Bardzo emocjonalna, smutna, jednocześnie zaskakująca lektura. Tom drugi ustanawia typowy dla Zoli punkt kulminacyjny tragicznych zdarzeń, niejednokrotnie przyprawiających o ciarki. Może to zabrzmieć nieco ortodoksyjnie, ale każdego, kto z ewidentną przesadą narzeka na swój byt, paradoksalnie żyjąc w dobrobycie, odesłałbym właśnie do tej lektury. Wiejskie życie, o którym czytamy u Zoli, wydaje się pewnego rodzaju archaiczną figurą, przekraczającą wyobrażenia definicji biedy, o której uczono nas w szkołach. Akcja powieści dzieje się około 150 lat temu, czy to dawno? Z perspektywy głównej bohaterki powieści- tytułowej ziemi, na pewno nie.
Naturalism at its purest form. Phénoménal!

Bardzo emocjonalna, smutna, jednocześnie zaskakująca lektura. Tom drugi ustanawia typowy dla Zoli punkt kulminacyjny tragicznych zdarzeń, niejednokrotnie przyprawiających o ciarki. Może to zabrzmieć nieco ortodoksyjnie, ale każdego, kto z ewidentną przesadą narzeka na swój byt, paradoksalnie żyjąc w dobrobycie, odesłałbym właśnie do tej lektury. Wiejskie życie, o którym...

Bohaterem tej książki Zoli jest, tak jak wskazuje tytuł, Ziemia. To ona uzależniła od siebie bohaterów tej książki, którzy dla niej są zdolni popełniać nawet zbrodnie. Społeczeństwo chłopskie pokazane w całej swojej brzydocie i okrucieństwie. Zola ukazuje szaloną miłość chłopów do ziemi, która jest porównywana z miłością do kobiety, rolnik stał się niewolnikiem tej ziemi. Rolnictwo pokazane jest na tle całej ówczesnej gospodarki, i jego upadek z powodu braku dofinansowań.
Zola przedstawił nam życie na wsi francuskiej za czasów II Cesarstwa wraz ze wszystkimi problemami jej mieszkańców.

Bohaterem tej książki Zoli jest, tak jak wskazuje tytuł, Ziemia. To ona uzależniła od siebie bohaterów tej książki, którzy dla niej są zdolni popełniać nawet zbrodnie. Społeczeństwo chłopskie pokazane w całej swojej brzydocie i okrucieństwie. Zola ukazuje szaloną miłość chłopów do ziemi, która jest porównywana z miłością do kobiety, rolnik stał się niewolnikiem tej ziemi....

Bardzo trudna i ciężka lektura. Pomimo tego, że uwielbiam Zolę, tym razem na początku wydawało mi się, że nie podołam. To była istna orka na ugorze, dosłownie i w przenośni. W tej powieści pisarz obrazuje życie rolników przywiązanych całym sercem do swojej ziemi. To tytułowa ziemia jest silą sprawczą ich postępowania. Gdy się przyjrzeć postaciom, można dostrzec w ich zachowaniu czystą biologię. Tylko ziemia jest najważniejsza, ona wyznacza rytm życia:
"Podobnie jak zamróz ścinający plony, jak siekący je grad, jak piorun, który je poraża, są może potrzebne niwom, tak samo być może potrzeba krwi i łez, aby świat mógł iść naprzód."

Bardzo trudna i ciężka lektura. Pomimo tego, że uwielbiam Zolę, tym razem na początku wydawało mi się, że nie podołam. To była istna orka na ugorze, dosłownie i w przenośni. W tej powieści pisarz obrazuje życie rolników przywiązanych całym sercem do swojej ziemi. To tytułowa ziemia jest silą sprawczą ich postępowania. Gdy się przyjrzeć postaciom, można dostrzec w ich...

"O ile nawet ziemia jest istotnie cicha i dobra dla tych, co ją kochają, wsie, przyklejone do niej niby gniazda robactwa, te roje ludzkie żyjące jej ciałem i potem, wystarczają, aby ją zbezcześcić i zatruć" - to jedno wyrwane zdanie oddaje cała istotę tej książki.
Nie bez powodów książka ta tak poruszyła piśmienną część francuskiego społeczeństwa. Życie na wsi nie jest (nie było?) idyllą, nie tyle ze względu na warunki życia, co ludzkie zezwierzęcenie. Tytułowa ziemia jest ważniejsza dla człowieka niż pozostali ludzie, a nieodparta chęć poprawienia swojej nędzy ekonomicznej powoduje, że pomiędzy członkami rodzin dochodzi do dantejskich scen.
Oczywiście piszę ogólnie, nie wdając się w szczegóły, gdyż nie chcę odbierać przyjemności kolejnym czytelnikom. Aczkolwiek, gdyby Emil Zola nie był zaliczany do przedstawicieli naturalizmu, uznałbym, że poniosła go fantazja z tą porażającą, brutalną fabułą.

"O ile nawet ziemia jest istotnie cicha i dobra dla tych, co ją kochają, wsie, przyklejone do niej niby gniazda robactwa, te roje ludzkie żyjące jej ciałem i potem, wystarczają, aby ją zbezcześcić i zatruć" - to jedno wyrwane zdanie oddaje cała istotę tej książki.
Nie bez powodów książka ta tak poruszyła piśmienną część francuskiego społeczeństwa. Życie na wsi nie jest (nie...

Kapitalne dzieło. Dla mnie lepsza nawet od Germinal. Momentami brutalna,mocna, bezpośrednia. Jedna najlepszych książek klasycznej literatury światowej.📚

Kapitalne dzieło. Dla mnie lepsza nawet od Germinal. Momentami brutalna,mocna, bezpośrednia. Jedna najlepszych książek klasycznej literatury światowej.📚