"Dwa teatry" zostały napisane tuż po drugiej wojnie światowej.
Po wojnie. Tak, od razu potrzebny był teatr. Ludzie nie mieli gdzie mieszkać, nie mieli co jeść, płakali po zmarłych, leczyli własne rany. A teatr okazywał się niezbędny do życia.
Fascynuje mnie to, ale ja w ogóle zawsze (inaczej niż poeta) żałuję róż, gdy płoną lasy. Więc rozumiem, że teatr jest konieczny do życia. Dla mnie na pewno.

Sztuka Szaniawskiego cudownie staroświecka, mądra i urokliwa, z absolutnie niezwykłą atmosferą, mówi (jak ja to odczytuję) właśnie o takiej potędze teatru. Różnego w koncepcji spojrzenia na sztukę, ale zawsze będącego ucieczką od życia, a jednocześnie uwzniośleniem samego życia.

Piękny, poetycki tekst. Bardzo się w nim odnajduję.

Dziś Międzynarodowy Dzień Teatru.
Moje święto.

"Dwa teatry" zostały napisane tuż po drugiej wojnie światowej.
Po wojnie. Tak, od razu potrzebny był teatr. Ludzie nie mieli gdzie mieszkać, nie mieli co jeść, płakali po zmarłych, leczyli własne rany. A teatr okazywał się niezbędny do życia.
Fascynuje mnie to, ale ja w ogóle zawsze (inaczej niż poeta) żałuję róż, gdy płoną lasy. Więc rozumiem, że teatr jest konieczny do...

Genialny dramat, wciągający i bardzo emocjonalny. Autor w tak krótkim utworze stworzył bardzo głęboką więź między bohaterami, a odbiorcą. Postacie są ciekawe, a historie dramatu przesycone emocjami.

Genialny dramat, wciągający i bardzo emocjonalny. Autor w tak krótkim utworze stworzył bardzo głęboką więź między bohaterami, a odbiorcą. Postacie są ciekawe, a historie dramatu przesycone emocjami.

Świetny dramat! Pierwszy raz miałam z dramatem tak, że nie mogłam się oderwać, jak zaczęłam, tak skończyłam niemalże na jednym wdechu.
Warstwa pierwsza ukazuje dyrektora teatru, dwie sztuki (taka incepcja - sztuki w sztuce),ot zwyczajne sprawy. Warstwa głębsza pozostawia pole do popisu wyobraźni czytelnika.
Dla mnie opowieść magiczna, takie właśnie lubię najbardziej.

Świetny dramat! Pierwszy raz miałam z dramatem tak, że nie mogłam się oderwać, jak zaczęłam, tak skończyłam niemalże na jednym wdechu.
Warstwa pierwsza ukazuje dyrektora teatru, dwie sztuki (taka incepcja - sztuki w sztuce),ot zwyczajne sprawy. Warstwa głębsza pozostawia pole do popisu wyobraźni czytelnika.
Dla mnie opowieść magiczna, takie właśnie lubię najbardziej.

Jeden z lepszych dramatów, jakie było mi dane przeczytać.
Napisany w prosty sposób, bez udziwnień, które zazwyczaj utrudniają odbiór tego rodzaju literackiego.
Jak motyw sztuki jest dla mnie męczący w lekturach, ten zawarty w "Dwóch teatrach" został poprowadzony zgrabnie i naprawdę przejmująco.
A historie opowiedziane w sztukach teatralnych to już w ogóle majstersztyk- nawet sobie nie wyobrażałam, że to może mnie tak poruszyć!
Takie metafory chcę odkrywać.

Jeden z lepszych dramatów, jakie było mi dane przeczytać.
Napisany w prosty sposób, bez udziwnień, które zazwyczaj utrudniają odbiór tego rodzaju literackiego.
Jak motyw sztuki jest dla mnie męczący w lekturach, ten zawarty w "Dwóch teatrach" został poprowadzony zgrabnie i naprawdę przejmująco.
A historie opowiedziane w sztukach teatralnych to już w ogóle majstersztyk-...

Cała komedia stanowi ukazanie kontrastu pomiędzy dwoma teatrami. Nie tylko tymi postrzeganymi w sensie dosłownym ("Małe Zwierciadło" i "Teatr snów"),ale także metaforą, która jest pod tymi nazwami ukryta. Sztuka ma wskazać różnice pomiędzy teatrem faktów, a teatrem wewnętrznych przeżyć, co przy okazji nawiązuje do sporu jaki powinien być teatr, który miał miejsce zaraz po II wojnie światowej.

Ze względu na tematykę oraz lekkość z jaką została ona przedstawiona, "Dwa teatry" są z pewnością sztuką, którą warto poznać. W końcu dramat to nie tylko kilka dzieł Mickiewicza i sztuki Fredry. Dla mnie najbardziej ciekawym zabiegiem było umieszczenie w akcie drugim dwóch osobnych sztuk, co nadało tytułowi kolejny, dodatkowy sens.

Cała komedia stanowi ukazanie kontrastu pomiędzy dwoma teatrami. Nie tylko tymi postrzeganymi w sensie dosłownym ("Małe Zwierciadło" i "Teatr snów"),ale także metaforą, która jest pod tymi nazwami ukryta. Sztuka ma wskazać różnice pomiędzy teatrem faktów, a teatrem wewnętrznych przeżyć, co przy okazji nawiązuje do sporu jaki powinien być teatr, który miał miejsce zaraz po...

Treściwa, problematyczna opowieść o tym, gdzie leżą granice sztuki, jeśli w ogóle takowe istnieją. Czy sztuka powinna być realistyczna? Jak definiować niedomówienia, które przedstawia przed widzem Szaniawski? Czy człowiek może być sprzeczny sam ze sobą? Kim jest artysta? Jaką rolę pełni? Wszystkie odpowiedzi na te pytania czytelnik odnajdzie w tej z pozoru lekkiej, krótkiej komedii.

Treściwa, problematyczna opowieść o tym, gdzie leżą granice sztuki, jeśli w ogóle takowe istnieją. Czy sztuka powinna być realistyczna? Jak definiować niedomówienia, które przedstawia przed widzem Szaniawski? Czy człowiek może być sprzeczny sam ze sobą? Kim jest artysta? Jaką rolę pełni? Wszystkie odpowiedzi na te pytania czytelnik odnajdzie w tej z pozoru lekkiej, krótkiej...

Niby tylko 80 stron, ale oderwać się nie mogłam. Coś cudownego.

Niby tylko 80 stron, ale oderwać się nie mogłam. Coś cudownego.

Nie umiem ocenić. Myślę, że byłem zbyt młody, gdy kazano mi przeczytać sztukę Szaniawskiego jako lekturę. Czytało się lekko, łatwo i przyjemnie, ale nie była to lektura, która pobudziłaby mnie do jakiejś refleksji. Może teraz powinienem "Dwa teatry" przeczytać ponownie ?

Nie umiem ocenić. Myślę, że byłem zbyt młody, gdy kazano mi przeczytać sztukę Szaniawskiego jako lekturę. Czytało się lekko, łatwo i przyjemnie, ale nie była to lektura, która pobudziłaby mnie do jakiejś refleksji. Może teraz powinienem "Dwa teatry" przeczytać ponownie ?

"Dwa teatry. Komedia w trzech aktach" Jerzego Szaniawskiego to krótka, ale bardzo ciekawa lektura, do której warto zajrzeć. Ciekawie wykreowane postaci, rozwój akcji i ogólne tło utworu - to wszystko niewątpliwie znajdziemy w tej książce. Ludzkie perypetie momentami naprawdę bawią, innym zaś razem budzą niepokój i po prostu intrygują. Małe Zwierciadło oraz Teatr Snów prowadzą czytelnika, pokazują mu na jakich zasadach działają. Czy się przenikają, czy jednak są kompletnie różne - tego dowiecie się z tej lektury. Dodatkowo w drugim akcie czekają na Was wspaniałe jednoaktówki, czyli "Matka" oraz "Powódź", które we mnie osobiście rozbudziły wiele emocji!
Gorąco polecam nie tylko fanom teatru! :)

"Dwa teatry. Komedia w trzech aktach" Jerzego Szaniawskiego to krótka, ale bardzo ciekawa lektura, do której warto zajrzeć. Ciekawie wykreowane postaci, rozwój akcji i ogólne tło utworu - to wszystko niewątpliwie znajdziemy w tej książce. Ludzkie perypetie momentami naprawdę bawią, innym zaś razem budzą niepokój i po prostu intrygują. Małe Zwierciadło oraz Teatr Snów...

TRZY AKTY TO WCALE NIE MAŁO...

"Dwa teatry. Komedia w trzech aktach" to zdecydowanie krótka lektura, natomiast pełna treści! Lekka, ciekawa, łatwa w odbiorze. Pełna metafor, symboli wyrazistych przez co i wydających się czytelnikowi oczywistymi, jednocześnie dzięki temu czytelnik jest w stanienie ją zrozumieć. Nie jest to tekst skomplikowany, ale zdecydowanie nie można nazwać go bezwartościowym.

W interesujący sposób przedstawiona została różnica między teatrem realistycznym, a symbolicznym.

Już dawno nie czytałam tak treściwej lektury.

Polecam!

TRZY AKTY TO WCALE NIE MAŁO...

"Dwa teatry. Komedia w trzech aktach" to zdecydowanie krótka lektura, natomiast pełna treści! Lekka, ciekawa, łatwa w odbiorze. Pełna metafor, symboli wyrazistych przez co i wydających się czytelnikowi oczywistymi, jednocześnie dzięki temu czytelnik jest w stanienie ją zrozumieć. Nie jest to tekst skomplikowany, ale zdecydowanie nie można...