami. Czytelnik poznaje ją jako piętnastoletnią dziewczynę. Po śmierci matki Murasaki przejmuje prowadzenie domu. W wolnych chwilach spisuje opowieść o Genjim, idealnym kochanku. Mając 25 lat wychodzi za mąż, rodzi córkę, ale szybko zostaje wdową. Od regenta Michinagi otrzymuje zaproszenie na cesarski dwór, który aż kipi od plotek, pałacowych intryg i knowań…

Chociaż „Opowieść Murasaki” jest wytworem fikcji literackiej, zawiera obszerne fragmenty autentycznych pamiętników Murasaki, a także niemal wszystkie jej wiersze. Zgodnie z legendą Murasaki opisała losy księcia Genjiego pod wpływem natchnienia, które wywołał widok księżyca w pełni. Podobno wydarzyło się to podczas religijnego odosobnienia Murasaki w świątyni Ishiyama. I rzeczywiście można tam obejrzeć „Pokój Genjiego” z manekinem Murasaki naturalnej wielkości siedzącym przy stoliku do pisania oraz sympatyczną dziewczynkę, mającą przedstawiać Katako. To oczywiście całkowita fikcja, ale Japończycy odczuwają nieodpartą potrzebę określenia tego miejsca- choćby po to, żeby oddać Murasaki hołd- utrzymują, że tam właśnie powstała Opowieść. Murasaki Shikibu można poznać z zachowanych fragmentów jej pamiętnika oraz tego, co na jej temat potrafimy wyczytać w „Opowieści o księciu Genjim” i jeśli jakiś dawno zagubiony manuskrypt nie ujrzy nagle światła dziennego po tysiącu lat zapomnienia, niczego więcej już się nie dowiemy.
Nie wiadomo, dlaczego przetrwały akurat te fragmenty pamiętnika. Może Murasaki sama zniszczyła listy i część zapisków w dzienniku, a może uczynili to jej potomkowie. Jest też bardzo prawdopodobne, że notatniki przepadły podczas jednego z licznych pożarów, jakie pustoszyły starożytne Kioto, miasto zbudowane głównie z drewna i papieru.

„Opowieść o księciu Genjim”, kronika przygód i podbojów miłosnych bohaterskiego księcia Genji, uchodzi za pierwszą powieść w dziejach światowej literatury. Napisana w XI wieku przez sławną poetkę Murasaki Shikibu, jest zarazem najpopularniejszym utworem jaki powstał w języku japońskim. Liza Dalby, amerykańska pisarka specjalizująca się w kulturze Japonii, wykorzystała...

Od wielu, wielu lat jestem wierną fanką Japonii i kultur azjatyckich ogólnie, dlatego to dla mnie pozycja niejako obowiązkowa. Sięgnęłam po nią także dlatego, że jest namiastką wielkiego dzieła, które jak dotąd nie pojawiło się w języku polskim - Genji monogatari.

"Opowieść Murasaki" jest fabularyzowanym zapisem zachowanych dzienników Murasaki Shikibu, autorki wspomnianego dzieła z XI w. Na podstawie tych zapisków (jak i innych źródeł, w tym opowieści o księciu Genjim),uzupełnionych jednak o wydarzenia fikcyjne, Lisa Dalby odtworzyła klimat Japonii okresu Heian. Jest to godna uwagi próba ożywienia świata, w którym żyła poetka, oraz zrekonstruowania procesu powstawania opowieści Genji monogatari.

Świat przedstawiony w książce jest barwny, ciekawy, ale w pewnym sensie zimny i odpychający. Choć byłam zafascynowana przepychem, bogactwem strojów, złożonością rytuałów i zwyczajów, ostatecznie stwierdziłam, że był to jednak świat, w którym trudno było się odnaleźć. Może to z powodu intryg i przerażających nierówności społecznych (japońska arystokracja stanowiła zaledwie maleńki procent całego społeczeństwa, żyjącego w uwłaczających warunkach)? Nawet sama Murasaki (osoba ze skłonnością do skrajnej nostalgii) wydaje się być zmęczona otaczającą ją rzeczywistością.

Wielkim plusem książki są rozbudowane opisy, zwłaszcza strojów (przepięknych, bardzo bogatych, składających się z wielu warstw idealnie zgranych kolorystycznie) i kompozycji zapachowych, oraz zwyczajów dworskich i spotkań artystów, podczas których bohaterowie prowadzą dyskusje o sztuce i deklamują wiersze. Dzięki takim szczegółom czytelnik bez trudu może się przenieść w ten egzotyczny świat, bardzo słabo znany Europejczykom.

Sama fabuła również interesująca (choć nie ma co liczyć na wartką akcję). Szczególnie ciekawie prezentuje się wątek zakazanej miłości między Japonką a Chińczykiem, przedstawiony w sposób bardzo skromny, subtelny, jakby autorka sama się rumieniła przelewając myśli na papier.

Smaczku dodają wplecione w tekst wiersze i krótkie liściki, które główna bohaterka wymienia z przyjaciółką czy ukochanym. Często melancholijne, niezwykle poetyckie, poruszające, czasem niezrozumiałe...
"Byłyśmy jak para kaczek kołyszących się niespokojnie na wodzie; gdy o tym pomyślę, ogarnia mnie tęsknota tnąca ostrzej niż szron na ich piórach" - pisze Murasaki do swojej przyjaciółki Dainagon.

Książka dość specyficzna. Nie jestem pewna, czy przypadnie do gustu osobom, których nie fascynuje Japonia czy historia. Niektórych może nudzić, inni poczują się przytłoczeni opisami, jeszcze inni zgubią się wśród nazwisk członków dworu. Mimo to warto sięgnąć po tę pozycję.

Od wielu, wielu lat jestem wierną fanką Japonii i kultur azjatyckich ogólnie, dlatego to dla mnie pozycja niejako obowiązkowa. Sięgnęłam po nią także dlatego, że jest namiastką wielkiego dzieła, które jak dotąd nie pojawiło się w języku polskim - Genji monogatari.

"Opowieść Murasaki" jest fabularyzowanym zapisem zachowanych dzienników Murasaki Shikibu, autorki wspomnianego...

Książka, która skradła mi serce, od razu, bez zbędnych pytań. Zachwyciła mnie bogactwem kulturowym i pięknem opowiadanej historii...

Rzecz dzieje się w dawnej Japonii. Tytułowa Murasaki jest pisarką; pisze dla siebie, stopniowo uwalniając swoja duszę. Z czasem jej opowieść, poprzez osoby trzecie, dociera na dwór cesarski, a tam bardzo interesują się twórczością skromnej kobiety. Murasaki opowiada o swojej młodości, pełnej obrzędów i egzotyki, które moje zachodnie serce pokochało od pierwszego przeczytania. Opisy zwyczajów, dworu cesarskiego oraz życia w danej Japonii wprost mnie pochłonęły, jakbym czytała bajkę. I ta nuta nostalgii, unosząca się nad każdym napisanym zdaniem...ta książka jest piękna!

Są też dojmujące, piękne wiersze, które mogą złamać serce, jeśli nie jest przygotowane - moje złamały.

Serdecznie polecam każdemu, kto choć trochę interesuje się czasami minionymi - jest w tej książce wszystko, o czym miłośnik historii mógłby marzyć. Jest też nutka dramatyzmu i romansu, wszystkiego po trochu.

Książka, która skradła mi serce, od razu, bez zbędnych pytań. Zachwyciła mnie bogactwem kulturowym i pięknem opowiadanej historii...

Rzecz dzieje się w dawnej Japonii. Tytułowa Murasaki jest pisarką; pisze dla siebie, stopniowo uwalniając swoja duszę. Z czasem jej opowieść, poprzez osoby trzecie, dociera na dwór cesarski, a tam bardzo interesują się twórczością skromnej...

Dalby po raz kolejny zaskakuje. jednakze intrygi na dworze cesarskim sa pomylka - mysle, ze rozczarowanie gwarantowane. to glownie portret kobiety XI wieku. bardzo gleboki, wzruszajacy i wciagajacy. atmosfere Japonii czuc juz od pierwszych stron, i to jest piekne.

Dalby po raz kolejny zaskakuje. jednakze intrygi na dworze cesarskim sa pomylka - mysle, ze rozczarowanie gwarantowane. to glownie portret kobiety XI wieku. bardzo gleboki, wzruszajacy i wciagajacy. atmosfere Japonii czuc juz od pierwszych stron, i to jest piekne.

"Wysokie bambusy były pokryte grubą warstwą śniegu i rzucały głęboki cień w blasku księżyca."

Opowieść Murasaki to powieść fikcyjna, którą autorka oparła na fragmentach dzienników głównej bohaterki. W tej książce poznajemy Murasaki od jej wczesnych lat młodzieńczych, kiedy to zaczęła tworzyć jej najsłynniejsze dzieło, czyli Opowieść o księciu Genjim.

Przyznam się, że nie polubiłam tej książki. Ja wręcz ją pokochałam. Początkowo życie Murasaki może wydawać się lekko monotonne, ale później jak człowiek się wgłębi w treść jej dzienników to trudno oderwać się od czytania, gdyż była ona bardzo barwną postacią. Już jako dziecko zaczęła się samowolnie uczyć języka chińskiego, co w XI-wiecznej Japonii nie było mile widziane u kobiet. Jeśli kobieta była zbyt oczytana i mądrzejsza od mężczyzn to niewielu chciało taką brać za żonę. Jednak ona sobie z tego nic nie robiła, nawet była przygotowana na to, aby nie wychodzić za mąż i po prostu zaczęła pisać. Pierwszymi czytelnikami jej opowiadań była przyjaciółka, ale z biegiem lat grono czytelników się rozrosło i nawet cesarz docenił wartość jej twórczości.

Jednak najbardziej podobały wiersze waka, w których w ciekawy sposób zostały ukryte metafory. Z przyjemnością mi się odczytywało nawiązań do przyrody, historii itd. Po tym wszystkim żałowałam, że żyję w XXI wieku, a nie XI, gdzie się właśnie tak pisało, aby opisać komuś swój smutek, radość czy znieważyć kogoś.

Mimo, że autorka stworzyła fikcyjny świat jedynie z fragmentów dzienników Murasaki Shikibu to czytając tę książkę ma się wrażenie podróży w czasie. Wszystkie zdarzenia, ceremioniały zostały bardzo obrazowo przedstawione, tak jakby nie była to fikcja, a prawda. Od razu widać, że autorka jest bardzo dobrze obeznana z historią Japonii i jej tradycjami, w końcu była pierwszą i zapewne jedyną gejszą, która nie była Japonką. Dzięki temu stworzyła niesamowite i wybitne dzieło.

"Rozmyślałam o swoich przodkach, którzy również zajmowali się literaturą. Zapewne, pisząc wiersze dążyli do równowagi między językiem a uczuciami."

http://yuinohon.blogspot.com/2012/07/xi-wieczna-japonia.html

"Wysokie bambusy były pokryte grubą warstwą śniegu i rzucały głęboki cień w blasku księżyca."

Opowieść Murasaki to powieść fikcyjna, którą autorka oparła na fragmentach dzienników głównej bohaterki. W tej książce poznajemy Murasaki od jej wczesnych lat młodzieńczych, kiedy to zaczęła tworzyć jej najsłynniejsze dzieło, czyli Opowieść o księciu Genjim.

Przyznam się,...

Cudowna opowieść z XI-wiecznej Japonii pełna poruszających wyobraźnie opisów przyrody, strojów, rytuałów. Jestem tą książką bezgranicznie oczarowana. Czytanie nawet losowego urywka poprawia mi humor. Przeczytałam ją już trzy razy. To właśnie ten wyjątkowy typ książki - ma w sobie coś takiego, że choć perypetie bohaterów są doskonale znane, chce się do tej powieści wracać. Dodatkowym atutem jest fakt, że bohaterka jest literackim odbiciem żywej postaci - pisarki o pseudonimie Murasaki Shikibu. Obserwujemy więc (wyobrażony przez Lizę Dalby na podstawie pamiętników Murasaki)proces powstawania pierwszej na świecie powieści (jako gatunku literackiego; pogłębione psychologicznie postacie, odzwierciedlony upływ czasu, wielowątkowość). To obowiązkowa pozycja dla entuzjastów kultury orientu.

APEL DO TŁUMACZY POLSKICH - BŁAGAM, NIECH KTOŚ PRZETŁUMACZY "GENJI MONOGATARI"! TO WSTYD NIE MIEĆ TŁUMACZENIA NAJWIĘKSZEJ KLASYKI POWIEŚCI JAPOŃSKIEJ.

Cudowna opowieść z XI-wiecznej Japonii pełna poruszających wyobraźnie opisów przyrody, strojów, rytuałów. Jestem tą książką bezgranicznie oczarowana. Czytanie nawet losowego urywka poprawia mi humor. Przeczytałam ją już trzy razy. To właśnie ten wyjątkowy typ książki - ma w sobie coś takiego, że choć perypetie bohaterów są doskonale znane, chce się do tej powieści wracać....

Klasyk.

Klasyk.