Książka wyróżnia się na tle sagi - głównym bohaterem jest tym razem syn Raiji. Ta część spodobała mi się bardziej, niż bym się spodziewała - polubiłam zarówno Knuta, jak i Annę. Zakończenie dość zaskakujące, ciekawa jestem, jak dalej potoczą się losy Knuta.

Książka wyróżnia się na tle sagi - głównym bohaterem jest tym razem syn Raiji. Ta część spodobała mi się bardziej, niż bym się spodziewała - polubiłam zarówno Knuta, jak i Annę. Zakończenie dość zaskakujące, ciekawa jestem, jak dalej potoczą się losy Knuta.

Nie przepadałam za postacią Karla i co za tym idzie, za Knutem. Obaj są do siebie podobni. Nie umiem opisać na czym to polega. Być może Autorka tak już na mnie intuicyjnie oddziałuje? Na dodatek poznałam Annę... Nie spodobała mi się ta dziewczyna. Czytanie szło mi na początku z delikatnym oporem, bo nie interesowały mnie losy Knuta. Pomyślałam nawet czy by nie pominąć tego 13- tego tomu? Ale wiem już, że Pedersen jest wspaniałym pisarzem/ pisarką. Niebiosa! Co za romantyczna historia! Niesamowicie pięknie mnie wzruszyła. Z nowu czułam, jakby Autorka wyjęła coś wprost mojego emocjonalnego życia i w tak kunsztowny sposób potrafiła to spisać, ożywić w moim sercu i umyśle. Polecam, polecam! Warto zapoznać się z tym tomikiem, czy znasz, czy też nie Sagi Raiji z poprzednich tomów. To pierwszy raz, kiedy śledzimy w tej sadze losy mężczyzny. Nie spodziewałam się i takiego obrotu sprawy. Na koniec oczywiście polubiłam Annę i Knuta. Nawet bardzo. Prędziutko rzucam się na tom 14- ty by pożreć oczyma w całości!

Nie przepadałam za postacią Karla i co za tym idzie, za Knutem. Obaj są do siebie podobni. Nie umiem opisać na czym to polega. Być może Autorka tak już na mnie intuicyjnie oddziałuje? Na dodatek poznałam Annę... Nie spodobała mi się ta dziewczyna. Czytanie szło mi na początku z delikatnym oporem, bo nie interesowały mnie losy Knuta. Pomyślałam nawet czy by nie pominąć tego...